Tegenwoordig zijn er heel veel verschillende gezinssamenstellingen. Ben jij een single mama of een single papa? Red je het allemaal alleen of heb je lekker veel hulp? Zorg jij samen met je man voor jullie kind(jes) of heb jij stiefkindjes? Kunnen jullie het eens worden over de opvoeding of is het vaak schipperen?  Zijn jullie een homostel of een lesbi's stel en hebben jullie kindjes? Hoe wordt daar op gereageerd?

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhalen.

Ik zal zelf beginnen.

Mijn situatie is als volgt: Mijn man heeft twee jongetjes uit zijn vorige huwelijk. Ze zijn 1 keer in de 2 weken bij ons in het weekend. Alhoewel het niet mijn ideale plaatje was wat ik vroeger graag wilde, ben ik nu wel erg gelukkig met hoe het allemaal gaat. Natuurlijk zijn er best nog wel wat problemen met de ex van mijn man en de opvoeding van de jongens, maar de tijd gaat vanzelf voorbij. Wij hebben er voor gekozen om samen geen kindjes meer te krijgen.

Hier zo burgerlijk als maar zijn kan: mama + papa getrouwd en 2 kindjes.

Hier ook burgerlijk, met 1 zoon (1988) al uit huis en 2 tienermeiden (1993 en 1996) hier. En aanhang, sinds resp. 17 maanden (wonen niet samen) en 7 maanden.

Edited by - Louise on 12-1-2010

Hier ook burgerlijk, man, vrouw, twee meiden (1990 en 1992) met inmiddels aanhang. En allemaal meeëten... ;-)

Ik vind het niet burgerlijk, maar wat ik me wel afvraag, waren jullie het meteen altijd eens over de manier van opvoeden of heeft zich dat gaandeweg uitgekristalliseerd of hebben jullie af en toe nog wel meningsverschillen over hoe je iets aan moet pakken?

Wij hebben dat namelijk wel. In grote lijnen zijn we het wel eens met elkaar, maar ik merk toch wel dat ik de strengere kant kies en mijn lief de wat zachtere aanpak, aan de andere kant kan hij dan weer ineens heel boos worden en dat ik denk, nou is dat wel nodig? Maar dat zie ik bij meer mannen in mijn omgeving. Lijkt wel of die denken, we kijken het eerst even aan, we zeggen niks en als het dan mis gaat, dan gaat het ook echt mis. Ik ben meer van het waarschuwen, maar ja dat kun je ook teveel doen...

Hier ook burgerlijk: papa, mama en 2 meisjes.

Over het algemeen zijn wij het heel erg eens over de manier van opvoeden. En natuurlijk heb ik soms wel dat ik denk: 'is dat nu nodig om zo boos te worden?'. Maar dat heeft hij ook bij mij. De ene keer kun je nu eenmaal meer hebben dan de andere keer.

Ha ha Daanie, dat is een leuk onderwerp, wat je aansnijdt.... bij ons is manlief ook veel meer van "laten-gaan" en boos is dan ook echt boos maar dat komt niet veel voor. Vanwege de autistische stoornis van oudste was het extra moeilijk dat we niet op één lijn zaten. Met de meiden is het niet zo'n probleem, zij buiten het wel eens uit maar dat mag ook. Als ze maar bij ieder van de ouders weten waar ze aan toe zijn. We hebben, naast alle gesprekken rond de oudste, ook eens samen een opvoedcursus gevolgd. (ja ja....) Er werden op een gegeven moment situaties voorgelegd waarbij je moest aangeven rood (kan echt niet), groen (mag) of oranje (hangt ervan af). Manlief kreeg een beetje van de cursusleidster op z'n kop omdat vrijwel alles bij hem oranje was....
(bijv. "kind springt op de bank": groen, oranje of rood?)

Ook hier lekker burgerlijk, getrouwd met 2 kindjes.

Wij zitten redelijk op dezelfde lijn. Dat wil zeggen... Jeroen voert uit wat ik zeg ;-).  Over de meeste dingen denkt hij niet echt na. Het genoemde springen op de bank mag bij ons thuis niet, omdat ik vind dat dat niet mag en daarom vind hij dat ook. Wel heel prettig, omdat ik meer met de kinderen in huis ben en dus kan bepalen wat wel en niet acceptabel is. Als hij thuis is, past hij zich daaraan aan. Tot nu toe hebben we nooit een conflict gehad, gelukkig.

Hier altijd eens over de opvoeding. Enige keren dat meneer Sje vindt dat ik bijv. overdreven op iets van de meiden reageer is als hij er de hele dag niet is geweest en ik al tig keer over hetzelfde gemopperd heb op een dag.

Als hij dan net thuis is en ik schiet ongenadig uit mijn slof dan komt het op hem overdreven over, terwijl hij niet weet dat ik er al tig keer die dag over gemopperd heb.

En zo gebeurt het andersom ook weleens als hij wat langer met de kinderen is geweest en ik kom thuis.

Verder zijn we het altijd gewoon eens, hebben soms aan een bepaalde blik van elkaar al genoeg om te weten wat de ander voor mening heeft. Heerlijk dat we nooit discussies hebben als het over de opvoeding van de dametjes gaat. We hebben al zat discussies met de dames zelf van tijd tot tijd, als ik er dan ook nog conflicten met meneer Sje bij zou hebben dan werd het er hier niet gezelliger op.

Geen discussies hier, wel afspraken over op een lijn zitten, elkaar niet laten uitspelen, en degeen die de opvoeding doet, bepaalt in principe de regels. Dat gaat prima omdat ik dat ben. ;-))

Leuk om al die reacties te lezen en ook leuk om te lezen dat er meer mannen zo reageren. Het is trouwens niet erg overdreven hoor en wij voelen en vullen elkaar erg goed aan. Ook ik, vooral het mij wat minder gaat, kan soms ineens heel erg boos worden. Dan roept Mick dat ik tot 10 moet tellen en dan weet ik weer genoeg. Aan de andere kant zegt Mick ook heel vaak dat ze bij hem niet aan moeten komen met smoesjes want hij heeft veel minder geduld dan ik heb. Dat vind ik dan weer leuk om te horen en je ziet de kinderen echt kijken...oooh dus als Daantje niet lekker is moeten we maar goed oppassen want dan regelt papa alles.

En soms kun je ook zo lekker lachen als je merkt dat ze het eerst bij de een geprobeerd hebben en vervolgens naar jou toe komen. Ik vraag dan ook altijd: Wat zei papa? Nee, jammer dan, dan zeg ik ook nee.

Onze KKD doet dat niet eens stiekem dat ze eerst iets aan papa vraagt en vervolgens bij mama wel een "ja" probeert te krijgen.

Of ze heeft een bord voor haar hoofd, ze is vroeg aan het dementeren of het kan haar gewoon niks schelen dat ze open en bloot vals speelt!

Eerst bij mij in de keuken iets vragen en een "nee" krijgen en meteen naar papa in de huiskamer lopen om het aan hem te vragen! Gekke meid!

Ik denk dat het heel gezond is dat kinderen dat doen. Betekent dat ze zich veilig voelen!

Het is het prille begin van leren onderhandelen denk ik. ;-))

Zo is dat. Toen ik op Daanie's vraag reageerde dacht ik al dat het misschien handiger was een nieuw topic hierover te openen, is wat anders dan gezinssamenstelling ?!

Daar heb ik ook aan zitten denken, hoe zullen we het noemen dan?

"Onderlinge overeenstemming over opvoeding"?

Of "Overeenstemming over opvoeding"? Bestaat er niet al zo'n topic eigenlijk? Staat me zoiets bij.

Edited by - Sje on 13-1-2010

Deze bijvoorbeeld?

Daar kunnen we de titel ook van wijzigen in een van bovengenoemde voorstellen. Hebben we toch alle info bij elkaar.

En dan laten we dit topic zoals het bedoeld is om over verschillende soorten gezinssamenstellingen en de desbetreffende problemen die daarbij kunnen komen kijken, te praten.