Warm eten is bij onze meiden vanaf de babytijd al niet favoriet. We hebben er echter nooit een strijd van gemaakt. Zonde van onze eigen eetlust!
Ze krijgen blijkbaar door de dag heen genoeg aan voedingsstoffen en ook met het ontbijt waren ze al nooit uitgesproken gulzig. Blijkbaar gaan ze nog altijd zonder honger naar bed denk ik dan maar.
Zodra ik de borden op tafel zet, gaan die oogjes al over het eten heen en zitten ze al te bestuderen wat er allemaal in zou kunnen zitten. “Wat is dat groene?”, “Mag ik de paprika laten liggen?” en “Ik lust geen champignons!”. Kortom, er is altijd wel wat op aan te merken! Eigenlijk hoor ik het bij wijze van spreken al niet eens meer. Sterker nog, ik reageer er niet eens meer op.
Vanavond zaten de dames weer eens te muggenziften over de courgette in het gerecht. Zucht……………….. En dat terwijl ze het gewoon lusten. Maar op de een of andere manier lijkt het of ze courgette bij voorbaat al boycotten.
Nu heb ik gezegd dat het vandaag niet zomaar courgette was, maar dat ze sinds vorige week in de supermarkt sprookjes-courgette verkopen en dat die veel lekkerder is.
Natuurlijk spraken meneer Sje en ik met veel oh’s en ah’s tegen elkaar over die sprookjes-courgette. “Wat is dan het verschil met gewone grote-mensen-courgette?”, vroegen ze. Ik vertelde dat deze niet op een boerderij gekweekt is, maar in een sprookjesbos ergens ter wereld.
Nou, toen werd het toch wel interessanter. Allebei hebben ze uiteindelijk geproefd en ze vonden het inderdaad lekkerder dan grote-mensen-courgette. Ik heb meteen aangegeven dat ik ook sprookjes-champignons en sprookjes-paprika heb zien liggen en dat ik die ook eens zal nemen om uit te proberen.
En ik heb beloofd dat ik in elk geval voortaan alleen nog maar sprookjes-courgette koop. Niet zo moeilijk. Ik vind hem zelf namelijk ook veel lekkerder!