Onze generatie is er zo aan gewend dat er vliegtuigen vliegen, dat je elkaar kunt spreken via een telefoon en dat in elk huis minimaal 1 TV staat, je kunt je bijna niet voorstellen dat de generaties voor ons ooit zonder al die luxe hebben geleefd.
Oké, als je opa of oma je probeert uit te leggen hoe zij hebben meegemaakt dat de eerste vliegtuigen gingen vliegen, probeer je je wel in te denken hoe dat moet zijn geweest, maar eigenlijk is het toch wel wat ver van je bed.
Nou ben ik inmiddels op een leeftijd (38 om precies te zijn) dat je wel aan bepaalde dingen merkt dat je ook al een heel eind op weg bent in het leven. Dat merk je als er iemand trouwt die je ooit nog als baby op schoot hebt gehad. Of als je middelbare-schoolkinderen met een mobieltje ziet, terwijl toen je jaren geleden net werkte in best een groot bedrijf alleen de directeur een autotelefoon (zo heette dat toen nog!) had. En je merkt het ook……………………………………………..als je internet eruit ligt!!!!!!
Nog geen 5 jaar geleden had ik geen computer thuis, sterker nog, het interesseerde me helemaal niet om privé een computer te hebben. Ik had er op het werk een en als ik eens een privébrief moest typen of als ik een boekje voor een trouwfeest in elkaar moest zetten, deed ik dat op kantoor na werktijd of tijdens mijn lunch.
Ik bedenk me nu dat ik zelfs toen op kantoor nog geen internet had. Als secretaresse had je dat niet nodig, want voor het regelen van bijvoorbeeld zakenreizen of voor het bestellen van kantoormateriaal was een aparte afdeling.
Sinds bijna 4 jaar heb ik wel een computer thuis (kan ook niet anders als je man een IT-bedrijf heeft!) met alle bijbehorende software, internet, etc.
Heel vanzelfsprekend om elke dag in te loggen, mijn vaste websites te bezoeken, mailtjes af te handelen. Dus als dan je internet er langer dan een uur uit ligt, we hebben namelijk bijna een hele week problemen gehad met de provider, voel je toch een soort van paniek. Alsof je helemaal van de buitenwereld afgesloten wordt.
Zo gewoon is het dus inmiddels om altijd internet tot je beschikking te hebben. Onze kinderen weten straks niet beter. En dan kan ik vertellen dat ik de geboorte van internet nog meegemaakt heb. En dat ik, toen ik op de lagere school zat, helemaal geen mobieltje had. Ik denk dat mijn kinderen me over 15 jaar vierkant uit gaan lachen als ik met mijn verhalen over vroeger kom.
Een vriendin heeft een aantal jaren geleden al zoiets meegemaakt met haar dochters. De dames kregen een formuliertje mee van school dat de mogelijkheid bestond om een typediploma te halen.
Mama, krijgen we dan een computer hier thuis?
Nee, zei mijn vriendin, dat leer je op een typemachine.
Een typemachine?
Ja, dat is een soort toetsenbord waar je een vel papier in kunt draaien en elk letter die je typt, staat meteen op dat papier.
Nou, dat vonden de meiden helemaal geweldig! Het kwam niet eerst op een beeldscherm zodat je het daarna nog eens uit moest printen. Het kwam meteen op papier!!!!!
Het nieuwste van het nieuwste en stiekem toch een stapje terug in de tijd.