Hallo dames,

Van mijn 1e zwangerschap staat me nog heel duidelijk bij, dat ik heel snel moe was door een tè laag HB, en dat het huishouden meestal op mijn partner terecht kwam.

Nu ben ik weer zwanger, zij het nog heel pril, en loopt er een lekker jochie door de kamer. Mijn zoontje kan vrij druk zijn (en ook zeer lief, hoor), hij kan ook vrij veel aandacht vragen.
Vrij druk voor een aanstaande mama dus

Daarnaast werk ik ook nog in de zorg. Vrij zwaar, maar wel fijn werk. Ik werk vanaf 15 uur tot max. 23 uur. De tijden verschillen nogal omdat ik oproepkracht ben. Ik kan dus zelf indelen hoelang en wanneer ik wil werken. Maar ik wil zowiezo tot 20 uur per week blijven werken, omdat we dan net genoeg centjes hebben om te overleven.

En aangezien het leven van een moeder 24 uur per dag doorgaat, is het vrij intensief allemaal bij elkaar!! Gelukkig heb ik een zeer lieve vriend die heel veel voor mij en zijn kind over heeft. Hij kan zichzelf goed wegcijferen (beter dan ik kan ).

Dus hier mijn vraag.............
Hoe doen of deden jullie het?? Zwangerschap combineren met het huishouden, kindje en werk??

groetjes, Patricia

Edited by - Sje on 22-4-2007 10:49:38 PM

Ik heb natuurlijk maar 1 kindje, en ben niet zwanger..... maar toch.... Mijn zwangerschap was echt vreselijk! Ik heb vanaf dag 1 heel erg buikpijn gehad. Met een maand of 6 zat ik in een rolstoel. Heel veel onderzoeken gehad maar niks gevonden. En ondertussen heb ik nog steeds buikpijn!!!!! Omdat ze niks kunnen vinden, en dus ook niet kunnen voorspellen dat dit bij een volgende zwangerschap even erg terug komt, wil ik de aankomende jaren niet aan een 2e zwangerschap beginnen (Ik zeg nooit nooit, maar adopteren wordt ineens ook heel aantrekkelijk!) Ik zie gewoon niet hoe ik dit zou moeten combineren met Mirthe. Ik werk niet, ik ben heerlijk de hele dag bij Mirthe. Ik studeer wel, dat doe ik als Mirthe slaapt (heb vandaag 3 examens gehad en morgen weer 1!!!!!) Joan

Ik heb inmiddels twee kinderen. Bij mijn eerste zwangerschap werkte ik 40 uur per week (ook in de zorg) en dat ging prima, al ben ik wel 6 weken voor de datum gestopt. Bij de tweede zwangerschap werkte ik 20 uur en dat ging ook prima. Ik vond het wel moeilijk om toen mijn dochter was geboren er een ritme in te vinden. Mijn zoon moest gehaald en gebracht worden en dat 4 keer op een dag, en dat gesjouw met de maxicosi en slaaptijden en ook nog 20 uur per week werken. Maar dat gaat nu perfect. Alles loopt op rolletjes, maar dat mag ook wel na ruim 2 jaar.

Hoi Kristel, Ik ben dus van plan te blijven werken, ik probeer 20 uur in de week, maar dan wel de middagen en avonden. Vindt ik persoonlijk erg fijn, maar als ik om 19:00 uur moet beginnen ben ik al best wel moe van het zorgen van mijn kindje en het huishouden. Maar idd, na 2 jaar mag je best je ritme wel gevonden hebben. Gek is dat hè, dat het soms zo moeizaam kan gaan? Enne Joan.......... wat heerlijk dat je fijn thuis kan blijven. Ik zou dat ook dolgraag willen, maar helaas lukt ons dat niet. Hoe zijn trouwens je examens gegaan?? Patricia

en soms gaat het nog zeer moeizaam hoor, er moet niets gebeuren of alles loopt mis. Zoals waterpokken, of studiedagen op school van mijn zoon, en dan tegelijk met de vakantie van mijn ouders..... Dan zit er niks anders op dan vrij nemen, maar dat is dan wel op hele korte termijn. Mijn collega's zijn daar niet altijd gelukkig mee... Maar ik wacht het af! Zij krijgen ook nog wel een kindjes.....

SPIJT Ik heb eigenlijk maar van één ding echt spijt in mijn leven, en dat is het feit dat ik 3 mnd na de geboorte van mijn zoontje weer aan het werk ben gegaan. -In de tijd van mijn verlof, hoopte ik al stiekem dat ik door mijn rug zou gaan of zoiets van die aard (te erg om te kunnen werken, maar verder niet iets dramatisch), ik wist niet hoe ik het anders moest doen om thuis te blijven, want ik wilde ook mijn baan niet kwijt en we hadden ook het geld nodig. Je snapt al dat er niets van dat alles gebeurde, dus trok ik die eerste dag met een zwaar gemoed naar de creche om mijn moppie af te leveren, In de auto naar mijn werk heb ik vreselijk gehuild. Maar ja uiteindelijk heb ik doorgezet en besloot ik dat ik toch wel een té leuke baan had om zo maar aan de wilgen te hangen. Dus ik ging er voor de volle 100% tegenaan. Het was ontzettend vermoeiend, mijn kleintje sliep de eerste 8 maanden van zijn leven bijna alleen maar overdag, vooral de 2 dagen dat hij naar de creche ging (en 1 dag paste mijn schoonmoeder op). Ik werkte al 10 jaar in de catering als vestiging beheerster, en vond écht dat ik de leukste baan van de wereld had, daarbij had ik ook nog eens 2 hele leuke collega's......tenminste dat dacht ik, achteraf bleek dat één van mijn collega's vond dat zij mijn werk beter zou kunnen doen (fulltime), dan ik (parttime), zij heeft dus ook alles op alles gezet om mij eruit te werken, daarbij speelde op de vestiging zelf ook nog van alles, (nieuw computer systeem, waardoor wij veel moesten overwerken, ze waren met de contracten aan het stoeien waardoor er bij ons 20 uur minder zou worden ingezet en bovenop dat alles kreeg ik in 2 jaar tijd 4 x een nieuwe baas). Nou ja, je snapt het al, ik heb uiteindelijk het onderspit gedelft, en zat na bijna 3, echt zware jaren, met een dikke vette burn-out thuis, en zat mijn collega op mijn plek. (van je werkgever moet je het hebben hoor) Dus dames, de reden dat ik dit alles vertel is dat jullie echt heeeel goed moeten nadenken of je nou wel of niet wilt werken als de baby er is, want heus, je mist zoveel, niet alleen omdat je dan werkt, maar ook omdat je daarnaast je huis moet doen en er nog allerlei andere dingen op je pad kunnen komen en je daarnaast ook erg moe bent om op leuke dingen te letten of te doen. Als ik alles had geweten, dan had ik echt een jaartje langer met die kleine thuisgebleven, zodat ik daarna weer veel beter "de strijd" had aangekund, doordat ik beter in mijn ontzwangerde vel had gezeten. En er zijn ook best wel heel veel mogelijkheden om vanuit huis te werken of een aanvulling via de belasting, je moet alleen even zoeken. Nu heeft het me niet alléén 3 jaar werk gekost waarin ik een hoop miste van mijn schatje, maar óók tijdens zo'n burn out ben je er niet helemaal bij en is al je energie naar de noordenzon vertrokken en heb je zomaar nog een jaar gemist. groetjes yvon P.S; ik draai weer helemaal lekker mee hoor en ik werk ook weer gewoon, alleen nooit meer in de catering, dat mogen ze nu wel in de wilgen hangen van mij :-)

Toen ik zwanger was van de eerste was ik zeker van plan te stoppen met werken.Maar helaas werd onze zoon levenloos geboren en zat ik eerst thuis maar na verloop van tijd heb je het gevoel dat je alleen nog maar bezig bent met je verdriet. Om hier beter mee om te kunnen gaan heb ik dus maar weer besloten te gaan werken. Ruim een jaar later werd ik opnieuw moeder en nu ging alles gelukkig wel goed en heb toen dus opnieuw besloten om niet meer te gaan werken. Nu is dat 12 jaar geleden en in die 12 jaar hebben we alweer de nodige ontwikellingen doorgemaakt, (de kinderen zijn al zo "groot")dat ik nu dus alweer 3 jaar aan het werk ben bij de thuiszorg in de nachtdienst. Hte voordeel van 'snachts werken is dat de kinderen er niets van merken, voor dat de kinderen uit bed zijn ben ik alweer thuis en als de kinders naar school gann ga ik op bed en tussen de middag eten ze bij mijn schoonzus die er een zakcent voor krijgt en na schooltijd ben ik weer wakker en ben aanwezig voor hun. Een ideale combi in ons gezin vinden wij. Groet'n Janny

Toen onze oudste werd geboren ben ik gestopt met werken. Hij is te vrorg geboren en ik heb geen seconde spijt gehad van het feit dat ik toen mijn baan heb opgezegd. Ruim 3 jaar later werd onze 2e zoon geboren en ik ben weer begonnen met werken toen hij ruim 2 jaar was. In de avonduren; man thuis en de kinderen sliepen...hebben ze nooit iets van gemerkt. Toen de jongste naar de kleuterschool ging ben ik in de ochtenden gaan werken en 6 jaar geleden kreeg ik zo'n leuke baan dat ik van half 9 tot 5 ging werken. Maar.... in de buurt en dus iedere dag tussen de middag thuis. Mijn man ook want die werkt op een school in de buurt. Ideaal want hij is alle schoolvakanties vrij en dat scheelt een enorm stuk op praktisch gebied. We hebben nooit oppas nodig gehad; op een uitzondering na en de kinderen hoefden nooit naar de creche of buitenschoolse opvang. Nu zijn ze 15 en 18 en ik werk 36 uur per week. Nu ik hier de verhalen lees realiseer ik me weer eens wat een geluk ik heb gehad mede door de werktijden van mijn man. Ik ben ruim 6 1/2 jaar "er uit geweest" maar ik heb genoten van die jaren!!! Het was een heerlijke tijd; zo onbezorgd en de kinderen worden al zo snel groot. Ik heb niets gemist en ik besef hoe rijk je dan bent. Ook wij hebben het niet makkleijk gehad; ook mijn man is een tijdje werkeloos geweest en we hebben echt moeten rekenen. Niet makkelijk maar we hebben het gered. En voor iedereen die moet kiezen; vooral de eerste jaren zijn zo ontzettend leuk. Als het maar enigzins kan; blijf lekker bij je kind en geniet!!!

Tja, als het aan mij ligt, blijf ik ook lekker thuis, maar helaas!! De werkelijkheid is echt anders. We moeten nu al gaan sparen voor de maanden dat ik dalijk met verlof thuis ben, want ik krijg weinig tot niks uitgekeerd (het lot van een oproepkracht). Maar eerlijk!! wat zou ik graag dag en nacht voor mijn gezin willen zorgen!! Alles is zo duur tegeneoordig dat je als moeder echt bij moet verdienen. Nu ik weer zwanger ben, merk ik echt wel dat de combinatie met kind, werk en hh best wel zwaar is. Ik doe het rustig aan, verdeel de werkjes per dag, om zo toch een schoon huis te houden. Patricia

Hoi, Ik ben van mening dat kinderen en werken valt of staat met een goede oppasregeling voor de kinderen. Toen ik mijn zoon kreeg,stond oma al te trappelen om op te gaan passen. Ik werkte toen in de verpleging en kon zo best goed mijn werk en thuis combineren. Heb toen ook niet veel van de eerste jaren gemist. Bij mijn dochter was mijn man in middels thuis. Eerst in de WW daarna voor zichzelf aan de gang. Als ik werk dan is hij er altijd. Een heerlijk gevoel. Ik ging na beide bevallingen weer met zin werken, ik had het ook nodig. Even er tussen uit. Even niet in het kleine wereldje. Het was goed voor moeder en kind!!! Verder begrijp ik best dat veel moeders thuis willen blijven. Als dat kan is dat toch goed. Maar als je wilt of moet blijven werken, probeer het dan goed geregeld te krijgen,zodat alle partijen niet te kort komen. Zorg dat je geniet van je kleintjes, ze zijn zo groot!!!! Tijgertje

Hier kan het financieel ook maar nét...... Maar ik krijg er zóveel voor terug, dat ik zeker nog een jaar niet wil gaan werken! Verder dan boodschappen en de hoognodige spulletjes komen we niet, dus vakanties ed al helemaaaaal niet, maar daar kiezen we dus bewust voor. Mijn ouders zouden graag 2 dagen oppassen, dus mocht ik moeten werken is dat wel een oplossing. o ja, Patricia, ik heb 3 van de 4 examens gehaald!!! Joan

We hebben hier 4 kinderen rondhuppelen. van 1,2,3 en 4 jaar. De oudste gaat sinds kort naar school. De andere gaan 2 dagen in de week naar het KDV. Waar ze genieten en zoveel dingen leren. Op mijn werk kom ik tot rust en kan ik zelf mijn dag indelen. Thuis niet daar bepalen de kids hoe mijn dag loopt. Soms wil ik niet meer werken. Maar dan wordt ik de hele week geleefd en dat wil ik niet. Ik zit in het onderwijs dus heb lekker alle schoolvakanties vrij. Het KDV lijkt duur maar de belasting en de werkgevers betalen mee. Dus het is goed te doen. Jolanda

Hoi Jolanda, Ik heb zelf ook vier kinderen,alleen wat ouder (8,7,4en 3)en ik zou niet weten hoe ik een baan zou moeten combineren met de zorg voor hun en het huishouden.ik vind het heel knap van je!!!! groetjes Lana

Het is nu onderhand mei 2007 en mijn jongste is nu 10 maanden oud.
3 maanden na haar bevalling ben ik weer met werken begonnen.
Nog steeds in de zorg en als oproepkracht.
Het leven is er niet minder moe op geworden, het is hardstikke druk met 2 kindjes, ik ren me een slag in de rondte, maar ik ben wel blij dat ik werk.
Zo kan ik ook eens ergens anders zijn, zonder gehuil, gejammer, poepluiers (al heb ik die ook regelmatig op het werk), maar ook zonder gemama, zonder geschaterlach, zonder kusjes.............
*zucht*............. was het leven toch maar wat makkelijker en goedkoper..............

Patricia

Korte opmerking: Ik hoor hier alleen moeders roepen over kiezen, over combineren, over zwaar, gezin huishouden en werk. Nergens nagedacht over vaders die ook kunnen minden of stoppen, bijspringen in het huishouden en de zorg? Of leeft hier nig steeds het ouderwetse idee dat moeders dat veel beter kunnen, vaders zorgen voor brood op de plank enz.?

Sorry, even mijn stokpaardje beklommen, ga er gauw weer af. 

Ik heb een man die sinds vorige week een dag minder werkt!
Waar haal je zo'n stokpaardje Pepo? Ga ik er voor mijn man ook eentje aanschaffen.

Dank!

Slacht het paardje maar hoor, want een paardebiefstuk is lekker hoor.

Ik hoor jullie weer denken, wat zielig, maar waarom is het van een paard wel zielig en van een koe niet.

Ooowww..................... schaamschaamschaam..................... Ik vergeet helemaal te vertellen dat ik samen met manlief een heleboel in het huishouden verdeel.
Hij zorgt, poetst en doet evenveel als mij.
Alleen het denkwerk (over het poetsen en zorgen) laten we aan mij over , hier in huis is dat beter hahahaha.
Maar mijn manneke poetst, strijkt, doet de was, dweilt, zuigt en klopt als de beste (in het huishouden he!! hahahaha) en ook nog zonder te mopperen!!
Als ik 'savonds werk, kookt hij voor hem en de kindjes, zorgt dat de kindjes met een volle buik naar bed gaan, doet de vuile was in de wasmand en doet de kindjes met liefde naar bed toe.

Eerlijk is eerlijk, zonder hem zou het nog vuiler zijn hier whahahahahaha

Patricia