Zie de maan schijnt………………..
November begin zeventiger jaren.
Ik ben zwaar gelovig als het om Sinterklaas gaat en ben niet bij de TV weg te slaan want vandaag komt Sinterklaas samen met een heleboel zwarte Pieten en een veelbelovende berg cadeautjes in Nederland aan.
De spannende tijd is begonnen. ’s Ochtends zo snel mogelijk mijn bedje uit om te kijken of er iets in mijn schoen zit. Elke zondagmiddag in een andere wijk in de stad langs de kant van de weg in de kou staan wachten tot Sint met zijn gevolg voorbij komt.
En oh, wat maakte het indruk toen Sinterklaas een keertje tegen mijn broertje zei: “Jouw papa heeft de schoollokalen erg mooi mee geschilderd”. Wat wist die Sint veel zeg! Achteraf blijkt dat Sinterklaas door het jaar heen in zijn vrije tijd leraar was op de mavo tegenover onze kleuterschool, maar die informatie was voor ons toen verre van interessant (vonden onze ouders!).
Zelfs nadat mijn geloof verpletterd werd door het nieuws dat het hele concept Sinterklaas nep was, zat ik nog met kippenvel als er op pakjesavond door de buurman op de achterdeur geklopt werd en ik samen met mijn gelovige broertje en zusje de zakken met cadeautjes uit het donker naar binnen mocht trekken.
November 2005.
Ik zit met een gelovig 2-jarig peutertje op schoot te kijken hoe 2 zwarte Pieten in Nederland aankomen en Sinterklaas in Spanje achter hebben gelaten omdat-ie geen tijd heeft om naar Nederland te komen. Samen roepen we om Sinterklaas, samen zingen we de liedjes mee en samen zijn we blij als Sinterklaas toch de haven binnen komt varen met zijn stoomboot.
’s Avonds zet ons peutertje haar eigen schoentje en dat van haar kleine zusje bij de radiator in de erker, onze gelegenheids-open-haard. Er gaat een zelfopgerolde tekening in en vol verwachting gaan de dametjes naar bed.
Groot is de blijdschap de volgende ochtend als Sinterklaas inderdaad de tekening opgehaald heeft en als dank een kleinigheidje en een handjevol pepernootjes achtergelaten heeft.
Ik ben dik 30 jaar terug in de tijd. Voel weer helemaal diezelfde spanning van toen en kan bijna niet wachten tot het pakjesavond is. Nooit gedacht dat ik ooit nog eens bij de meest suffe Sinterklaasliedjes moeite zou hebben om mijn tranen in te houden.
