hoi hoi

ik ben wel pas jong (22) maar heb de behoefte niet om in mijn leven kinderen te krijgen. Ik wil mijn leven leven zonder verantwoordelijkheid aan kinderen. Moet ik wel zeggen dat ik een drukke baan heb. (eigen zaak) Ik vind het wel leuk als andere komen met hun kind maar ben ook weer blij als ze weg zijn.

maar mijn vraag is ben ik zo raar dat ik geen kinderen wil?

groetjes celica

Hoi Celica,

Allereerst van harte welkom op OverKinderen. Leuk dat je je hebt aangemeld. 

Ik kan me wel voorstellen dat je op dit moment helemaal niet bezig bent met kinderen. Toen ik 22 jaar was, was ik ook veel te druk met andere dingen die ik dat moment belangrijk waren. Ik vind het ook helemaal niet raar hoor. En je weet ook niet hoe je er over 10 jaar tegenover staat. Eigenlijk maakt dat nu ook nog helemaal niet uit, toch? Gewoon lekker genieten van het leven zoals het nu is, en later zie je wel weer.

Groetjes,
Miriam

o oke ik ben al blij dat ik niet raar ben

ik moet er wel even bij vertellen mijn moeder kreeg mij met 21 jaar daarvoor vraag ik het ook

dank je wel en ik zal zeker genieten

groetjes celica

Voor mij heeft het altijd als een paal boven water gestaan dat ik kinderen wilde. Al vroeg deed ik niets liever als oppassen. Ik heb ook altijd geroepen dat ik jong kinderen wilde, ook al had ik geen man ;-) Ik kreeg mijn 1e kind dan ook toen ik nog geen 22 was. Nooit spijt van gehad. Uiteindelijk heb ik er 4 gekregen maar dat hadden er wel meer kunnen worden als ik er plek voor had gehad.

Maar ik kan me ook goed voorstellen als mensen er geen behoefte aan hebben. Dat is ieders eigen keuze en daar moet iedereen ook vrij in zijn. Een leven met kinderen heeft voordelen maar een leven zonder kinderen ook. Maar je bent nog zo jong Celica dus ik zou nog maar gewoon lekker genieten van je leven en zien wat er op je pad komt. Mijn 2e zoon van 25 zei laatst ook nog tegen me: Mam, als ik die kleintjes zo zie dan vind ik het schattig maar o wee als ze beginnen te huilen, dan vind ik het verschrikkelijk! Die is er duidelijk ook (nog) niet aan toe. En misschien verandert dat maar misschien ook niet. We zien wel.

grtz

Marion

Ik wist het ook al heel vroeg. Was als klein kind altijd al een poppenmoedertje. Bij elke verjaardag, sinterklaas, wat dan ook vroeg ik een pop en kreeg die ook. Altijd al gezegd dat ik later kinderen wilde. Nooit over getwijfeld.

Ik was altijd jaloers op zwangere buiken maar ben wel altijd realistisch gebleven en heb mijn verstand gebruikt toen ik op mijn 18e een relatie kreeg. En maar goed ook als ik nu terug kijk naar hoe alles gelopen is.

Uiteindelijk was ik "al" 35 toen de eerste kwam en 36 toen de tweede kwam. Maar dat heeft zo moeten zijn en ik vind het prima zo, want ik heb de 2 heerlijke kinderen waar ik al zolang van droomde.

Als ze destijds op mijn 18e hadden gezegd dat ik tot mijn 35e moest wachten zou ik gillend gek geworden zijn. Het is maar goed dat je niet alles vooraf weet. (En dat geldt ook voor bevallingen. Haha!).

Ik wist ook altijd al dat ik graag kinderen wilde. Ik was als de dood dat het misschien niet zou lukken, de opluchting was dus ook groot toen ik na een maand zonder anti-conceptie al zwanger bleek te zijn.

Maar Celica, je bent nog jong en wie weet wat er allemaal nog gebeurd in je leven.
Mijn jongste zus wilde ook geen kinderen, tenslotte niet voor niks een universitaire studie afgerond. Geen zin en tijd voor kinderen, veels te druk met zichzelf, haar carriere en hobby's, maar.............. ineens een leuke man ontmoet, het biologische klokje ging tikken en hoppa, eind 30 en trotse moeder van een zoontje en dochtertje.

Geniet nu van je keuze, maar durf er aan toe te geven als het over 10 jaar ineens anders is.

Mooi gezegd die laatste zin Gompy! Dat zou een mooi onderschrift zijn.

Dit topic zetten we hier voort...

Deze wordt gesloten.