Kinderen krijgen, waar begin je aan?
Ach, de eerste maanden denk je dat je het zwaar hebt: iedere nacht eruit, steeds die luiers en huilende baby.
Dat houdt op, dan denk je dat het gemakkelijker wordt, en dan komt de peuterpuberteit, onvoorzichtige kleuters, naar de basisschool, kinderziektes…
Maar ook dat houdt op, dan denk je dat het gemakkelijker wordt, en dan zijn ze pubers.
Dan WEET je dat je het zwaar hebt!
Middelbare school, huiswerk, hangjeugd, vriendjes, stappen……wij zitten er middenin.
Deze week eerst het gevecht met M3 over uitgaan tijdens carnaval. Afspraak is na enig vechten dat het twee avonden mag, waarvan ze er eentje bij een vriendin blijft slapen. De andere avond moeten we nog uitmaken hoe en hoe laat ze thuis moet zijn… Dat wordt nog een stevige discussie dus.
Het tweede gevecht is met M2 en gaat over huiswerk en school. Ze heeft moeite met plannen, en daardoor mist ze regelmatig deadlines voor huiswerkopdrachten en gaat te laat aan de slag voor een proefwerk. Tot een jaar terug probeerden we haar te helpen door op zondagmiddag samen een weekplanning te maken, maar dat hoefde niet meer, vond mevrouw. We zijn er, op haar verzoek, toch maar weer mee begonnen. En, ook op haar verzoek, houd ik een oogje in het zeil of ze zich ook aan die planning houdt. Gisteren vond ze Ugly Betty op tv belangrijker dan haar huiswerk en dat zorgde dus voor een probleem. Over een paar jaar zijn we ook hier doorheen, maar ik vraag me wel af of we het dan nog zwaarder gaan krijgen. Het spreekwoord heeft gelijk:
Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen.