Daanie ik wil jou zeker niet voor het hoofd stoten maar ik vind jouw mening over de lusten en lasten van kinderen nogal negatief.  Ik heb er echt nooit, maar dan ook nooit spijt van gehad jong moeder te worden. Misschien is het zelfs wel de reden dat ik het ook nooit als zwaar of moeilijk heb ervaren, Het is natuurlijk ook wel een feit dat je lichamelijk veel meer aankunt als je in de 20 bent, dan wanneer je op je 35e je eerste kind krijgt.  Ik denk ook dat je persoonlijk veel flexibeler bent dan wanneer je ouder bent. Oftewel, volgens mij veel voordelen om jong moeder te worden (en ja, meestal ben je ook sneller zwanger, je bent nu eenmaal het vruchtbaarst voor je 25e).

Ik verlang nooit naar "rust" of wat dan ook. Als ze uit logeren zijn voel ik me echt niet lekker. Genieten doe je juist volop, dus het "ga eerst maar genieten" vind ik ook altijd een vreemde opmerking.

Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen (natuurlijk wel verstandig blijven nadenken ;-)) en je vooral niets aantrekken van je omgeving, die misschien commentaar heeft.

Ik denk dat ik nu toch verkeerd begrepen word, maar ik vind het bijzonder dat Lianne zelf schrijft dat ze na 1,5 week getrouwd te zijn deze hormoonstorm heeft en dat probeerde ik wat te relativeren, want zoals Sje schreef, wat is er nu anders dan 1,5 week geleden?

Iedereen moet zijn of haar eigen keus maken, ik denk alleen dat het moederschap vaak te geromantiseerd wordt door jonge mensen, dat zie ik bij mezelf nu ik wat ouder ben geworden ook. 

Ik ben dol op de 2 boys waar ik regelmatig voor mag zorgen.

Verkeerd begrepen? lees je eigen stukje maar eens terug. Ik vind het nogal negatief. Je schrijft dat je eigenlijk blij als ze weg zijn omdat je dan je "eigen leven weer kan leiden"???!! Ik kan me daar helemaal niks bij voorstellen, het lijkt me echt vreselijk om deeltijd-ouder te zijn, en de kinderen horen gewoon bij mijn leven.

Ik denk niet dat ik het romantiseer, het is gewoon hoe ik het beleef. Ik ben ook jong moeder geworden (21). Heel bewust, nooit spijt gehad.

Waarom vind jij het negatief dan als ik dat zeg? Op die manier plak jij er een waarde aan, ik zeg toch dat ik het ook van iedereen respecteer dat hij zij zijn eigen keus maakt?

Maar ik zal mijn mening verder niet geven, die doet er namelijk ook helemaal niet toe, Lianne en haar man moeten zelf weten wat ze doen, maar ik zag er geen bezwaar in om een stukje van mijn eigen ervaring erin mee te geven. 

Nogmaals als dat bij iemand verkeerd is gevallen, excuses dan. Dat was absoluut niet de bedoeling.

citaat:
Daanie wrote:
ik vind het bijzonder dat Lianne zelf schrijft dat ze na 1,5 week getrouwd te zijn deze hormoonstorm heeft en dat probeerde ik wat te relativeren, want zoals Sje schreef, wat is er nu anders dan 1,5 week geleden?

Ik bedoelde het eigenlijk anders (meer in het kader van al een aantal jaren bij elkaar zijn, dus waarom zou ze nu eerst moeten genieten van het getrouwd zijn als je al wat jaartjes samen erop hebt zitten in vergelijking met mensen die nooit samengewoond hebben en van huis uit trouwen), maar van die kant kun je het inderdaad ook bekijken.

Ik vind het niet negatief dat je je eigen mening geeft (dat zeg ik ook niet), maar die mening op zich is wel nogal negatief, dat kan je toch niet ontkennen.

Ik geef alleen aan dat ik een heel andere ervaring en gevoel heb, een tegengeluid dus.

Ja tuurlijk, iedereen zijn eigen keuze, ben ik helemaal met je eens, schreef ik ook al.

Zo zie je maar weer dat een geschreven woord ook nog eens vaak anders overkomt dan dat het bedoeld wordt.

Ik wil nog een opmerking kwijt over het weer naar huis gaan van mijn boys, dat is een heel ander topic, wat hier ook al eens is beschreven maar als je niet fulltime de controle hebt over de opvoeding is het erg moeilijk om daar zomaar middenin te springen. Maar nogmaals, ik veroordeel niemand, ik zou niet durven, wie ben ik..;-))

We hebben tegelijk gepost ;-) Ik snap helemaal dat jij niet in een ideale situatie zit Daanie, het lijkt me inderdaad erg lastig.

En nu Lianne weer..;-) Ben benieuwd of ze zich uberhaupt iets aantrekt van wat wij vinden :-)

Als ze binnenkort zwanger raakt en een dochter krijgt, noemt ze haar Esther. Dat is het belangrijkste. En verder hoeft ze zich inderdaad niks van ons aan te trekken. ;-)))

Waarom niet? Ze vraagt het toch? ;-)

Een mannelijk geluid dan maar, per slot heb ik geen last van een hormonenstorm... Wij hebben gewacht, we waren 7 jaar getrouwd voor M2 geboren werd. Die jaren had ik niet willen missen, niet omdat we ongelukkig zijn met de kinderen, maar wel omdat je je leven anders invult als je eenmaal kinderen hebt. Wij trouwden uit huis, en ik weet niet hoe ons huwelijk zich zou hebben ontwikkeld als we meteen kinderen zouden hebben gekregen, we hebben nu aan elkaasr kunnen wennen en een relatie op kunnen bouwen voordat die relatie belast werd met kinderen (en ja, ik schrijf expres belast).

Ik was en ben heel gelukkig met de meiden, en was ook blij als ze een weekendje ergens anders waren. Zeker kleine kinderen zijn prachtig om mee te leven, om jezelf terug te zien en te horen, maar ze zijn ook vermoeiend, waardoor het heerlijk is als je ze even bij een ander kwijt kan, die er ook van geniet en waarvan je weet dat ze goed verzorgd zijn. 

Ik ben het dus helemaal met Daanie eens, en met Margreeth. ;-)

Gelukkig mag Lianne zelf beslissen (of laat ze haar hormonen beslissen)... Maar ze heeft onze overwegingen gelezen en misschien laat ze een en ander meewegen? Altijd goed om andere geluiden te horen, lijkt me.

Zo daar zal ik dan zelf ook eens even reageren.

Iedereen heeft punten waarvan ik zeg: Ja daar kan ik me in vinden of ik begrijp wat je wilt overbrengen.

Als ik denk aan kinderen krijgen denk ik niet alleen aan rozengeur en maneschijn. Integendeel, ik weet heel goed hoe de andere kant is gezien de 12 kindjes die bij broer en zussen rondhuppelen.

Wij zijn ruim 5 jaar samen, waarvan anderhalf samenwonend en dan nu getrouwd. Genieten, dat hebben we volop van elkaar gedaan en doen we nog steeds. Ik zeg niet dat iemand het tegendeel gezegd heeft, maar ik geloof vast en zeker dat je nog steeds van elkaar kunt genieten als je kinderen hebt.

Wij zijn geen wereldreizigers, geen uit eten personen, geen uitgaansjongeren. Wij kunnen het thuis minstens net zo gezellig hebben. Dus wat dat betreft zullen we niet veel vrijheid in hoeven leveren.
Maar wanneer je ook de keuze maakt voor kinderen, veranderen doet je leven altijd. Of je nu 20, 30 of 40 bent.

Allemaal bedankt voor jullie verhelderende reacties en inderdaad Sje, ik trek me er verder niets van aan. En als het ooit zover komt dan noemen we ons kindje natuurlijk geen Esther maar KD of het moet een KH worden ;-))

Ik wil ook nog graag iets toevoegen. in al het bovenstaande kan ik mij ook vinden, net als Peter.

Ten eerste denk ik dat het heel belangrijk is dat meneer Lianne er ook 100% achter staat. Een kindje grootbrengen doe je toch samen.

Toen onze oudste was geboren, was ik 28 jaar. We hadden graag 1,5 jaar eerder al een kindje gekregen, maar dat zat er niet in. (Snel) Zwanger worden is niet vanzelfsprekend. Dat zou dus een reden kunnen zijn om niet lang te wachten. 

Toch ben ik blij dat wij "iets ouder" waren. Wij hadden beide al een carrière opgebouwd en onze schaapjes op het droge. Kinderen zijn niet alleen erg lief, maar kosten ook geld. Ik ging er altijd van uit dat ik parttime zou blijven werken als ik kinderen had. Nu ben ik uiteindelijk toch gestopt en dat is financieel ook goed mogelijk. Dat vind ik toch ook een groot voordeel van iets ouder beginnen aan kinderen.

Succes met jullie beslissing, Lianne! 

Alles heeft voordelen en nadelen. Het kan een voordeel zijn als je wat ouder aan je kinderen begint omdat je het dan misschien financieel wat ruimer hebt. Persoonlijk heb ik dat nooit mee laten tellen. Zelf ben ik wel van mening dat al je jonger bent je het fysiek allemaal wat makkelijker aankunt. Mijn oudste kwam toen ik bijna 22 was, mijn jongste toen ik 36 was. Voordeel als je jong kinderen krijgt vind ik dat je ook nog relatief jong bent als ze de deur uitgaan en dan kun je samen ook weer zoveel doen en ben je lichamelijk ook nog wat fitter. En je wordt ook jong Oma ;-) en kunt dan weer heel wat jaren van je kleinkinderen genieten.

Maar hoe dan ook, je moet als stel samen achter je beslissing staan, dat is het allerbelangrijkste.

grtz

Marion

Nou meneer Lianne staat er in elk geval 200% achter :-)

En toch..................ik was 35 toen de oudste kwam en heb het fysiek nooit als extra belastend ervaren (ook niet qua zwangerschap). Geen idee of het fysiek makkelijker was geweest als ik 10 jaar jonger was, maar ik voel me absoluut geen oude moeder ofzo, sterker nog door die kleine dametjes voel ik me vele malen jonger!

Betere beweging dan met 2 kleuters op je 40e kun je niet hebben. Daar kan geen sportschool tegenop! ;-)

Ik had graag op veel jongere leeftijd kinderen gewild maar dat heeft niet zo mogen zijn. Of beter gezegd, achteraf gezien is het maar beter dat het toen niet gebeurd is gezien die verbroken relaties. Als ik in een van die relaties kinderen had gekregen was het nooit financieel mogelijk geweest om thuisblijfmoeder te zijn en die mogelijkheid heb ik nu wel.

Dus het heeft zo moeten zijn dat het zo gelopen is en ik uiteindelijk pas op mijn 35e moeder werd.

Edited by - Sje on 7-7-2009

En zo heeft iedereen goede punten en moet je gewoon op je eigen gevoel (van jullie beiden) afgaan, want dat is het allerbelangrijkst.

Ik denk dat ongeacht je keuze het achteraf de beste keuze zal blijken. Als je jong kinderen krijgt, kun je je niet voorstellen dat je ze niet had gehad en ben je dolgelukkig. En als je later kinderen krijgt, kun je je niet voorstellen dat je bepaalde dingen anders had gemist.

Maar... als ik jouw berichtje zo lees, Lianne, dan begin ik een vermoeden te krijgen in welke richting de weegschaal doorslaat ;-)

Inderdaad Miriam, als ik alles zo eens doorlees denk ik dat er hier binnenkort weer een nieuw zwangerschapsforum geopend gaat worden ;-))

@ Lianne, doe wat jullie harten jullie ingeven en het komt allemaal goed!!

Ik heb altijd gezegd jong kinderen te willen krijgen (als ik ze krijgen mag/kan) en jong ben ik nu en die wens is er nog altijd.
Misschien komt het omdat ik zelf de jongste uit het nestje ben en mijn moeder 'al' 40 was toen ik geboren werd. Toch merk je dat er dan een flinke generatiekloof is.

@Gompy: We volgen zeker ons hart, maar dan is nog altijd fijn dat ik hier even langs kan komen om andere ideeën/meningen en ervaringen te kunnen lezen :-)