Enge beestjes!

Wat typisch toch dat angst op de een of andere manier gewoon aangeboren lijkt te zijn.

Voordat wij kinderen kregen, hadden we ons al voorgenomen onze eigen angsten, voor wat dan ook (mijn man is niet gecharmeerd van de tandarts bijvoorbeeld), niet op de kinderen over te dragen. En ik dacht eigenlijk dat ons dat aardig lukte. Soms met een hoog adrenaline-gehalte tot gevolg, maar we overwinnen onze eigen angsten voor een goed doel zullen we maar zeggen.

Zo is een spin hier net zo schattig als een jong hondje. Althans, dat acteren we. Kleine spinnetjes en stofspinnen, daar raak ik niet van in paniek maar zo’n grote dikke harige waarvan je weet dat zijn vrouwtje binnen nu en een uur ook ergens tevoorschijn komt, daar maak je me echt niet gelukkig mee hoor. Het is me nog niet overkomen met de meisjes in de buurt, maar ik hoop dat ik uiterlijk koelbloedig lijk op het moment dat ik het betreffende beest te lijf moet gaan.

En op de een of andere manier zit er bij kinderen toch een bepaalde basisangst in ofzo. Gisteren nog. De dames zijn in de achtertuin aan het spelen en ineens begint de jongste in paniek te huilen. Ik ren naar haar toe en ze zegt “EEN BEEST, EEN BEEST!!!!!!”. Uiteindelijk blijkt dat er op haar arm een beestje zit wat net met het blote oog te zien is. Echt een mini-kruipding, geen idee wat voor beestje het precies is, maar denk maar aan het type “dwerg-zilvervisje”.

Vogels, daar krijgt ze het ook helemaal benauwd van. Zodra er eentje op de schutting komt zitten, heb ik al een kind aan mijn been geplakt zitten.

Begin deze week in het winkelcentrum loopt een eend met 3 jongen. Heel schattig. Behalve als een van die kuikentjes denkt dat de teen van onze grote kleine dame een stukje brood is. In werkelijkheid was het namelijk een knopje om haar in de schreeuw-modus te zetten.

Gelukkig gaat het ook weleens meteen goed. Zoals met de hondjes van de buren. De oudste was laatst heel erg trots op zichzelf dat ze Fleurtje uit zichzelf geaaid had. Zo trots zelfs dat ze er tranen van in haar ogen kreeg. Zullen stiekem wel drupjes adrenaline geweest zijn denk ik, maar ze hield zich erg stoer en wij waren dus ook trots op haar.

Nu de jongste ook nog eens zover zien te krijgen. Laten we beginnen met die dwerg-zilvervisjes en dan zien we wel wanneer ze aan honden toe is.

Deel:

Facebook
Twitter
Pinterest

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Over wat je mogelijk nog meer interesseert

Gerelateerde artikelen

Klein leeftijdsverschil

Spijt? Nee, zeker niet. Maar zwaar was het de afgelopen jaren wel. Twee kinderen met slechts veertien maanden leeftijdsverschil. Soms denk ik wel eens dat het vergelijkbaar is met het opvoeden van een tweeling, maar dan met één helft die alles nét wat sneller doet. Het was niet onze bedoeling om vijf maanden na de […]

Pijn verzachten bij kleine eerstegraads brandwonden

Als je toevallig een Aloë Vera plant in huis hebt, kun je de pijn van kleine, lichte eerstegraads brandwonden verzachten door een stukje van de plant te snijden, de bovenste laag eraf te pellen en het zachte middengedeelte naar buiten te persen. Wrijf hiermee zachtjes over het wondje.

Blind kegelen

Een leuk spelletje voor een kinderfeestje is blind kegelen. Stel de (plastic) kegels op de normale manier op in een hoek van de kamer. Blinddoek één kind en draai deze driemaal rond. Loop zelf richting de kegels en roep ’hier!’ en het kind kan met een bal richting de kegels gooien. Zorg dat elk kind […]

In bed geplast… en dan?!

Als je kind in bed heeft geplast, kun je het beste baby-talkpoeder op de plek strooien. Even laten inwerken en dan als het droog is met de stofzuiger opzuigen. Zo sla je twee vliegen in een klap: de plek is droog zonder kringen en het ruikt niet vies. Voorkomen is natuurlijk altijd nog beter dan […]

Vrije school

In dit artikel vind je meer informatie over het onderwijstype “de vrije school”. Het woordje “vrij” in de naam vrijeschool slaat, in tegenstelling tot wat veel mensen veronderstellen, niet op het vrij laten van het kind. Ieder kind wordt niet gezien als een “onbeschreven blad”, maar als een individu met eigen talenten en een eigen […]