Onze jongste gilt erg vaak. Heel schattig natuurlijk als je het voor het eerst ziet, want ze is er supervrolijk onder, maar het begint nogal pijnlijk aan de oren te worden. Het vervelende is dat ze er samen met de oudste van bijna 2 een spelletje van maakt wie het hardst kan gillen. Helaas kan hij er ook wat van..... Hoe maak ik die kleine duidelijk dat gillen niet gewenst is? Ze krijgt er natuurlijk erg veel leuke aandacht voor aangezien oudste gezellig meegilt.

Zoals ieder ongewenst gedrag: zeggen dat het niet mag, prijzen als zhij het niet doet, negeren of apart zetten als zhij het toch doet... En de oudste op dezelfde manier en direct aanspreken.

Geen van onze meiden heeft ooit gegild alleen maar omdat het leuk is, dus ik heb er nooit mee te maken gehad. Heb helaas geen gouden tips. Enige wat ik kan bedenken is stug doorgaan met "Nee, mag niet" zeggen vergezeld van een boze blik en evt. waarschuwende vinger.

Het vervelende is dat het zo akelig schattig is als ze met z'n tweetjes aan het lachen, gieren, brullen en gillen zijn. Visite lacht er dus ook vaak om en dat stimuleert ze natuurlijk enorm.

Bijkomend "probleem" is dat oudste heeft ontdekt dat hij aandacht kan trekken door de dingen waar zijn zusje voor "gestraft" wordt, na te doen. Steekt zij de vingers in het stopcontact en wordt mama boos? Leuk spelletje! Doen we na!

Voorlopig zullen we wel gewoon door blijven gaan met boos kijken, maar vooralsnog werkt het nog niet echt. De jongste is nu 8 maanden en dus ook erg trots op het feit dat ze aandacht kan trekken met haar stem. Als iemand een gouden tip heeft....

Volgens mij is het heel normaal op die leeftijd dat kleintjes hun stem ontdekken. Gewoon geen aandacht aan schenken, gaat vanzelf over. En oudste zou ik gewoon erop wijzen dat hij nu al een hele grote jongen is en dat hij vast wel weet dat bepaalde dingen niet mogen omdat ze gevaarlijk zijn. Vertel hem dat hij z'n kleine zusje kan laten zien hoe het wel hoort, geef hem ook een rol in de opvoeding. Meestal groeien ze daarvan en zijn ze supertrots.

grtz

Marion

Het gekke is dat hij zich vaak wel als "mede-opvoeder" gedraagt (flesjes aangeven, haar wegtrekken bij de kast waar ze niet bij mag etc), maar zodra wij iets tegen haar zeggen als ze iets doet wat niet mag, ziet hij het ineens als een kans om ook aandacht te krijgen. Hij stopt wel als ik zeg dat hij naar de gang moet als hij het weer doet, maar het is zo vermoeiend als je 2 kinderen moet corrigeren, terwijl de aandacht eigenlijk op dat moment naar de jongste uit zou moeten gaan.

Het gillen zal er wel bij horen. Ik hoop maar dat die fase snel voorbij is, want het doet knap zeer aan de oren ;-)

Grote kans dat dat gillen ook vanzelf overgaat als ze andere klanken en stemmogelijkheden gaat ontdekken. Of als ze met woordjes gaat beginnen. Dan is de lol van het gillen er mogelijk snel vanaf.

Mijn dochter kon ook zo heerlijk gillen. Ze was een maand of 4 en haar stem aan het ontdekken. Ik vond dat zo leuk..... En een kind van die leeftijd kun je nog niet echt corrigeren.

Mijn zoon deed gelukkig niet mee, die was immers al 5. Maar ik kan me voorstellen dat ze dat bij jou lekker met zijn tweetjes doen. Voor jouw zoon is dat ook samenspelen met zijn zusje, meer kan hij waarschijnlijk nog niet met haar samenspelen. Op zich dus hartstikke leuk voor hun, maar voor jou minder...

Misschien een idee om elke dag een kwartiertje uit te trekken om samen te zingen en te praten, gekke geluiden te maken? Even samen aandacht. Want dat is misschien wel de reden dat je zoon aandacht trekt als je dochter die krijgt. Soms moeten ze gewoon even samen de gedeelde aandacht krijgen. Maar waarschijnlijk doe je dat al....

Mijn dochter stopte met het gillen en stemverkenning toen ze haar eerste woordjes begon te spreken, dus met een maand of 11. Het is inderdaad een fase.

 

Pfoe, nog een maand of 2/3 te gaan dus ;-).

Een kwartiertje speciaal voor de "stemmetjes" vind ik een goed idee. Daar had ik zelf nog niet aan gedacht. Lekker samen ravotten en spelen doen we wel vaker, maar speciaal de stembanden trainen niet. Met het ravotten vind 'ie het trouwens wel leuk hoor dat z'n zusje meedoet. En samen spelen gaat heel goed zolang hij haar het speelgoed aangeeft waar zij mee mag spelen (zeg maar de "stomme" dingen), maar ze moet het niet in haar hoofd halen om het leuke speelgoed te pakken. Het zal wel een fase zijn....

Tuurlijk is dat een fase, delen is erg moeilijk op die leeftijd. Komt allemaal vanzelf goed, als hij maar het vertrouwen heeft dat hij het ook weer terugkrijgt.

Maar ik heb uiteraard ook zo'n periode met de kinderen gehad, zucht...

Ben blij dat dat achter de rug is...

Onze kleine meid is ook erg aan het gillen als ze in haar goede doen is...... Haar gezichtje straalt dan ook helemaal.

Nu is het nog lief, maar of dat over 4 maanden nog zo is????????

Ach Erica, over 4 maanden is het over... Het hoort erbij...

Wij hebben het gefilmd toen ze een maand of 5 was. Ze lag op haar rug te trappelen, lachen en gillen. Met geluid... Nu na 5 jaar is het zo heerlijk om terug te zien......

Het is heerlijk dat ze een leuke 5-jarige is geworden, maar die babytijd... Duurde die maar 10 jaar... (alhoewel :-) )

Wij hebben ook eens een filmpje gemaakt van die 2 schreeuwerds. Ze lagen toen samen op 1 kamertje en hadden de grootste lol. Wel jammer dat die lol 's ochtends om vijf uur al begon.... Maar wel heel lief en grappig.

Ik kan me voorstellen dat je achteraf die tijd wel eens terug zou willen halen Kristel. Eerlijk gezegd zou ik juist vaak liever een jaartje verder willen zijn. Als die kleine zelf kan lopen en wat zelfstandiger is, heb je toch iets meer de handen vrij. Maar da's misschien ook niet zo gek na 2 jaar in de babies....

Zeker niet gek, om zo te denken, maar ik weet zeker dat je over 3 jaar wel met enige weemoed aan die tijd van nu terug denkt, ook al is dat nu moeilijk voor te stellen... Dus ook al is het nu zwaar, schrijf het op, film het... Over een paar jaar kun je er wel genietend aan terugdenken. Dus houd moed, alles komt goed....

Vlak na de geboorte heeft Jeroen een filmpje gemaakt met in de hoofdrol het knuffelhondje dat hij voor oudste had gekocht. Inmiddels heet het hondje Woef en is hij helemaal favoriet als knuffel in bed. Gisteren hebben we het filmpje laten zien aan hem en hij vond het helemaal geweldig. En dat hebben we uiteraard weer gefilmd. Zo schattig! "Kijk, Woef!!", zoeken achter de tv. Echt hilarisch.