citaat:
Am wrote:
Wauw, dat is echt knap van zo’n kleintje......Ik denk meer dat het toeval was hoor

Mia, dank voor je tip! Ik heb het stukje op 50plusplein gelezen en zal er eens achteraan gaan!

Nog steeds staat me helder voor de geest dat ik Oudste, toen 2 1/2 jaar , moest vertellen dat mijn moeder was overleden. Ik vond het zo moeilijk, want "dood", immers, was een mier, plat onder je schoen. Offe, zo’n stoute mug op je kamer, en niet de oma waarmee je altijd twee handen op één buik bent geweest. Ik heb hem toen ook verteld van de sterretjes en dat zij een hele mooie ster geworden was. Toen ik hem een weekje later met de auto ophaalde van het KDV, keek ik in m’n achteruitkijkspiegel en zag dat hij door het raampje omhoog zat te kijken en heel zachtjes zat te zwaaien. Ik was blij dat ik voor het stoplicht stond, want ik zag even niks meer.......

Groetjes, Anja

Edited by - Anja1966 on 12-11-2006 5:21:59 PM

Wat mooi Anja! Dat zijn momenten om je leven lang vast te houden. En ze helpen je om je eigen verdriet een plaatsje te geven.

Hallo Sje,

Kinderen vinden ooit zelf een oplossing nog voor je antwoord kan geven op een vraag.
Toen afgelopen april ons dochtertje levenloos is geboren zei mijn zoontje (toen drie en een half) dat het hartje kapot was en het hartje is het motortje en als het motortje het niet meer doet kan een baby niet meer leven. Voor hem was dit zo duidelijk dat we er niks meer aan toe hebben gevoegd.

Yvonne

Edited by - Sje on 24-1-2010

Jullie hebben nogal wat te verduren gehad zo te lezen, Yvonne. En wonderlijk hoe kinderen daarover kunnen denken. Bij een peuter/kleuter is iemand al snel "stuk" als het over de dood gaat. Een goed boekje voor peuters is "kikker en het vogeltje". Heel geschikt voor jonge kinderen en verhelderend voor volwassenen om te zien hoe simpel kinderen over zo'n moeilijk onderwerp denken.

Hallo Miriam,

 

Klopt, dat boekje van Kikker ken ik ook en dat is heel geschikt voor de kleintjes.

 

Anna heeft de laatste tijd wat meer vragen over foto's die bij ons op de slaapkamer staan. Ze weet al wel dat haar opa (mijn vader) er niet meer is. We hebben het haar uitgelegd dat opa Harry in de hemel is. Dat hij heel veel van haar gehouden zou hebben en eigenlijk altijd bij haar is. In haar hartje. Dan leggen we uit dat het voor ons ook zo is. Dat opa Harry ook altijd bij ons is, in ons hartje.
Nora zal na verloop van tijd ook wel vragen stellen, maar dan vertellen wij hetzelfde als tegen Anna.
Gisteren vroeg Anna naar een foto van de oma van mijn man. Die is er ook niet meer, maar heeft haar wel gekend. Anna heeft zelfs haar doopnaam, dus voor ons was ze erg speciaal. Dus zeiden wij hetzelfde als over opa Harry. Dat ze in de hemel is en altijd bij ons is in ons hartje. Anna zei: netzoals bij opa Harry! Dat vonden we erg fijn en dat ze toch wel veel begrijpen van wat je zegt!!

Mooi uitgelegd.

Wij hebben een nieuwsgierige peuter van 2,5. Ze luistert vaak mee met gesprekken die door volwassenen gevoerd worden. En kan er dan later ineens een samenvatting van geven.

Zo heeft ze een week geleden waarschijnlijk ook bij de opvang gehoord over een opa van een leidster die was overleden. Ze gebruikt het woord dood nu regelmatig met de juiste verbanden, maar uit zijn verband getrokken. Bij het slapen gaan: Ik ga nu dood in mijn bed liggen. of bij het naar bed brengen, Nee, ik wil niet dood. Ik wil niet dood in mijn bed liggen. Een kindje ging mij slaan en zei dat ik dood was. Dat was een beetje zielig voor mij. En toen moest ik huilen. Ik ben niet dood he?

Tijdens het spelen met de babypop. Ben je dood geworden? mama, de baby is dood geworden. (emotioneel) nee, nee ik wil niet dood in mijn bed liggen. Nu heb ik haar vandaag gevraagd of ze weet wat dood betekent. ja dat weet ik wel. wat dan? verdriet.

Vervolgens wilde ze perse een aflevering van maya de bij zien, waar ze al maanden niet meer naar kijkt. Prompt ging het over een flip de krekel die met de dood werd bedreigd en die het leven aan zich voorbij zag trekken. Dat kan toeval zijn, maar ook heel goed dat ze zich het begrip dood in deze aflevering herinnert.

Mijn conclusie: ze beseft dat de dood een belangrijk onderwerp is en wil er meer over te weten komen. Ik ga haar toch maar niet meer beschermen. Hoewel ze nog wel erg jong is, ga ik haar erover vertellen. Ik zie namelijk dat ze erover piekert. Ze is ook bang dat ze niet meer wakker wordt. 

Heeft iemand een tip voor een boek, dat hier over gaat. over een beestje ofzo. Liefst ook een beetje grappig, maar toch serieus. Ik denk ook dat ze doof verwart met dood. Ik denk dat een leidster aan haar heeft gevraagd? Ben je doof geworden. Ze hebben me wel verteld dat ze heel hard moest huilen toen ze niet wilde luisteren en daar op is aangesproken.

Edited by - Sje on 3-7-2012

Wij hebben onze kinderen ook nooit beschermd voor dit onderwerp. Dood is dood en dat is het. Een goed boek om samen te lezen met je dochter is "kikker en het vogeltje". Dit sluit goed aan bij de belevingswereld van jonge kinderen. Je kunt het verhaaltje ook via youtube bekijken, zie hier .

Ik zou wel duidelijk zijn dat je van slapen niet doodgaat en dat slapen en dood niet hetzelfde is. Als je dood bent, is je hartje stuk en kun je niet meer leven, ook niet slapen. En ook duidelijk vertellen dat ziek zijn niet direct betekent dat je doodgaat.