Hoe doen jullie dat, helpen jullie of niet (meer)

M2 kwam vorige week met de vraag of we weer een huiswerkplanning kunnen maken, eens per week samen zitten om met agenda in de hand te kijken wat wanneer af moet, welke tijden daarvoor beschikbaar zijn en hoe dat in te vullen. Dat heb ik jaren met haar gedaan, maar we vonden na overleg dat 17 jaar oud en gymnasium vier wel een  goed moment was om het haar zelf te laten doen.

Nu ben ik er op verzoek dus weer mee begonnen. Gisteren kwam ze thuis, en zelfkennis heeft ze wel: ze vroeg of ik erop wilde letten dat ze zich aan de afspraak hield: dus  haar aan het werk wilde zetten na het eten. Doe maar beneden, dan weet ik zelf ook dat ik echt werk. Dat deed ik dus, en na het erste uurtje zou ze afwassen en verder komen werken. Dus verdween ze na de afwas naar boven, en ging de TV aan. Toen ik haar daarop aansprak vond ze dat ze genoeg gewerkt had, de tv was zo leuk, het huiswerk was wel af, allerlei excuses. Kwaad dus... Een uur later weer beneden, met excuses... Wat doe ik daarmee? Doorgaan met helpen plannen (voordeel: dan doet ze het, nadeel: leert ze het ooit zelf?) of zeggen dat ze het zelf moet doen (voordeel: rust in de tent, nadeel: schoolresultaten). Wie het weet, mag het zeggen.

oei oei oei, da's een lastige! Zijn er niet méér mogelijkheden dan de twee die je noemt?? Huiswerkklas oid? Heeft ook het nadeel dat ze het niet echt zelf leert, maar je houdt de discussies erover dan buiten de deur?! Ze neemt trouwens wel haar verantwoordelijkheid door het jou te vragen ;P
Misschien kun je in zo'n geval wel naar boven gaan en haar aan de afspraak herinneren, maar dan nuchter reageren en het probleem bij háár laten, dus vindt ze dat ze niet meer hoeft te werken: oké, haar beslissing. Jij hebt gedaan wat gevraagd was: haar erop wijzen. Tegenspraak gewoon afkappen: je hebt me zelf gevraagd je erop te wijzen, dus dat doe ik, wat jij ermee doet ik jouw zaak. Dus geen eindeloze excuses en uitvluchten aanhoren: dat was je niet gevraagd...
Hoe dan ook: sterkte ermee, dit zijn lastige dingen en met 17 mocht je verwachten dat ze het zelf kunnen ja...

Inderdaad lastig!
Ik heb alleen in de brugklas bij onze meiden echt elke dag in de agenda gekeken en het in de gaten gehouden, nu kijk ik (alleen nog bij jongste) zo af en toe eens hoeveel en wat ze moet doen.
De planning houden ze hier redelijk goed zelf in de gaten. Oudste zit intussen op het MBO en daar heb je als ouder al weer wat minder zicht op, die maakt eigenlijk alleen maar verslagen en dat doet ze tot nu toe prima.

Maar zoals Louise zegt: er op wijzen en dan zelf laten beslissen wat ze er mee doen, is misschien wel een manier. Jij hebt dan je taak volbracht wat M2 er dan mee doet is haar pakkie an, alhoewel, ze is nog minderjarig en je hoopt toch dat ze haar diploma straks op zak heeft.

Phoe, was er maar een kant-en-klare oplossing voor dit soort problemen......

Als ze zelf komen vragen te helpen bij de planning en erop toe te zien dat ze werken vind ik dat je je er ook mee mag bemoeien en er wat van zeggen als ze het niet doet. En ja, misschien leert ze het dan nooit, maar kennelijk voelt ze zelf aan dat ze er nog niet aan toe is om het helemaal zelfstandig te doen.

Ik denk dat je blij mag zijn dat ze je vragen te helpen. Er zijn zat jongeren die niet geholpen willen worden, maar ook niet zelfstandig iets doen.
Maar....misschien denk ik er over 15 jaar wel anders over. Heb nu tenslotte daar nog niet mee te maken.

Ik neig naar Karins standpunt, meer omdat ik anders zie dat ze het (weer) niet gaat halen (in de tweede al een keer blijven zitten) en dat zo zonde is: ze kan het, met werken, best...

Alleen word ik zo moe van die ruzies... Nou ja, kop op, zie ook de nieuwe column die ik zo ga plaatsen.... 

Ik ben het ook met Karin eens, alleen zou ik het niet tot ruzie laten komen. Luister je niet, oké, het is haar probleem en niet het jouwe en dat moet het ook niet worden... maar het zou echt rot zijn als ze weer een keer blijft zitten... dat motiveert ook niet echt!

Ik snap heel goed dat je niet op ruzies zit te wachten. Maar toch denk ik dat ze je daar later (als ze echt groot is) wel dankbaar voor zal zijn, en jij denkt dan misschien wel weer met een glimlach terug aan deze tijd.

Ik ken mezelf en haar, en ruzie helpt niet, haar kop in de wind, overstuur waardoor er niets meer gebeurt, en ik kwaad, slapeloze nacht... Nee, we moeten proberen haar aan het werk te krijgen zonder ruzies.

Hulptroepen??? school??? toch huiswerkuren?

En het helpt kennelijk niet om vantevoren duidelijke afspraken te maken dat eerst het huiswerk af moet zijn, voordat er tv gekeken wordt ofzo?

Mijn zoon zat in de 3e klas gym en hetzelfde verhaal. Eigenlijk begon dat al na de 1e klas. De 2e met de hakjes over de sloot over en in de 3e weer diezelfde houding..... ik was het zat om hem achter de broek aan te zitten. Volgens hem zou hij het wel redden met deze werkhouding, volgens mij niet. Heb hem toen ook na de kerst gezegd dat ik me er niet meer mee zou bemoeien en dat we het wel zouden zien. Resultaat: blijven zitten. De 3e klas moest over en kennelijk heeft hij toen het licht gezien. Vanaf dat moment me er nooit meer mee hoeven te bemoeien en hij haalde de mooiste cijfers de rest van zijn schoooltijd.

Ik denk dat je het los moet laten, misschien kun je met haar afspreken dat je haar nog wel met de planning wilt helpen maar dat het haar eigen verantwoordelijkheid is om die te volgen. Je kan haar moeilijk tot en met het eindexamen aan het handje meenemen. Eens moeten ze het zelf gaan doen, helemaal bij een eventuele vervolgstudie.

grtz
Marion

Op school geven ze geen sateun, de houding van deze school is dat leerlingen diegymnasium kiezen, daar ook de studiehouding voor moeten hebben, zo niet, dan zoeken ze maar een andere school... Idioot standpunt vind ik, maar daar is dus niets aan te doen.

Verder vind ik in theorie dat Marion gelijk heeft, loslaten, ze moet het toch zelf leren. Maar de praktijk is moeilijker, als ze met een onvoldoende thuiskomt of een slecht rapport, ben ik geneigd om te helpen...

Regels over  tv enz. zijn er wel, maar ook daarvoor geldt dat ze wel zelf moet willen, de ene keer is er nu eenmaal meer huiswerk dan de andere keer, dus vaste huiswerktijden werken hier niet meer.  

Gaf de school in de afgelopen jaren ook die steun niet? Je moet die studiehouding toch ook leren ontwikkelen.... daar heb je van alles aan gedaan, maar van één kant is niet genoeg vaak... Hier heb je ook de mogelijkheid voor bijv. studiekring, maar dat is erg duur... Maar zoals je al schreef, het aan laten komen op ruzie werkt ook niet, ze ziet wel zelf dat ze hulp nodig heeft maar toch.

Nee, deze school zegt gewoon dat ze het na de eerste klas zelf moeten kunnen, met behulp van de mentorlessen... Ze is nu in ieder geval zonder aansporing zelf aan het werk gegaan...

Goed zo!

Nou Pepo, ik weet niet hoe ik je kan helpen, want ik zit zelf ook een beetje te worstelen met onze oudste (brugklas) en haar huiswerk.
Haar eerste onvoldoende voor techniek is binnen. Deels door slecht lezen... De grafieken moesten met potlood worden getekend, ipv met pen... Nou ja, dat doet ze maar één keer fout.
Haar volgende toets, proefwerk, s.o. of hoe dat allemaal mag heten tegenwoordig is ze wel van plan om een beter cijfer te halen.

Verder is haar huiswerk steeds bijijijijna klaar. En als het klaar is, blijkt dat het nog niet helemaal af is. Zoals een boekverslag. Het verslag is af, maar nog niet uitgeprint en op het laatste moment moet er nog een mooi voorblad bij gemaakt worden. Ik zeg dan: "Dus is het nog niet af! Maak eerst je andere huiswerk dan en dat voorblad als laatste, want dan weet je hoeveel tijd je daar nog voor hebt."

Ze laat wel als ik het vraag haar agenda zien, maar daar schrijft ze niet alles netjes in. Zo staat een proefwerk voor muziek een week te vroeg in de agenda (beter als een week te laat).

Gisteren kwam ze wel in de huiskamer huiswerk maken in plaats van op haar kamer (vind ik wel gezellig) en vroeg ze of ik haar Engels wilde overhoren. Natuurlijk doe ik dat (zolang het maar geen Frans is, ha,ha,ha).
Ze is best van goede wil, maar soms....
Nou ja, ik probeer in ieder geval zelf overzicht te houden door haar agenda te vragen.

Meid, sterkte, je hebt nog heel wat jaren voor de boeg... ;-))

Optimist! Die van ons leren het gewoon wèl! ;P

Tuurlijk... Blijf optimistisch, ik heb er eentje die het wel doet (of misschien niet, maar die haalt geen onvoldoendes).

Vandaag heeft ze weer een toets voor techniek en wilde toch wel haar onvoldoende ophalen. Ze kwam gisteren dan ook spontaan  vragen of we haar wilden overhoren. Natuurlijk hebben we dat gedaan.
De eventuele grafieken zou ze in ieder geval met potlood tekenen.....