Wij proberen in onze opvoeding de kinderen te stimuleren om zelfstandig te zijn. Maar oh... soms is dat heel spannend! Op dit moment zijn onze kleuters van 4 en 5,5 jaar met z'n tweetjes op pad naar de speeltuin. Die is een paar honderd meter van ons huis, maar buiten gehoorsafstand en buiten zicht. Nadat ik ze heb ingepeperd dat ze daar moeten blijven, samen blijven en met niemand mee mogen lopen, ben ik naar huis gegaan. De kookwekker staat op 7 minuten. Dan controleer ik of ze nog op de plek zijn. Daarna gaat de wekker op 10 minuten. En zo maken ze de eerste stappen de weide wereld in. 

Hoe hebben jullie dat gedaan, doen jullie dit of zijn jullie het van plan te gaan doen? 

Die 2 kleine moppen zijn er vroeg bij! Onze GKD (nu 8,5) is pas 2 weken geleden voor het eerst zelf buiten gaan spelen. Eerst alleen blokje om gewandeld, daarna aan de overkant alleen blokje om gewandeld. Tijdens dat blokje kwam ze een vriendinnetje tegen en samen met dat vriendinnetje kwam ze vragen of ze naar een speeltuintje aan het eind van de straat van dat meisje mochten.

Brrrrrrrr..............nou oké dan. Vriendinnetje is jaar ouder en kop groter dus dan lijkt het al minder eng om haar los te laten, hoewel dat vriendinnetje in noodgevallen ook niks uit kan richten natuurlijk.

Maar goed, identiteitskettinkje om, gsm-nummer van vriendinnetje in mijn telefoon opgeslagen en terug-naar-huis-tijd afgesproken.

Het is goed gegaan.

Daarna is ze in die week nog een paar keer zelf buiten gaan spelen: aan het eind van de straat op een voetbalveldje. Ook samen met een vriendinnetje uit de straat. De laatste keer is ze haar horloge kwijtgeraakt en toen heeft ze langs de waterkant naar een voetbal staan vissen met een stok. Grrrrrrrrrrr.............. geen goede start!

Maar goed, tot nu toe is het goed gegaan. De KKD mag ook mee maar die wil niet. Die vindt het toch nog wat eng. De meiden hebben al jaren goede instructies: bij elkaar blijven, met niemand mee, etc.

Ik vertrouw onze meiden wel, maar we hebben in de afgelopen jaren verschillende keren te maken gehad met verdachten bestelbusjes in de wijk, en die bestelbusjes vertrouw ik natuurlijk niet. Ook al doen die meiden hun best om uit handen van vreemden te blijven, ze zijn ook zo op te tillen. Doodeng.

Hier mogen de 2 van 4 en 6 nog niet alleen naar het speeltuintje wat ook net buiten zicht en gehoorsafstand ligt. Ze mogen al een paar jaar achter op het pleintje spelen (parkeerplaats voor buurtbewoners) en dit hebben we sinds kort uitgebreid dat ze door een steegje naar het trottoir aan de voorkant mogen en dan via de voorpoort van de tuin weer thuis zijn. Dus net een rondje om ons blok huizen heen.

Hier mogen ze in het hofje spelen, maar echt leuk is dat niet. Geen kinderen en weinig speelmogelijkheden. Het blijft meestal bij een rondje om de boom rennen, fietsen, steppen. Oudste mocht iets verder, oversteken en dan tot een paaltje verderop waar hij nog in zicht was. En nu dus samen op pad. Je ziet ze groeien! Ik ben om de 7-10 minuten gaan kijken en ze hielden zich keurig aan de instructie.

Ik moet er wel bij vertellen dat er weinig mis kan gaan. Speeltuintje ligt langs een wandelpad en mochten ze om wat voor reden dan ook richting de straat gaan dan is de kans dat ze een auto tegenkomen niet groot. Het is nogal een rustige wijk.

Toen ik ze aan het eind kwam halen, waren ze aan het spelen met een groep jongen van een jaar of 10-17 compleet met scooters en wilde verhalen. Dat werd me iets te gortig, dus snel naar huis ;-)

Ze mogen niet elke dag, maar ze hebben het geweldig gedaan en dit gaan we zeker vaker doen. Het effect op hun zelfvertrouwen is echt vebazingwekkend.

Knap hoor dat ze het zo goed gedaan hebben. Inderdaad een injectie voor het zelfvertrouwen. De GKD kwam de eerste keer dat ze in het speeltuintje was geweest ook glunderend thuis.

Hoe deed jij dat dan eigenlijk als de gkd bij een vriendinnetje ging spelen dat wel verder weg in de eigen buurt mocht spelen? Onze oudste heeft vriendjes van 6-7 jaar en die mogen meer dan hij, dus ook op het gebied van buitenspelen. Als hij bij een vriendje speelt, komt het dus ook voor dat hij buiten zicht van de ouders speelt.

Jongste heeft vorige week bij een vriendje van 5 ook buiten gespeeld (in een speeltuintje buiten zicht en gehoorsafstand) en daar schrok ik wel even van. Vandaar dat ik er nu ook mee begonnen ben om ze te leren hoe ze veilig verder weg kunnen spelen.

Tot nu toe als de GKD bij vriendinnetjes ging spelen, speelde ze daar gewoon niet buiten (ja, in wel in de tuin, maar verder niet). De betreffende ouders wisten gewoon dat de GKD niet buiten op straat mocht spelen en dat werd gerespecteerd. Overigens speelden veel vriendinnetjes ook nog niet buiten hoor. Dus het was niet zo dat de GKD tot nu toe een apart geval was.

Mogelijk dat meer ouders voorzichtig zijn ivm die bestelbusjes-toestanden hier in de wijk in de afgelopen jaren.

Ja, dat is inderdaad wel een andere situatie. Als hier zulke bestelbusjes-situaties zouden zijn zou ik de kinderen nog liever opsluiten dan ze alleen buiten te laten. Het lijkt me heel beangstigend. En ook zo zonde dat kinderen daardoor beperkt worden, want het is zo'n leuke en positieve ervaring voor ze als ze het vertrouwen krijgen om 'buiten moeders zicht' te spelen. Ik controleer natuurlijk wel, maar dat weten zij niet ;-)

Het is inderdaad een flinke beperking voor de kinderen als ouders te ongerust zijn om ze buiten te laten spelen. Gelukkig is het hier tot nu toe zonder veel moeite gelukt om ze thuis in de tuin te houden maar de GKD is 8,5, dat lukt nu echt niet meer.

Het is supertof om 2 leuke blonde meiden te hebben, maar wat die bestelbusjes betreft, kun je beter stoere jongens hebben. Hoewel dat weer andere zorgen met zich meebrengt. ;-)