Miriam
10-20-2008 1:02
movieharry
01-04-2009 11:35
gr mir
karin185
01-04-2009 12:53
Peter P
01-04-2009 1:00
Sje
01-04-2009 3:08
Anja1966
01-06-2009 9:12
Groetjes, Anja
Speranza
01-07-2011 11:28
Ik zit nu namelijk in deze situatie maar zie dat dit toppic al 2 jaar oud is.
groetjes Speranza
Peter P
01-07-2011 5:55
Miriam
01-07-2011 5:58
Wat een rotsituatie met je dochter. Hoe oud is ze en zit zij momenteel ook bij haar vriend of weet je niet waar ze is?
Sterkte! Het lijkt me ontzettend lastig.
erica
01-12-2011 3:00
Vrienden van ons hebben het ook meegemaakt.
Van vrij dichtbij hebben we het dus gezien…..
Het kind zelf zit meestal ook niet goed in zijn/haar vel.
Wat zou het fijn zijn als je weet wat het is!
Jannej
05-05-2011 10:17
Ik vraag me een beetje wanhopig af wat ik uberhaupt nog kan doen. Ze is 14 en enfin, beslist dus gewoon. Terwijl er twee weken geleden nog niks aan de hand was. Mama, ik ben zo blij dat wij het gewoon gezellig hebben samen, dat zie ik bij anderen wel eens anders hoor.
Nu is het, ik hou van je, maar kom nooit meer thuis wonen. Degene bij wie ze is wil graag dat ik toestemming geef om het buiten jeugdzorg te regelen. Maar ik ga toch niet vrijwillig mijn kind opgeven? En dat alleen maar omdat ze wil kunnen doen en laten wat ze zelf wil? Hoevaak ik haar al heb moeten redden uit penibele situaties is niet te beschrijven. Dan was het altijd, dank je wel mama, ik wist zelf niet meer wat ik ermee aanmoest. Enfin, vanwege gekonkel onderling bijna geen vrienden, ze raakte steeds iedereen kwijt en de laatste tijd ging ze ook spijbelen. Was ik dan te streng toen ik per direct eiste dat ze toch naar school ging zogauw de telefoon weer ging? Dan was ze meestal trouwens gewoon thuis of net de deur uit met de mededeling ik was de eerste uren vrij maar ben nu weg.
Ook vindt ze het ronduit schandalig dat ik haar gedrag op internet bijhield. Totaal gebrek aan privacy. Terwijl ik echt alleen maar wilde voorkomen dat het mis zou gaan met haar en geloof me, dat is al meerdere keren bijna gebeurd.
Nu dus niets meer, ik vermoed dat er sprake is van een vriendje aldaar, niet in onze eigen woonplaats, dus dat het daar veel mee te maken heeft. Maar ik ben bang dat ze nu ergens aan begint waar ze alleen maar verder in zal doorrollen. Ik ben radeloos maar heb daarnaast wel besloten om te zorgen dat ik sterk ben en blijf. Wat nu allemaal zal komen moet ik maar zien te doorstaan, in de hoop dat ze inziet dat ik hier ben en alleen maar van haar hou.
Wat ik lees op het internet word ik ook niet direct gelukkig van. Belang van het kind staat voorop, dus kortom, dan ben ik nu de slechte moeder… Bijna 15 jaar lief en leed weggegooid.
Jannej
05-05-2011 10:40
Miriam
05-06-2011 7:20
Allereerst welkom op OK.
Wat een verhaal zeg. Ik weet niet goed wat je hiermee moet. Je weet niet bij wie ze is? Is melding van vermissing misschien een idee? 15 is toch veel te jong om zomaar weg te gaan? Ik zou het er ook zeker niet bij laten zitten.
Begrijp ik het goed dat je alleenstaand bent? Is er, als dat zo is, iemand in je directe omgeving die je kan en wil helpen bij het gesprek met jeugdzorg? Veel advies kan ik niet geven, maar mijn gevoel zegt, houdt het gesprek positief, laat je niet meeslepen in valse beschuldigingen en verwijten en benadruk dat je op een positieve manier de toekomst samen met haar aan wil pakken. Vraag op een onverwachts moment of haar vriendje daar in de buurt woont. Heel terloops, misschien kom je er dan achter. Als dat zo is, kun je aangeven dat jullie best iets kunnen regelen zodat ze hem, nadat jij hem hebt ontmoet, kan blijven zien.
Geef het niet op. Ze is minderjarig en jij bent de moeder.
Jannej
05-06-2011 11:25
Bedankt voor het welkom heten..
Het is inderdaad nogal een verhaal, en ondanks dat het lief is dat je meedenkt bedoel ik ook niet te vragen om oplossingen. De vragen die ik stel zijn meer vragen aan mezelf, fijn dat er een dergelijk forum is. Ik weet precies bij wie ze is dus vermissing is niet van toepassing. Ik vind het zelf ook bizar dat je als uberpuber kunt beslissen om het groenere gras op te zoeken. In het bijzonder omdat degene bij wie ze verblijft haar volledig steunt en verwacht dat ik met een handtekeningetje afstand doe van mijn kind.
Ja, ik ben een alleenstaande moeder en heb gelukkig wel steun rondom me. Ook mijn gevoel zegt om het positief te houden als er vanmiddag dat gesprek is, trouwens niet met jeugdzorg zelf maar stichting Juvent. Omdat er geen sprake is van hetgeen ze me nu beschuldigd kan ik dat ook. Gelukkig ben ik wel in staat om het ‘zakelijk’ en een beetje op afstand te bekijken zonder de slachtofferrol aan te nemen. Tijdens het gesprek zal ik dan ook aangeven dat ik bereid ben om ervoor te vechten, op wat vor manier dan ook, zodat ze zich wel weer prettig voelt thuis, maar opgeven? Nooit!
Bedankt voor je bemoedigende woorden!
Miriam
05-06-2011 1:28
karin185
05-06-2011 1:38
Jannej
05-06-2011 4:15
Ik heb het gesprek heel positief kunnen houden. Gewoon niet in de verdediging gegaan en laten zien dat ik weet hoe een puber denkt. ook heb ik verteld hoe ik aankijk tegen dezgene waar ze nu is. Mijn dochter zal niet bij deze mevrouw mogen blijven wonen. Volgens de man die ik sprak is ze bijzonder gek bezig een kind zo te voeden en voor te stellen dat ik afstand doe van mijn kind. De keuze gaat worden: problemen oplossen! Of thuis, of in een woongroep, ze is te oud voor een pleeggezin namelijk.
Hoe dan ook pogingen doen om de onderlinge relatie (die nu natuurlijk helemaal verstoord is) te herstellen. Nu dus afwachten, ze wilde niet meer thuis wonen omdat ze liever daar woont, zal dat ook nog zo zijn als ze dus naar een woongroep moet? Met strenge regels, waar ze allergisch voor is?
Éen ding is zeker, ik ga een stuk positiever het weekend in dan verwacht! Uiteindelijk zal alles wel goedkomen.
Nogmaals bedankt voor de bemoedigende woorden. Deze hebben me gesterkt in hoe ik er al tegenover stond! (ondanks wanhopige buien uiteraard)
Miriam
05-06-2011 4:38
Persoonlijk zou ik alles op alles zetten om haar niet naar een woongroep te laten gaan. Probeer zo snel mogelijk uit die hulpverleningssfeer te komen, want in zo’n woongroep komt ze in contact met andere pubers met weer heel andere problemen waar je haar liever vandaan wilt houden. Daar komt m.i. alleen maar narigheid van.
Sje
05-06-2011 5:19
Peter P
05-06-2011 5:59