Eerste schooldag
Tja, wat is een logischer onderwerp deze maand dan de allereerste schooldag van onze grote dame?!
4 jaar geleden duurde het geen week meer voordat ik zou gaan bevallen. Wat lijkt dat nog kort geleden. “Geniet er maar van want het gaat hard” zeggen ze altijd. Wat een cliché, maar wat hebben ze gelijk!
In de afgelopen maanden begon bij mij de onrust toe te nemen. Niet dat ik er hele dagen nerveus van rondliep maar het hield me wel degelijk bezig. Bij het begin van het schooljaar werd het op slag een stuk moeilijker. Heel de regio kon weer lekker in het normale ritme komen en ik mocht niet meedoen. Het moest toch gaan gebeuren, dus van mij had die kleine meid vast mogen gaan proefdraaien.
En gisteren mocht ze eindelijk voor het eerst gaan oefenen. Wat kwam
4 september enerzijds langzaam dichterbij zeg. Anderzijds kon het me niet langzaam genoeg gaan want ik zou mijn grote kleine dame daarna nooit meer fulltime thuis hebben. Ik zou nooit meer ’s ochtends rustig op kunnen starten met de dametjes. Voortaan leef ik op een strak tijdschema buiten de schoolvakanties.
Nou ben ik al een georganiseerd type dus van dat strakke schema schrik ik niet terug, wel van het loslaten van de grote kleine dame. Ze krijgt steeds meer een eigen leven. Gelukkig is de stap naar de peuterspeelzaal een kleine 2 jaar geleden goed gegaan dus ik ga er maar vanuit dat ook deze stap went en leuke kanten kent.
De kop is eraf, de eerste dag heeft ze achter de rug. Bij het afscheid nemen omhelsde ze me en zei “Mama, ik ga jou zo missen! Ik krijg er bijna traantjes van”. Ik snap nog steeds niet hoe het me gelukt is om het toen droog te houden. Ik weet nog wel dat het verschrikkelijk moeilijk was.
Toen ik haar aan het eind van de ochtend op ging halen liep ze tussen al haar nieuwe vriendjes en vriendinnetjes te huppelen op het schoolplein. In haar geval betekent dat dat ze lekker in haar velletje zit en aan het genieten is. Ik voelde een hoop onrust van de afgelopen periode uit mijn lijf zakken.
En inderdaad, ze had genoten. De juf had me nog voorbereid dat ik er niet op moest rekenen dat ze thuis het hele verhaal zou vertellen. De verbazing was dus groot toen die kleine meid bij thuiskomst springend alles verteld heeft van haar eerste schooldag. Zelfs de kleurtjes die ze in haar tekening had gebruikt kregen we tot in detail te horen.
De boom had ze bruin met groen en geel gemaakt (vooruitziende blik, het wordt herfst!) en de oortjes van Winnie de Pooh waren roze.
Morgen mag ze de rest van die beer gaan kleuren. En hoewel het voorlopig nog wel wat spannend en nieuw blijft, breng ik haar met een geruster hart weg morgen.
