Hoe vaak lees je niet in de krant “Vader met kind op inbrekerspad”? En gelijk heeft-ie want waarom zou je jezelf door een krap wc-raampje wurmen als dat voor je kind peanuts is?
Vorig jaar nog een nieuwsbericht dat 2 kinderen in de auto zaten te wachten terwijl de ouders in het dichtstbijzijnde huis de inboedel aan het doorzoeken waren op bruikbare spullen. Er wordt wel altijd geroepen “Die jeugd van tegenwoordig!”, maar de jeugd van vroeger kan er ook wat van hoor!
Nu moet ik met het schaamrood op de kaken bekennen, ik maak mezelf er ook schuldig aan. Ook ik gebruik mijn kinderen om dingen te kunnen stelen.
Mijn oudste dochtertje was net een paar weken oud en ik ging eens lekker een paar uurtjes met haar de stad in. Ik was er een poosje tussenuit geweest vanwege de bevalling dus er was weer heel wat te snuffelen en ik mocht sinds kort de rekken met mini-meisjeskleertjes aan mijn winkelroute toevoegen.
Al snel had ik mijn handen vol met het een en ander, dus om weer zonder ballast verder te kunnen shoppen, legde ik de toekomstige garderobe van mijn kleine meisje op het voeteneind van de kinderwagen.
Enfin, je voelt het al aankomen, ik vergeet bij het afrekenen dat er nog meer in de kinderwagen ligt wat eigenlijk betaald moet worden. Dus bij de uitgang van de winkel staat er een aardige beveiligingsman geduldig te wachten op wat spanning en gelukkig kon ik hem die geven door het alarm luid en duidelijk in werking te zetten.
Wat voelde ik me opgelaten! Gelukkig was hem meteen duidelijk (nog nooit zo’n rood gezicht gehad geloof ik) dat er echt sprake was van een vergissing en dat het nooit mijn bedoeling is geweest om de minikleertjes gratis mee naar huis te nemen.
Er is een spreekwoord over iets met een ezel en een steen. Ik weet nu dat ik geen ezel ben, want inmiddels is het me nog een paar keer overkomen dat ik zelfs al buiten de winkel stond (zonder dat het alarm afging deze keer!) en niet wist hoe snel ik weer in de rij bij de kassa moest gaan staan.
Een keer is me, nadat ik uitgelegd had dat ik “gestolen spul” af kwam rekenen (er hangen tenslotte overal camera’s dus je kunt maar beter eerlijk zijn), gevraagd “Gaat het zo mee?”. Vrijwel meteen had de verkoopster door dat ze een hele gekke vraag stelde, want ja, het ging heel makkelijk zo mee!