Momenteel voel ik me echt "een generatie opschuiven".... Oudste (21) heeft nu bijna een jaar verkering en af en toe komen ze samen hier, zoals afgelopen zondag, kwamen ze hier eten. Middelste (bijna 16) heeft nu ruim een maand (;P ) verkering. En jongste is net 13 geworden. Zondagavond zaten we echt van "hoe lang is het helemaal geleden dat jij bij ons kwam en mee-at....". Dat lijkt veel dichter bij dan deze situatie, hoewel we inmiddels toch wel 23 jaar getrouwd zijn... Dat we echt geen "jonge ouders" meer zijn had ik al wel ontdekt door de "jonge ouders kring" die mijn man leidt en die bij ons thuis samenkomt, maar nu worden we dus echt "middelbare" ouders... Hoe lang zal het duren voor we met een kleinkind voorop rondfietsen, vroegen we ons al af als we bij onze vakantiefietstochtjes een opa/oma met kleinkind tegenkwamen   Maar daar zitten we nog niet op te wachten hoor, ze zijn nog veel te jong en nog studerend. Maar een vreemd gevoel geeft het wel!
Papa en oudste zijn nu samen een paar dagen weg met tent+auto, kwam er een mail van oudste waar papa allemaal aan moest denken (ja joh, hij is echt wel eerder met de auto op vakantie geweest!) en dat 'ie natuurlijk wel mee zou betalen aan benzine e.d.!
Ik geloof dat de kinderen sneller ouder worden dan ik, zouden je jaren langzamer gaan als je de 25 voorbij bent??

Edited by - Sje on 29-7-2009

Wil iemand de titel wijzigen in "generatie opschuiven" ?? Da's een beetje compacter ;P
En ik kan zelf niet meer bij de titel, ook niet het bericht verwijderen en plakken onder een nieuwe titel. Bvd...

Ik heb de titel voor je gewijzigd, maar ik weet niet beter dan dat je de titels van zelfgestarte topics zelf nog zou moeten kunnen wijzigen via de editknop van het allereerste bericht.

Edited by - Sje on 29-7-2009

Louise wij zijn nog niet zo ver als jullie maar ik herken wel veel in wat je schrijft. De oudste is nu erg bezig met verliefdheid, probeert zijn grenzen op te zoeken en je ziet hem echt "groot" worden. Dan voel je jezelf ook ineens een stuk ouder.

Ik herken het wel heel erg, van schoonzoon naar schoonvader.... ;-))

Edited by - Peter P on 17-8-2009

En van feestelijk bij je ouders eten naar zelf koken voor de club.... als er eerder ouders kwamen eten, voelde dat wel eens als een soort "examen". Altijd ging er wel iets fout of had het nét "dit" of "dat" gekund... Nu komen de kinderen eten en in mijn beleving ging dat, toen wij bij onze ouders aten, nooit fout. Maar zondag waren de gehaktballen van binnen niet helemaal gaar hier en de cakejes die ik had gebakken, waren plat geworden: plaatcake... (papieren vormpjes waren te slap en deeg ook). Dat hadden onze moeders nou nooit????

Edited by - Louise on 19-8-2009

Dat is hier anders... Ik was nog geen 16 toen ik al beter kookte dan mijn moeder. De feestdiners waren bij ons altijd rijsttafels en een gezamenlijke prestatie, onder regie van mijn vader.

Louise:plaatcake... (papieren vormpjes waren te slap en deeg ook).


Wanneer je ze nog eens bakt zet dan de papieren vormpjes in een (silliconen)muffinvorm dan zul je zien dat de papieren vormpjes niet uitzakken en dan heb je toch die leuke ribbeltjes.


Willy

Weet ik Willy, maar ik kon m'n muffinvorm niet vinden! En ik hoef niet persé ribbeltjes, als ik m'n vorm gevonden had, had ik die wel gebrukt. Een verhuizing heeft zo zijn naweeën.