Laat ik beginnen met de naam van het topic, als iemand een betere titel weet, dan hou ik me aanbevolen.

Zoals sommigen van jullie wel weten ben ik de nieuwe partner van een gescheiden man met 2 zoontjes van nu bijna 5 en 7 jaar.

Wij zijn nu bijna 1,5 jaar samen en we wonen eigenlijk bijna vanaf het begin samen. Dat wil dus zeggen dat papa en mama nog maar net gescheiden waren toen ik in hun leven kwam, maar mama had ook al direct een nieuwe partner. Zij woont echter niet met hem samen (niet officieel). Ik zelf heb geen kinderen, de nieuwe partner van de ex wel.

Voor zover even de situatieschets. Dan nu de reden om dit topic te openen. Ik merk dat ik tegen nogal veel "problemen" aanloop. Ik niet alleen ook mijn lief weet af en toe niet wat hij moet doen. Veel verhalen die je hoort gaan ook uit vanuit de vrouwen. De vrouw heeft het moeilijk om dat ze gescheiden is, ze moet de opvoeding nu grotendeels alleen doen enzovoort. Ik wil het nu graag vanaf de andere kant laten zien maar ik wil ook graag jullie adviezen en op- of aanmerkingen want het is absoluut niet makkelijk af en toe, want naast een heleboel vreugde en plezier beleven we ook een hoop problemen met de boys.

Als eerste is daar het feit dat de ex mijn lief zo'n beetje overal de schuld van wil geven, dit gaat van de reden tot de scheiding tot het feit dat hij niet goed voor de kinderen zou zorgen. Tevens stookt ze de jongens op tegen mijn lief en mij. Sterker nog, vooral ik ben het object van haar afkeur. Ze zegt tegen de kinderen dat het papa weekend is en dat ze mij dus niet hoeven te accepteren. Dat klinkt zwaar maar wat ze dus eigenlijk tegen de kinderen zegt is dat ik er niet bij hoef te zijn. Natuurlijk, ik kan best wel eens een keer een dagje weg zijn maar dit is ook mijn huis, wij wonen hier samen en hier gelden dus ook mijn regels. Dat kan zij/ of de kinderen niet accepteren. En dus wordt er tegen mij opgezet. Dat vind ik ook allemaal heel erg logisch, dat hoort bij de situatie, maar de feiten spreken het zo ontzettend tegen, soms kunnen de boys namelijk ook heel erg lief tgen me zijn en lopen ze met me weg. Ik weet niet goed meer hoe ik ermee om moet gaan. We hebben al van alles geprobeerd van oke, papa is de baas en ik ben alleen voor de leuke dingen, tot nee dit is ook mijn huis dus je moet ook naar mij luisteren, niks helpt. Elke keer opnieuw zijn er weer problemen.

Gelukkig weet ik dat mijn lief ontzettend achter mij staat en vullen wij elkaar heel erg goed aan, samen staan we sterk ook tegen het gestook van zijn ex, maar heeft iemand tips hoe we hier mee om kunnen gaan?

Oohja als je nu gaat zeggen dat mijn lief dan maar een gesprek met zijn ex moet aangaan over de situatie, dat is ongeveer hetgeen wat absoluut niet mogelijk is, om de eerder genoemde reden dat mijn lief overal de schuld van krijgt en daar dus niet over te praten valt.

Overigens hou ik ontzettend veel van deze 2 schatten, hoe erg ze me ook het bloed onder de nagels vandaan kunnen halen.

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen/opmerkingen. Laten we dit een topic maken waarin vooral ervaringen over echtscheidingen besproken kunnen worden. Want ik wil ook graag de verhalen van de andere kant horen, misschien zien we wel iets enorm over het hoofd.

Edited by - Daanie on 30-9-2007 8:22:46 PM

De tante van mijn vriend zit in een relatie waarvan hij een dochter heeft uit een andere relatie. Soms liep dat ook niet altijd even lekker. Maar we zeiden het pas nog wat hun goed met elkaar nog om kunnen gaan dat is fantastisch. In het begin was het nl ook zo toen de tante van mijn vriend en hij iets kregen dat de tante van mijn vriend ook echt niet de dochter van hem op mocht halen. 

Maar uiteindelijk hadden ze van beide kanten geen keus want hij moest vrijdag werken en ze moesten haar met de trein halen. Dus kon de tante va mijn vriend op haar wekr regelen dat zij haar smiddags na school bij haar moeder ging halen.

Nu ook met de begrafenis afgelopen week. Gaf dochter aan dat ze graag bij papa wilde blijven slapen. Nou vond de moeder geen probleem als het van vader en zijn vriendin mocht.

 Maar dit is natuurlijk niet wat je wil horen!

Ik zou denk ik als ik in jou/jullie situatie zat af en toe met de kids apart gaan zitten en samen praten. En dan niet op een manier om hun moeder zwart te maken maar gewoon vanuit jullie vertellen dat jullie van elkaar houden en samen willen zijn. En samen willen zorgen dat de jongens een heel fijn weekend willen geven. En op andere dingen die je hoort waar de moeder over klaagt.  Maar zonder haar er in te betrekken zeg maar. Dus als zij zegt bijv. Daanie hoort er niet bij die hoeven jullie niet te accepteren. Dan leg uit dat jullie 2 enorm van elkaar houden en daarom ook samen met de jongens een fijn weekend wil beleven etc.

Maar misschien heb je dat al geprobeerd? Dat ze bepaalde dingen ook van jullie kant horen hoe jullie het met ze voor hebben? 

Oef Daanie.... dit is niet makkelijk! In alles wat je er over schrijft, proef ik vooral liefde voor die jongens.... en dat is het allerbelangrijkste!!!! Ook in wat je schrijft over de jongens naar jou toe... zoals die keer dat de oudste ergens mee zat en daarmee echt bij jou kwam ook al ging het over jou. Ontzettend jammer dat hun moeder dat niet alleen niet accepteert, maar ook nog torpedeert.
Ik denk toch dat het, net als in een niet-gescheiden gezin, belangrijk is dat regels duidelijk zijn. Dat MM en jij het over regels eens zijn, waar jullie dan ook beiden op terug mogen komen naar de jongens toe. En dat jullie samen voor de leuke dingen zijn. En soms papa alleen, maar niet zodanig dat jij je huis uit moet! Je kunt misschien wel iets "verzinnen" om eens een middag weg te zijn, zodat MM en zijn boys het met elkaar moeten rooien. Dat het voor de jongens niet zo is dat jij weg bent òm hen, maar omdat je ook een eigen leven hebt. Komt dan "toevallig" zo uit dat zij dan bij papa alleen zijn. Dat bespreek je natuurlijk niet uitgebreid met hen, maar dat snap je zo ook wel.

Heel veel sterkte en ik hoop toch echt dat ex inbindt, lijkt me één van de grootste fouten die ze maken kan, zich bemoeien met jullie weekenden met de jongens!!

@sonnie: natuurlijk praten wij er over met voornamelijk de oudste, want die begrijpt het tenminste, maar je moet ook uitkijken dat je niet alles over praat...als je begrijpt wat ik bedoel. Je kunt ook teveel praten en een kunt moet ook begrijpen dat hier onze regels gelden en dat daar niet altijd over te discussieren valt. 

 @Louise: Ja dat zie je goed, ik hou ontzettend veel van die boys, was dat maar niet zo, dan had ik het er niet zo moeilijk mee af en toe. Fijn dat je onthouden hebt dat hij inderdaad ook al vaker bij me kwam als er problemen waren.

Wat betreft de regels, ja wij zitten op 1 lijn, we overleggen ook hel vaak, niet waar zij bij zijn inderdaad, gaat ze niks aan.

Het is denk ik gewoon een gevoel van machteloosheid, je verliest het altijd, je legt het altijd af tegen de moeder en de tijd, ze zijn zo weinig bij ons, want overigens ook niet aan ons ligt, dat je gewoon niet kan opvoeden, maar zoals mijn lief vanochtend al zei tegen de jongens, ook hier gelden dus regels en het is hier niet altijd alleen maar gezelligheid, dat zou wat zijn, we gaan alleen naar papa voor de leuke dingen.

 

Of wat denk je van de opmerking van de moeder tegen mijn lief: Als je zo doorgaat dan willen de kinderen je niet meer zien (ze moest eens weten). 

Jouw titel zou je kunnen samenvatten onder : samengesteld gezin.
Dat ben je namelijk. Moeilijkste in zo'n situatie is altijd dat de kinderen niet voor deze situatie hebben gekozen en dat het voor kinderen ook lastig is om iedere 14 dagen weer met andere regels en "ouders" te maken te krijgen. Jullie hebben er helemaal zin in,immers je hebt ze al even niet meer gezien maar misschien hebben de kinderen wel helemaal geen zin om op dat moment een paar dagen weg te zijn.

De jongens zijn nog wel erg jong en dat maakt het lastig. Kinderen op die leeftijd willen helemaal niet kiezen tussen Pappa of Mamma. De nieuwe partner van Pappa/Mamma aardig vinden voelen ze als verraad. Verder is het ook lastig als de andere ex-partner zich moeilijk opstelt.
Ik denk dat de vader van de kinderen de belangrijkste rol moet hebben als het gaat om het stellen van regels e.d. Wat niet wil zeggen dat ze jou maar moeten negeren. Je zal de kinderen duidelijk moeten maken dat het normaal gedragen niets te maken heeft met het Pappa of al dan Mamma zijn maar gewoon met respect voor andere mensen. In de klas zullen ze de tent ook niet afbreken. Dan luisteren ze ook naar de juf/meester en ook daar gelden regels die kunnen afwijken van thuis en die hanteren ze dan meestal ook als vanzelfsprekend.
Verder denk ik ook dat het goed is dat ze een aantal uurtjes alleen met Pappa hebben. Uiteindelijk komen ze voor Pappa en op die leeftijd willen kinderen nog niet graag delen.

Maar het blijft moeilijk, zeker met een lastige ex. Probeer je zelf zo neutraal mogelijk op te stellen, zeker geen negatieve uitingen over de moeder van de kinderen bij zijn. Dat doe je gewoon lekker als ze weer weg zijn ;-)

Succes,

Marion

Meissie, wat een gedoe alles zo bij elkaar.

Allereerst, die mannetjes kunnen inderdaad schatten zijn, weet ik uit ervaring. Toen jullie hier waren is het er ook heel kort over gegaan dat het niet altijd ideaal verloopt door de ex die nog in beeld is en die de jongens beïnvloed. En je weet hoe het me daarna nog beziggehouden heeft, want we hebben er nog over gemaild.

Het enige wat ik op het moment aan gouden tip kan bedenken is wat ik je destijds geschreven heb als mogelijk extra oorzaak van het gedrag van vooral de oudste die niet altijd goede vriendjes met je was.

Verder heb je helemaal gelijk dat het ook jouw huis is en dat jij in een papa-weekend niet verplicht bent om te vertrekken. Die ex zal ermee moeten proberen te leven dat jij nu ook bij het leven van haar jongens hoort, hoe moeilijk dat misschien ook voor haar is.

Draai het eens om: zij heeft toch ook al heel die tijd een nieuwe relatie? Daar hoor je MM toch ook niet over dat hij dan de jongens opstookt?

Hoe doen de jongens tegen die nieuwe partner van hun moeder? Kunnen ze daar wel mee omgaan? Want ze wonen officieel niet samen zeg je, maar hij is er dus wel veel om het zo maar te zeggen.

Vinden ze het wel fijn dat die er altijd is? En als dat zo is, waarom maken ze dan verschil als ze bij papa zijn en willen ze jou er niet altijd bij hebben?

Is dat met ze te bespreken op een rustig moment of daar verschil in zit en waarom dat verschil er dan is? In beide gevallen gaat het om een nieuwe partner van een van de ouders. Overigens is het voor volwassenen al niet makkelijk om zoiets onder woorden te brengen, dus grote kans dat de jongens het ook moeilijk vinden om over te praten.

Verder zou ik het echt even niet weten, maar ik blijf door malen, dat weet je hè?! Dus kan best dat ik over een tijdje nog met een brainstormpje kom waar je mogelijk iets aan hebt.

Ik vind de tip van Louise ook goed dat je gewoon quasi toevallig in het weekend een middag weg bent omdat je ook een eigen leven hebt. Laat ze dat maar denken dat het niet met hen te maken heeft dat je weg bent.

Kan ik je verder alleen maar alle sterkte en succes wensen in deze lastige situatie. Ik leef met jullie mee en als ik iets voor jullie kan betekenen dan weet je me te vinden he?!

Dikke zoenen!

Ik heb er gelukkig geen ervaring mee, maar ik wil jullie wel heel veel sterkte wensen. En ik hoop dat de tijden nog eens veranderen en het allemaal wat makkelijker wordt voor jullie, maar ook voor de jongens. Want dat blijkt inderdaad duidelijk uit jullie verhaal: jullie houden heel veel van de jongens! Blijf dat maar doen, dat is het allerbelangrijkste.

Ook ik heb helemaal geen ervaring met dit soort situaties, maar uit de stukjes die je schrijft, blijkt wel dat jullie het heel erg goed doen. Gewoon zo door gaan lijkt me! En vooral niet meedoen met stoken. Dat de moeder ervoor kiest om jullie zwart te maken, dat moet zij weten. Als de jongens groter zijn, zullen ze zelf ook gaan inzien hoe hun moeder is.

Sterkte!

Groetjes,
Miriam

Ik heb er geen ervaring mee, en wil dat ook graag zo houden.

Maar waar ik wel ervaring mee heb, is met het verschil in regels in het ene huis en het andere. En dat is geen probleem, daar wennen kinderen aan, dat hebben ze snel door en dat accepteren ze ook. Zolang MM en jij er je eigen regels op nahouden, en inderdaad daarover op een lijn staan,  is dat niet iets wat de kinderen zullen gebruiken, omdat die regels van hun vader afkomen,net zoveel als van jou. Hun moeder zal daar niet tussen kunnen, wat ze ook zegt, omdat je dat moet laten gebeuren.

Een ander verhaal is het feit dat de moeder de kinderen tegen de vader opzet, en jou daarvoor gebruikt. Daar kan je weinig mee, de kinderen zijn nog te jong om daarover met ze te praten, ze willen helemaal niet kiezen, en dat moet je ook te allen tijde voorkomen, ze mogen en moeten van hun vader en hun moeder houden.

Ik hoop dat de moeder in de loop van de tijd minder verbitterd raakt en gaat inzien dat het tegen de vader opzetten van de kinderen averechts werkt, meer  kan je helaas niet doen...

Sterkte met alles, en blijf bedenken dat je het geluk van MM met jou niet door zijn ex moet laten beïnvloeden! 

Dank jullie wel, allemaal! Alleen de reacties doen me al goed al lost het natuurlijk niet meteen de problemen op.

Het was ook niet zo dat ik zat te vissen naar de complimenten want dat is het juist niet, ik hoor heel vaak van verschillende kanten dat we het erg goed doen met de boys maar zo vraag ik me dan af, als dat zo is, waarom zijn er dan zoveel problemen?

We kunnen inderdaad alleen maar hopen dat zij ooit bijdraait en dat de kinderen op dat moment niet te veel beïnvloed zijn door haar en dan inderdaad niets meer met ons te maken willen hebben. Het doet me zeer wat het doet met mijn lief als ze weer zo lopen te etterbakken en natuurlijk weten wij ook wel dat het erbij hoort, elk kind is wel eens lastig, maar je merkt echt dat ze hier ook wel met een loyaliteitsprobleem te maken hebben. Ik vind het ook zo sneu voor die jongens.

Overigens zeg ik zeer regelmatig tegen vooral de oudste dat ik heel goed begrijp dat het heel erg moeilijk voor hem is. Hier regels, daar regels, maar ook dat hij vooral eerlijk moet zijn, hoe moeilijk dat ook is, maar dat is denk ik toch het ergste. Je kunt zelf niet meer terug denken he, hoe je was als zevenjarige..

Maar het doet me goed dat jullie mij en ons zo ontzettend steunen. Als jullie het niet erg vinden hou ik jullie in dit topic op de hoogte van het wel en wee..

Nu liggen ze eindelijk in bed, we moeten echt een stapelbed hebben. We hebben maar 1 slaapkamer in onze flat en ze liggen in 1 bed samen, dat is dus echt geen doen,  in het begin ging het goed maar nu is het elke keer foute boel. Dat is dus stap 1, ze apart leggen en verhuizen..;-)) 

Ja vinden we heel erg als je ons hier op de hoogte houdt! Gekkerd! Tuurlijk niet, gewoon hier lekker je hart luchten. Als we je kunnen helpen dan doen we dat en als we je helaas niet kunnen helpen krijg je gewoon alleen maar dikke knuffels om je te steunen.

Ik kom gewoon lekker af en toe op je schouder zitten. Voordeel is dan dat ik niet zwaar ben, want ik kan nog met mijn benen bij de grond als ik bij jou zit, dus ik loop zelf mee. ;-)

Natuurlijk moet je ons op de hoogte houden, als je dat wilt!

Niet iedereen weet het, maar bij deze:

Ik heb twee kinderen, een zoon van 9 en een dochter van 4. Mijn zoon is uit een eerdere relatie.
Mijn man heeft uiteraard mijn zoon volledig geaccepteerd, maar dat ging niet zonder slag of stoot. De vader van mijn zoon heeft voor en na het verbreken van de relatie niet of nauwelijks naar hem omgekeken, maar toen mijn huidige man in het spel kwam (7 jaar geleden) bleek hij ineens ontzettend last van vadergevoelens te hebben.

Mijn zoon ziet hem maar 1 x per 2 weken een weekend en de schoolvakanties, maar toch krijgt hij het voor elkaar om nog steeds mijn zoon tegen mijn man op te zetten. Dat duurt gelukkig meestal maar 2 dagen en dan gaat het weer goed.
Het is voor mijn man natuurlijk erg vervelend. Gelukkig beseft hij ook dat het vooral een loyaliteitsprobleem is. En kan er tegenwoordig ook met mijn zoon, zijn stiefzoon, over praten.
Maar het is moeilijk, en het blijft moeilijk.

De andere kant ken ik niet, mijn ex heeft ook een nieuwe vriendin en samen een zoontje. Het enige wat ik ervan weet is dat ze het weekend dat mijn zoon er is alleen maar "leuke" dingen doen (efteling etc.) Ik vind dat jammer, want ik heb liever dat mijn ex hem minder verwend, en wat meer tijd aan het manneke zelf besteed. Maar ik kan en wil me daar niet mee bemoeien.

Gelukkig is het wel zo dat mijn zoon nog geen jaar was toen zijn vader wegging en dat voor hem de situatie heel "normaal" lijkt.

Ik heb ook nooit de vader van mijn zoon zwart gemaakt tegenover hem, ik vind dat niet nodig. Dat onze relatie is verbroken zegt niets over zijn kwaliteiten als vader. Helaas is dat andersom niet zo. Ik kan in zijn ogen niets goed doen. Ik probeer hem overal bij te betrekken (schoolzaken etc) maar ook dan kan hij zo ergelijk denegrerend over mij doen tegenover de juf.

Inmiddels heb ik geleerd dat mijn huwelijk, en de relatie met mijn kinderen veel belangrijker zijn dan zijn "geklets, gekwets" dat ik alleen maar mijn schouders ophaal en de wijste ben. Maar dat is een hele lange weg geweest.

Ik zit nu op mijn werk dus ik kan er niet uitgebreid op ingaan, dat doe ik vanavond want ik zie in jouw stukje heel veel herkenningspunten en dingen waar ik het wel eens met je over wil hebben Kristel, omdat die ook door de ex van mijn lief genoemd worden.
Je krijgt dus straks een (vanavond) een uitgebreidere reactie van mij.

Graag, Daanie, het is voor mij al moeilijk genoeg. Juist omdat ik er met niemand over praat, (schaamte??? onbegrip???)

Ik ben erg benieuwd welke herkenningspunten  jij hebt, want tenslotte ben ik de "andere kant" voor jullie.

Ik wacht op jouw reactie.

Edited by - kristel on 1-10-2007 3:05:58 PM

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.Laat ik beginnen met het feit dat ik het fijn vind dat je zo open bent maar tegelijkertijd weet ik ook dat er dingen zijn die we de ex van MM ook horen zeggen. Dat wij alleen maar de leuke/verwen dingen doen. Dat is natuurlijk niet zo, maar het feit is wel dat wij ze ook alleen maar 1 keer in de 2 weken een weekend hebben. Dit is buiten onze wil om, zij wilde niet dat wij een co-ouderschap zouden hebben. De redenen daarvoor zijn denk ik te persoonlijk en als je die wilt weten dan kunnen we daar wel een pb-tje aan wijden, maar het komt er op neer dat wij wel wilden en dat met z'n 2en ook waar konden maken maar dat zij daar niet van gediend is. Dus ben je van de weekenden afhankelijk. Natuurlijk doe je in weekenden ook leuke dingen, net als in vakanties, want dat is de tijd ervoor. Wij begrijpen ook wel dat je door de weeks daar geen tijd voor hebt want dan zijn er de normale school dingen enzovoort. Maar waarom zouden wij dat dan niet mogen doen? Dat is toch juist quality time? Dan word je niet afgeleid van de huishoudelijke rompslomp en heb je echt tijd met elkaar. Natuurlijk zijn er ook weekenden (meer dan dat we leuke dingen doen) die gewoon volgens een normaal patroon verlopen. Je merkt het al, zij zegt het dus wel, zowel tegen MM als tegen de jongens, dat ze met ons teveel leuke dingen doen. 

Aan de andere kant denk ik, het is toch ons weekend, waar bemoei je je mee? Ik ben zelf geen moeder, tenminste niet van mijn eigen kindjes maar ik voel me voor die 2 apen ontzettend verantwoordelijk en ik hou minstens net zoveel van ze als hun eigen vader of moeder en ik wil dus alleen maar het beste, waarom heeft zij zo'n moeit dat dan te accepteren? Overigens maken zowel MM als ik haar nieuwe partner of haar niet zwart waar de kinderen bij zijn, dat zou alleen maar verwarring scheppen. 

Bij ons gelden ook regels en wordt er ook streng opgetreden en vaak vragen we ook aan hun, wat zegt mama in die en die situatie en dan passen wij ons beleid daar op aan om de overgang minder zwaar te laten zijn.

Maar wat me nou eigenlijk nog het meeste bezig houdt, wat wil de moeder graag? Dat de kinderen tijd met papa hebben en verwend worden of dat er een "normaal" leven gevoerd wordt? Het li jkt soms heel erg dubbel....

Nou ik laat het hier voor nu even bij, ik wacht je reactie af. 

Even tussendoor ook een hele dikke knuffel voor Kristel speciaal van mij.

Dank je Sje!

Daanie, dit is moeilijk, voor jullie en voor mij "de andere kant".

Ik heb gewoon het geld (er niet voor over) niet om elke keer het weekend iets te doen. Mijn zoon komt dan thuis en verteld wat voor een leuke dingen hij weer heeft gedaan en gekregen. Dat doet mij wel wat. Het geeft mij het gevoel dat hij mijn zoon "koopt" en de leuke vader uithangt. En dat terwijl ik het zo leuk zou vinden dat hij lego gaat bouwen. Maar hij vertelt alleen maar : "dat speelgoed, dat heb ik ook, bij mijn vader".

Speelt dat ook niet? Jij en je vriend hebben het misschien financieel wat beter en steekt dat haar?
Of wil ze ook liever dat jullie met de kinderen spelen in plaats van "gekocht" vermaak?
Dat laatste is namelijk mijn punt.

Een band opbouwen met kinderen doe je niet in de Efteling, dat doe je in huis, met spelen, voorlezen, lego bouwen etc.

Ik weet even niet wat ik verder wil zeggen. Ik denk erover na. En Daanie, wat ik je hier meld is mijn ervaring en idee. Ik wil daarmee niet zeggen dat jullie dat ook doen, of fout doen of wat dan ook. En heb zeker GEEN kritiek op jou.
Ik zou niet weten hoe ik het zou doen in jouw situatie.

Echt moeilijk is dit, ik heb nooit over de "andere kant" gedacht. Maar ik zal proberen om eerlijk te zijn hoe ik het ervaar, en ben erg benieuwd naar jouw kant en idee. Zo kunnen we nog wat van elkaar leren, hoop ik ten goede van onze "zoons" !



Edited by - kristel on 1-10-2007 10:00:12 PM

Ook ik moet hier over nadenken want ook voor mij is het moeilijk om dit te lezen. Ik weet dat je het naar ons toe niet als kritiek ervaart maar als jij het hier zo opschrijft dan zal de ex van MM er ook wel zo over denken en dat is dan weer verhelderend en uiteindelijk zullen inderdaad "onze" zoons er beter van worden. Dit is precies, maar dan ook precies, de reden waarom ik dit topic geopend heb, begrip krijgen voor elkaars situatie en ook inzicht in de situaties. Ik zei het nog tegen MM vanavond, wij weten niet wat er in haar hoofd omgaat, je weet niet waarom dat ze bepaalde dingen denkt, zoals zij niet weet hoe het bij ons zit. Wij willen helemaal niet kopen, absoluut niet, want dat hou je namelijk niet lang voor. Maar het klopt wel dat wij met z'n 2en waarschijnlijk meer draagkracht hebben en daar mogen de kinderen ook van meegenieten zonder ze te verwennen. Ik hoop dat je dat ook begrijpt? Ik vind dit overigens ook heel erg moeilijk en als je het niet en plein public voort wilt zetten dan heb ik daar alle begrip voor, maar ik heb er voor gekozen om het open en bloot te doen omdat ik zelf merkte dat ik op internet informatie tekort kwam over dit onderwerp.

Ik ga nog even nadenken en naar bed. 

Ik vind het juist prima om dit via internet te doen.

Een kind is een kind en kinderen zijn erg vatbaar. Ik kan jou en jij mij denk ik ook geen advies geven, maar misschien is het voldoende om elkaars verhaal te horen en wellicht wat begrip voor elkaars situatie te krijgen.

Ik heb met mijn ex ook 2 jaar een co-ouderschap gehad en dat liep mis, niet voor hem en mij, maar wel voor het kind.
Doe het zelf maar eens week op, week af in een ander huis wonen waar ongetwijfeld één lijn wordt aangehouden, maar toch andere regels gelden. Het klinkt in theorie geweldig, maar ik geloof er niet meer in.

Ik denk ook niet dat de ouder-kind band/hechting te maken heeft hoevaak je het kind ziet, maar wat je doet.
En natuurlijk is het leuk om naar de dierentuin te gaan, of de speelgoedwinkel, maar kijk eens terug naar je eigen thuis.... Gaat het dan om de spullen die je kreeg? of waar je heen ging? of zijn de leuke herinneringen het knutselen samen, het voorlezen, het samen in bad gaan, het bouwen met Lego?

Voor mij is dat meer quality-time.

Ik vind het erg vervelend als mijn zoon thuiskomt met de mooiste verhalen over dagjes uit, en speelgoed. Dat hij dit verteld is logisch maar het steekt mij.

Slaap lekker, en ik denk er ook nog even over na, er komt telkens meer naar boven. Ik vind het wel fijn om dat te kunnen ventileren. Maar neem het niet persoonlijk hoor!!! Ieder mens, ouder, doet en moet het op zijn manier doen. Maar ik hoop van jullie te leren, begrip te krijgen.


Edited by - kristel on 1-10-2007 10:26:05 PM