De tijden veranderen, de mode ook, ik weet het… Maar soms kan ik er niet aan wennen.
Laat ik eerst iets vertellen over mijn twee meiden en geld.
M2 krijgt geld, en heeft het direct weer uitgegeven. Of ze nou 25 euro krijgt (zakgeld per maand) 55 euro (busgeld per maand) of 500 euro (extra geld van oma voor haar 16e verjaardag): het is op. Niet altijd aan onzin (dat hadden we van die 500 euro ook niet goed gevonden) maar toch: op.
M3 is heel anders. Haar zakgeld, busgeld en verjaardagsgeld gaat naar de bank, en wordt slechts mondjesmaat aangesproken. Niet dat ze gierig is, zo zorgt ze jaarlijks voor een extra potje vakantiegeld waar extraatjes (ijsjes, terrasjes, etentjes) van worden bekostigd, maar ze is gewoon zuinig.
Toen wij dan ook begonnen over kleedgeld zag M2 de bui al hangen: ook dat zou ze opmaken, ze kent zichzelf gelukkig goed. Zij wilde dus geen kleedgeld, wij kopen en betalen kleding voor haar (natuurlijk wel in overleg). M3 zag het echter meteen zitten: eindelijk niet meer dat gezeur over nieuwe broeken en schoenen die te duur zijn, eindelijk zelf kijken en geld uitgeven (en overhouden, hoopte ze).
Een recent voorval illustreert de grappige gevolgen: M2 kreeg een regenjas. Geen goedkope, maar een goede, ademende, waterdichte regenjas. Ze fietst vrijwel dagelijks naar school (moet wel, als je je busgeld opmaakt aan andere dingen) dus heeft ze gewoon een goede jas nodig, dat waren we met elkaar eens.
Maar nu blijkt dat deze jas niet meer in de mode is, en dus trekt ze hem niet meer aan. Ja, met vakantie, als haar vriendinnen en schoolmaatjes haar niet zien, maar zeker niet naar school… De jas hangt dus aan de kapstok, ongebruikt.
M3 ziet dat natuurlijk, en die moet zelf zorgen voor een goede jas. Die confisqueert dus de jas van haar zus, kan zij droog naar school fietsen zonder geld uit te geven. En als ik haar dan vraag of die jas wel in de mode is, zegt ze: “Nee, maar ik blijf er wel lekker droog in!”.
“De” puber bestaat niet, ze zijn allemaal verschillend, dat blijkt maar weer.