Stel je dit eens voor: Je bent een vrouw van 29 jaar. Je leidt al jaren een vreselijk leuk, maar soms ook een minder leuk leven. Je gaat vaak naar de kroeg, de stad in en lekker een hapje eten met vriendinnen. En dan ontmoet je ineens de liefde van je leven. Je hebt alles voor hem over en voor je het weet ben je verhuisd van het zuiden van het land naar het noorden van het land en woon je gelukkig samenwonen met die droomprins. Maar er is één ding: ….2 kleine jongetjes.
Dit overkwam mij. De jongetjes zijn 4 en 7 jaar oud. Het zijn schatjes. Ze zijn druk, soms doen ze net alsof ze geen opvoeding hebben gehad en soms zijn érg aanwezig, maar meestal zijn ze toch vooral heel lief en schattig.
Maar daar zit je dan ineens in een situatie die je niet kent. Van de ene op de andere dag moet je opvoedkundig bezig zijn. Je hele leven staat op zijn kop en je hebt er ook nog eens twee van die koters bij. Hoe ga je daar mee om? Wat komt er allemaal kijken bij dit nieuwe leventje en wat is de impact van een ex-vrouw op jouw relatie? Dat is waar ik het de komende tijd over wil gaan hebben.
Eén ding is zeker: Het leven is nooit meer saai als er eenmaal kinderen in je leven zijn en dat is zeker een verrijking!
De term nep-mama is een uitspraak van de jongste…”Daan, jij bent niet onze mama, jij bent onze nep-mama”… Daar zit je dan met je goede bedoelingen. En ook al weet je dat het waar is, toch doet het soms wel een heel klein beetje pijn als je weer zo met je neus op de feiten gedrukt wordt. Gevoelsmatig gaat dat toch iets anders dan verstandelijk. Met mijn verstand weet ik ook wel dat ik nooit hun mama zal worden, maar ik geef ze wel alle liefde die ik in mij heb.
Op OverKinderen kun je regelmatig lezen hoe ik voor mezelf een weg (probeer) te vinden om daar mee om te gaan…..