Lieve Tijgertje, Mijn zoon gaat 4 mei voor het eerst in speltherapie, kun je mij vertellen hoe het jouw dochter daar is vergaan? Is ze inderdaad weerbaarder of stoerder? is ze veranderd? Ik vind het allemaal zo moeilijk, en ik heb moeite om het niet als "falen" te zien. Het is echt een heerlijk jochie en volgens mijn omgeving ook een gezellig opgevoed kind....

Hoi Kristel, Mijn dochter zit nog maar kort op de therapie. Kan nog niet zeggen dat het al veel opleverd. Wat goed te merken is dat ze met vreemden moet zien samen te werken. De ene keer gaat dat beter dan de andere keer. Ze krijgen huiswerk mee. Niet af en/of niet bij geen bonuspunten. Voor de dingen die ze doen, krijgen ze ook punten. Bij een bepaald aantal kunnen ze iets uit de kast van een bepaalde plank kiezen. Ze werkt ervoor!! Verder is ze de ene keer heel blij, andere keer weer boos/verdrietig. Laatst was een jongen niet vriendelijk geweest tegen haar. Ze nam dat heel personelijk op. Boos was ze op hem. Heb toen maar een briefje geschreven naar de leiding van het groepje, wat er gebeurd was. Niet om een probleem te maken, maar om aan te geven dat mijn dochter een aantal dagen in de knoop had gezeten. Ze vertelde na de volgende bijeenkomst dat ze het uitgepraat hadden. Dat vond ze fijn! In het groepje zit van alles. Ieder kind is in het groepje om iets te leren. Dit bepalen ze zelf (bv: leren luisteren, minder snel boos worden, voor zichzelf opkomen,iets durven vragen) Ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig van het geheel weet. Heb in grote lijnen het wel uitgelegd gekregen. Er schijnt ook een paar maal per jaar een "kijkdag" te zijn. Laat ik het zo zeggen. Door alle bemoeienissen van school, edux, GGZ, logopedie en audiologisch centrum zijn we toch heel ver gekomen. Wat eerst vrij onuitzichtloos was (mijn dochter kon niet mee in groep 3, was heel slecht met lezen, is nu veranderd in een toekomst. Ze heeft pas AVI4 gehaald. Ze krijgt nog wel bijles. De juf houd ze goed in de gaten en wij houden goed contact met school. Ze zit goed in haar velletje. Doet gezellig mee met haar klasgenoten. Wat ik in haar bewonder is haar grote doorzettings vermogen. Ze is ondanks de slechte start, zo enthousiast om naar school te gaan. Ze is van het begin af aan gaan lezen en ze is blijven lezen, ondanks de tegenslag. Ze leest nu elke week 1 of 2 boeken uit!! Ze wilde zo graag AVI lezen en ze heeft er voor gevochten. Dat is voor de juf en de RT natuurlijk ook heel leuk om te doen!! Wij hebben toen ze in groep 3 moest blijven zitten haar een hele nieuwe start gegeven. Dit kon op school. Dus een hele nieuw klas, nieuwe juf en allemaal nieuwe kinderen. Zo ging ze eigenlijk ook gewoon over. Ze is 1 dag verdrietig geweest, heeft ze stil in bed gehuild. Heb haar getroost. Daarna is ze gewoon weer verder gegaan. Zij gaat het maken!!!! Tijgertje

Mijn zoon gaat naar een ander soort speltherapie. Hij is namelijk alleen tijdens de therapie. De laatste twee keer vallen onder sociale vaardigheden en dat is wel met meerdere kinderen. 4 mei gaat hij voor het eerst. Ik ben dus erg benieuwd wat hij er van gaat opsteken. Na elke 6 therapiesessies is er een oudergesprek.

Hallo Tijgertje, Kristel, en anderen, ik vind het ontroerend om jullie verhalen te lezen en volg ze met veel interesse. Ik zit zelf met een dochterje van bijna 7 die het straks toch mag proberen in het tweede leerjaar. (dit is in België de tweede klas van de lagere school). Vorig jaar bij de kleuters was ons afgeraden om haar het eerste jaar te laten volgen, ik kon mijn oren toen niet geloven, als zij me hadden verteld dat mijn kind hoogbegaafd was had ik hen wel geloofd, en nu kwam ze niet door de basistests heen? We zijn direct met een therapeut in gesprek gegaan, en het was duidelijk dat zij een concentratiestoornis had, misschien adhd, het was toen nog te vroeg om die diagnose te stellen. Nu zijn we een jaar verder en ze kan op alle vlakken mee, behalve haar lezen, ze haalde in mei AVI1 niet, twee weken geleden is ze opnieuw getest en heeft ze het toch net gehaald, reden waarom ze toch door mag. Wanneer ik zeg dat ze mee kan klinkt dat heel positief natuurlijk, maar in feite is het een erkenning van de leraren dat ze de stof kent, alhoewel ze vaak dramatisch laag scoort op toetsen (soms ook heel hoog)door haar gebrek aan concentratie en slechte werkhouding. Bij het oudercontact kreeg ik van de zorgleraar te horen dat ze waarschijnlijk adhd had (ze staat nu op een wachtlijst voor verdere diagnose), eventueel gekoppeld aan dyslexie, misschien ook een autistische stoornis... dat is een hele waslijst en daar schrik je van. Mijn dochter is anders dan andere kids, dat voel je als ouder ook aan en daarom kwam het ook niet helemaal als een verassing, maar ze is wel begaafd, en ik wil zo graag vermijden dat zij tussen wal en schip geraakt, op een zijspoor wordt gezet waardoor ze zelf het gevoel zou krijgen te falen, ze heeft nu al vaak last van haar anders-zijn. We hebben er hard voor moeten knokken om haar door te laten stromen, en het onderwijssysteem lijkt soms zo log dat het gewoon over je heen bulderd. Vooral het voorbeeld van je dochtertje Tijgertje raakt me, als ik zie hoe hard ook mijn dochter haar best doet om haar plekje te vinden. Ik hoop dat we met zijn allen de juiste beslissingen gaan nemen en haar niet te snel zullen veroordelen met etiketten die uiteindelijk alleen maar op haar schoudertjes gaan wegen. Daar ben ik erg bezorgd over: als ze hulp nodig heeft wil ik haar die hulp niet onthouden, maar ik wil dat ze toch zo lang mogelijk als een normaal kind mag functioneren...

Hoi Gaelle, Het is heel moeilijk om de juiste weg te volgen voor je kind. Probeer je hart te volgen en probeer ondanks alles toch met goede overwegingen de beslissingen te nemen. Krijg je niet voldoende info, dan ga je daar naar op zoek. Zorg dat je voor een beslissing veel weet en daardoor een goede beslissing kunt nemen. Laat school niet zomaar iets zeggen en vraag om uitleg en evt. testen. Dit is in grote lijnen zo bij ons gebeurd. Wat als resultaat heeft dat mijn dochter er nu goed aan het uit komen is. Ze gaat dit jaar over naar de 5e groep zonder onvoldoendes, met aantekening dat lezen een aandachtspunt blijft. De school is heel goed aan het begeleiden gegaan. Mede door het enthousiastme van mijn dochter hebben ze er alles aan gedaan. Ik hoorde bij het laatste gesprek dat de RT-lerares het zo fijn werken vond met mijn dochter, omdat ze er altijd zoveel zin in had. Dus jou dochter heeft ook die zin en doorzettings vermogen. Laat je daar ook door leiden. Geef dat ook steeds aan. Wat heel belangrijk is, dat als je kind een programma krijgt voor extra begeleiding dat na een bepaalde tijd vooruitgang moet zijn. Hoe klein ook. Laat in iedergeval de testen door gaan. Laat vermoedens bevestigingen, door tests. Niet altijd is een verdenking ook werkelijkheid!! Nu is het weer vakantie, maar eigenlijk duurt dat veel te lang voor mijn dochter. Het zou zeker geen straf zijn als ze maandag weer naar school mocht........ En Gaelle, die laatste zin, je bent er toch zelf bij om hier over te waken!!!!! Tijgertje

hallo ik ben een tijdje weg geweest maar er zijn ontwikkelingen in het verhaal van mijn vriendin der zoon na heel wat gepraat gedraai en noem maar op is toch besloten dat hij naar een zmokschool moest en dat gaat morgen gebeuren hij is ontzettend zenuwachtig maar ook blij dat hij niet meer naar de oude school hoeft ik weet dat het hem gaat lukken hij is prive echt een lieverd en in mijn ogen op de oude school verkeerd begrepen zelfs de inspectie en andere hoge piefen zijn overtuigt van nalatigheid van de school en begrijpen zijn woeden naar hen zij hebben ook zmok voorgesteld als proef van 3 maanden zodat hij kan laten zien dat het ook anders kan ik kan alleen nog maar zeggen JONGEN DOE JE BEST !!!!!!! natasja

Nou, gelukkig. En zeker, die jongen gaat zijn best doen. Een nieuwe omgeving, nieuwe mensen. Hij wordt weer beoordeeld om wat hij doet en is, niet om wat men vind. Probeer wel extra gesprekken te regelen. Zo laat je zien dat je begaan bent en zo kan er niets tussen door glippen. Een losse afspraak als er wat is geven we het wel aan, moet je niet accepteren. Spreek bv in oktober af een keer bij elkaar te komen. Dan kennen ze het kind beter en zien de vorderingen. Als het een beetje mee zit zal er alleen positieve dingen verteld worden. Aandachts punten, mits met aanpak en plan voor extra begeleiding , is ook positief. De volgende gesprekken gaan dan over de vorderingen. Heel veel succes Tijgertje

Met verbazing dit allemaal gelezen. Ik ben blij voor de jongen dat het nu goed gaat komen. Maar ik begrijp totaal de houding van zijn vorige school niet. Die heeft alle regels met voeten getreden. Ze mogen een (basisschool)kind helemaal niet van school sturen. Ze horen met de ouders, de schoolbegeleidingsdienst enz. te overleggen. Dan kan het kind getest worden en daarna wordt er een beslissing genomen. Ik vind het echt zo raar. Lijkt me geen school waar ik een kind aan toe zou vertrouwen. Ik vind dat Tijgertje een hele goeie tip heeft voor de ouders van de jongen. Het is belangrijk dat ze contact houden met de school. Af en toe een belletje of eens binnenlopen om te vragen hoe het gaat.

ik begrijp wat je bedoeld met de vorige school mijn zoon 7 zit er nog op we wonen op een dorp en aansluitende dorpen/plaatsen nemen alleen kinderen aan bij eventuele verhuizing niet om dat wij niet tevreden zijn met de school of zijn leiding ik ben ook al driekwart jaar bezig om een ander huis te vinden zodat volgend jaar niet ook mijn dochter naar die school hoeft zij is nu net 3 in het geval van mijn vriendin is echt alles wat mis kon gaan ook mis gegaan het klopt allemaal van geen kanten en dat iriteerd behoorlijk we zijn van de week wezen kijken voor een ander huis hopelijk maken we kans dan heb ik in ieder geval keuze uit meerdere scholen en niet uit eentje op het dorp groetjes natasja

Lieve allemaal, Wat fijn dat we hier ons ei allemaal even kwijt kunnen. Onze zoon van 15 heeft Asperger (aut. stoornis). Hij doet nu 3 atheneum met een rugzakje en het gaat best redelijk. Ik zou jullie wel allemaal willen adviseren om je kind te laten testen bij twijfel. Het is zo belangrijk om een diagnose te hebben. Ingeval van PGB (persoons gebonden budget) en rugzakje kom je nog niet eens in aanmerking als je geen echte diagnose hebt. Het is inderdaad zo, dat we als ouders maar moeten zwemmen zo goed we kunnen. We worden maar in het diepe gegooid en weten niet welke kant we op moeten. Niemand die je echt kan adviseren. Ik heb ook zo vaak het gevoel gehad dat ik zelf het wiel moest uitvinden. Vooral ook omdat ieder kind weer anders is, en geen twee situaties op elkaar lijken. Onze zoon is toen hij in groep 4 zat gediagnostiseerd. Het was een hele opluchting dat het een naam had. Je kunt dan ook gerichter zoeken naar informatie. Blijf als ouder contact houden met de school. En o zo belangrijk, alles staat of valt met de leerkracht. Klikt het niet met kind en leerkracht, dan wordt het het hele jaar niks. Onze zoon is in groep 6 aan zijn lot overgelaten en dusdanig gaan presteren, dat wij er sterk over dachten om hem naar een ZMOK-school te sturen. Slechter kon het volgens ons niet worden. In groep 7 kreeg hij een kanjer van een leerkracht, die hem er weer helemaal bovenop hielp en zijn zelfvertrouwen weer wist op te krikken. (Een jong broekie van 23 nota bene!!) Omdat hij hoogbegaafd is, zou hij op een ZMOK-school niet op zijn plaats zijn. Achteraf is het allemaal op zijn pootjes tercht gekomen, maar in groep 6 zagen wij het echt niet meer zitten met de school. Het blijft echter je leven bepalen. Gisteren vierde hij zijn 15e verjaardag. Iedereen zat heerlijk in de tuin, maar hij zat binnen te computeren met een paar neefjes. Maakt mij niks uit, het is zijn verjaardag. Maar toch nog visite (peettante zelfs) die zeggen: "Hij moet maar naar buiten komen hoor, het is zulk mooi weer". Ze weten heel goed hoe hij is en ik ook, maar toch krijg je van zo'n opmerking weer een deukje in je ziel. Ik zucht dan maar eens en tel tot tien, maar het raakt je toch van binnen. De meeste kids waren trouwens onder de 9 jaar, dus wat geeft het dat hij daar niet mee buiten speelt? Dat is ook de leeftijd. Te oud voor ranja en te jong voor koffie, denk ik dan maar. Gelukkig was er ook een vriendin van mij die heel lief reageerde, daar teer ik dan weer op. Ik moest even mijn ei kwijt. Lieve ouders van anders-dan-anders-kinderen, sta op je strepen en volg je gevoel. Jij bent degene die je kind het beste en langste kent.

Hoi, mijn zoon (10) zit sinds een maand op een ZMOK school, hij vindt de lessen wel prettig daar. Hij was op de gewone basisschool niet meer te handhaven, hij vocht, raakte buiten zichzelf van woede, schold enz. Op de basisschool waar hij zat was het altijd onrustig in de klas, daar kon hij niet tegen. Hij moest door zijn gedrag ook vaak ergens anders zijn taken maken, op de gang, bij de directeur of de rt. Er werd hem dan wel eens gevraagd of hij dat erg vond en zijn antwoord was dan dat hij dat niet erg vond omdat hij dit lekker rustig vond en zo beter kon werken. Voor een SO school werd hij "te zwaar" bevonden en hij belandde daardoor op de smok school. Ik heb begrepen dat hij ook hier drukker wordt nu, dus hoop dat hij hier niet gaat vechten. Thuis is hij niet agressief. Mijn zoon is in een tijd van 3 wkn op deze school terecht gekomen, eerst een week thuis geweest, daarna nog 2 wkn in groep4 z'n taken moeten maken. Hier viel hij niet eens op!
We lopen in het ziekenhuis om te zien wat hij mankeert, hij heeft nl maar 1 vriendje en heeft eigenlijk nooit meer als 1 vriendje gehad en hij kan absoluut niet tegen teveel prikkels, dan wordt hij brutaal en tegendraads. De kinderpsychiater vindt dat dit allemaal komt doordat ik gescheiden ben van zijn vader en daarna ook nog eens een relatie heb gehad met iemand die mij wel eens sloeg, hij heeft dit 2 maal gezien, niet goed weet ik. Deze relatie is gelukkig alweer 2 jaar over. Heb nu een hele lieve vriend waar mijn kids goed mee overweg kunnen.
Ik ben het niet met de uitspraak van de kinderpsychiater eens omdat hij voor mijn scheiding hetzelfde gedrag al vertoonde, niet zo extreem als nu, maar toen was hij ook een heel stuk jonger.
De rt van zijn vorige school vond dat hij autistische kenmerken vertoonde en mijn ouders en ik zien er heel veel kenmerken van adhd in terug (vrienden ook) dit wordt echter direct van tafel geveegd bij de kinderpsychiater. ?Heb in hem ook geen vertrouwen meer. Weet ook niet hoe ik hem verder kan helpen.

Pfoe wat een verhaal zeg! Lijkt me heel pittig om mee om te gaan. En iedereen heeft er wel weer een andere mening over, maar ondertussen zit jij er mee. Is het misschien een idee om een second opinion van een andere kinderpsychiater te vragen?

Groetjes,
Miriam

Ellen,

Hier kan ik je niet in helpen. Ik kan alleen met jou hopen dat het nu beter gaat, op zijn nieuwe school. En misschien dat je via die school ook een andere kinderpsych kan vragen?

Edited by - Peter P on 19-11-2007 21:50:42

Ellen, ik wil je alleen maar veel sterkte wensen. Verder kan ik je niet helpen.

Alle sterkte Ellen.

Ellen, heel veel sterkte!
En ik hoop echt dat je een andere weg vind... het is soms een hele zoektocht. Heeft die kinderpsychiater je zoon echt onderzocht of staat hij zomaar met zijn oordeel klaar??? Ik vind het nogal wat, wat hij zegt...
Het gedrag komt me heel bekend voor, mijn zoon van 19 heeft een "autisme-verwante stoornis" (PDD-NOS). Was op school niet zo agressief etc., maar thuis wel ('t gaat nu trouwens supergoed met hem).