Lieve ouders, mijn 29 weken zwangere vrouw en ik zijn een beetje wanhopig aan het worden door de slaapkuren van onze 2 jongste kinderen, van 3 jaar en 14 maanden oud. 

Het grootste probleem heeft Loekie ( meisje van 3 jaar oud ) die constant uit bed blijft komen als we haar in bedje gelegd hebben rond de klok van 7 uur en ook midden in de nacht eruit komt. Wij houden ons zo goed mogelijk aan een vast ritme zodat de kids weten waar ze aan toe zijn, dus een half uur voor het slapen gaan brengen we beide kids naar binnen toe na het buiten spelen, zetten soms een leuke kinder dvd aan, doen de pyama's aan en geven ze rustig wat te drinken. 

Daarna lezen we (om de beurt) een verhaaltje voor aan die van 3 en dan naar boven, tandjes poetsen en in bed leggen.  Daar begint het gezeur en angstig worden.  Ze zegt als eerste altijd ER FF BIJ BLIJVEN, PAPA ( OF MAMA ).  Dan houden we het zo kort mogelijk, geen lange discussies maar zeggen dat we dan ff boven blijven op de zelfde verdieping ( op de pc kamer wat doen ofzo) zodat ze ons nog hoort .  Als we meteen naar beneden gaan komt ze sowieso meteen uit bed dus vandaar dat we er ff een 15 minuten ofzo boven op dezelfde verdieping bij zijn voor de geruststelling. 

Vaak komt ze er dan minimaal 1 en soms wel 3 a 4 keer uit met elke keer weer het zelfde verhaal , IK HOOR IETS of FF BIJBLIJVEN....elke keer weer een soort excuus. Als ze dan in slaap valt , meestal voor 8 gelukkig) dan ga ik of mijn vrouw naar de huiskamer toe beneden.  

Midden in de nacht ( dat kan varieren van 3 tot 6 snachts ) komt ze dan haar kamertje uit en wil bij ons liggen of zegt dat ze geen slaap meer heeft. we leggen haar altijd rustig weer terug maar soms blijft ze maar terugkomen en gaat vervelen of huilen, erg zielig.   Met als gevolg dat wij geen oog meer dicht doen.  Soms wordt ze zo luidruchtig dat we haar noodgedwongen bij ons in bed leggen anders worden de andere meisjes ( van 14 maanden en 11 jaar ) wakker. 

We hebben ALLES geprobeerd maar het probleem blijft zich voordoen , nu ongeveer 3 weken achterelkaar.  3 weken geleden ging de oudste dochter van 11 naar haar eigen zolderkamer, het leeftijdsverschil tussen die van 3 en 11 was simpelweg te groot.  Sindsdien is het dus fout gegaan. Ze sliep tot voor 3 weken geleden HEERLIJK van 7 tot 7...12 uur lang onafgebroken , samen met iris van 11.   En toen moest ze dus alleen liggen en ze is blijkbaar erg bang / verlatingsangst ? 

Toen besloten we Bo van 14 maanden bij Loekie van 3 te leggen om te proberen hoe dat zou gaan....drama compleet want Bo wordt nog meer wakker momenteel, zeker als haar zusje Loekie van 3 erbij ligt, ze gingen constant keten en schreeuwen en gek doen, soms wel uren lang midden in de nacht.  Daarom hebben we helaas weer moeten besluiten om Bo van 14 maanden op de ene zolderkamer te leggen ( ze sliep vannacht goed door eindelijk, hebben haar haast niet gehoort) , Iris van 11 op de andere zolderkamer....en Loekie dus naast onze slaapkamer op de 1e verdieping. 

Maar het grote probleem blijft dus dat ze HEEEEEEL MOEILIJK ALLEEN kan slapen en dat ze heeeel vroeg wakker wordt in de nachten.  We hebben alles geprobeerd qua ligging bedjes, donkere gordijnen, lichte gordijnen....maar de situatie blijft hetzelfde.   Op vakantie in texel sliep Loekie wel nog op 1 kamertje met iris van 11 en wonderwel, ze bleef slapen de hele nacht....dus we weten zeker dat ze BANG is om alleen te slapen....maar helaas zijn de zusjes van 11 en 1 geen optie voor gezelschap, door de redenen die ik hierboven al heb uitgelegd.  

Resultaat van dit alles :  Loekie totaal oververmoeid overdag, constant huilerig, omvallen van slaap in de peuterspeelzaal, vreselijk huilen als we haar daarnaartoe gebracht hebben en weer weg gaan ( VERLATINGSANGST), mijn lieve vrouw die helemaal in de put zit en UITGEPUT is doordat ze al MAANDEN ( eerst door BO die altijd moeilijk sliep en nu dus door Loekie ook nog erbij ) niet meer normale nachten kan slapen en  zwanger  is van alweer een meisje ( 29 weken zwanger) dus haar nachtrust hard nodig heeft....en daar simpelweg niet meer aan toekomt.  Ikzelf red het nog wel , maar ook IK word soms erg moe van die constant onderbroken nachten.

PLEASE PLEASE HELP US !  Wie heeft de "gouden tip/tips" voor ons ??? Wie herkent deze problemen????

Groeten van een zeer bezorgde vader ( bezorgd om mijn dochtertjes maar ook zeer bezorgd om mijn lieve zwangere uitgeputte vrouw)

Jaap Krull

Edited by - Sje on 21-5-2008 8:42:20 PM

Beste Jaap,

Allereerst welkom op de site.

Ik heb de titel gewijzigd. Een van de betekenissen van het woord "inslapen" is namelijk "sterven". 

Ik kan maar 1 gouden tip geven: stoppen met haar bij jullie in bed nemen! Zolang je dat blijft doen, blijft ze moeilijk doen, want ze weet dat het haar uiteindelijk lukt en dat is het liefste wat ze wil.

Dus heel vervelend dat het kindje van 14 maanden wakker wordt omdat jullie Loekie weigeren bij jullie in bed te nemen, maar dat duurt hooguit een week en dan is het over met de geintjes.

Dus even doorbijten met 2 kindjes wakker 's nachts, maar het is de enige manier om Loekie weer op normale nachten te krijgen.

Vergeet ook niet dat een kind van 3 erg gevoelig is voor grote veranderingen. Dat in combinatie met de peuterpuberteit maakt het feest compleet. Plus ze voelt ook spanningen (ook al zijn het positieve spanningen) rondom het nieuwe broertje/zusje dat gaat komen.

Die kleine meid is gewoon even helemaal de weg kwijt met zichzelf door alles wat er om haar heen gebeurt. Jullie dochter van 11 is op een leeftijd dat ze het allemaal makkelijk kan verwerken, de jongste van 14 maanden realiseert het zich allemaal nog niet zo en leeft toch wel lekker door en die kleine meid van 3 voelt haarfijn aan dat ze straks de aandacht met nog een kindje gaat moeten delen.

Ze heeft gewoon een moeilijke leeftijd. Tussen 2 en 4 jaar zijn ze erg gevoelig voor jaloezie. Dus ze is uit alle macht aan het proberen zoveel mogelijk aandacht van papa en mama te krijgen want straks lukt dat niet meer na de bevalling.

Eigenlijk zou ze dus lekker veel knuffels en troost van jullie moeten krijgen, maar anderzijds moet ze ook weten dat dat nou eenmaal niet kan. Er zijn nog 2 kinderen, er komt er eentje bij waar nu van alles voor geregeld moet worden en dan hebben papa en mama ook nog eens een eigen leven (werk, huishouden, etc.).

Dus niet boos op haar worden, maar wel zorgen dat je haar niet meer bij jullie in bed neemt, want daar is het haar om te doen. Even doorbijten dus!

Alle sterkte met de kleine meid en over een week of 10 lekker genieten van de 4e kleine mop.

Edited by - Sje on 21-5-2008 8:41:18 PM

En overdag lekker eens tijd met haar alleen hebben, spelletje/voorlezen e.d. helpt misschien ook... Kiekeboe spelletjes?! (zodat ze merkt dat je weer terugkomt)
In ieder geval wens ik jullie heel veel succes, soms zou je je een meekijker in huis wensen die eens even helpt!
Zou het ook helpen om een muziekje op haar kamer te hebben, evt. zelfs wat ze zelf aan kan zetten? Wel heel zachtjes natuurlijk. Muziekdoosje, of een bandje heel zacht aan? 't Zal voor haar niet meevallen ineens alleen te zijn....  (ben beetje ouderwets, schrijf "bandje" maar cd kan natuurlijk ook...) Klein lichtje wat ze vanaf bed aan kan doen als ze wakker wordt....
Iets waarvan ze het gevoel heeft dat ze niet helemaal alleen in het donker is, en waar ze zelf "groot" mee kan zijn bedoel ik?!
En inderdaad, consequent en kordaat, ja ja, beste stuurlui staan aan wal maar het helpt....

Ik heb het een keer zo gedaan, toen onze dochter ong. dezelfde leeftijd had:
Ik legde haar in bed, na het normale ritueel. Duidelijk weltrusten wensen. Omdraaien, paar stappen weglopen (of direct na omdraaien), terugkomen: "goed zo, lekker slapen." (en meteen weer weg: niet ècht aandacht geven, alleen laten merken dat je er bent)
Dus belonen dat ze stil is, voordat ze maar de kans krijgt niet meer stil te zijn. Als het goed gaat uitbreiden: deur open - terugkomen. Deur door en dicht - gelijk weer open en terugkomen. Paar stappen op de trap - terugkomen. Binnen een week ging ze rustig slapen!
Zo wilde ik doorbreken dat ik reageerde op het huilen, en het heeft gewerkt...

Sterkte! Consequent blijven, dat is het toverwoord. Hoe moeilijk het ook is, stel de regels vast en houd je eraan... Verder hebben Sje en Louise het meeste wel gezegd. 

citaat:
Peter P wrote:
^{Sterkte! Consequent blijven, dat is het toverwoord. Hoe moeilijk het ook is, stel de regels vast en houd je eraan... Verder hebben Sje en Louise het meeste wel gezegd.} 




Edited by - Sje on 22-5-2008 12:58:32 PM

Beste Jaap,

Als je hier om tips vraagt, is het ook de bedoeling dat je ze uitprobeert natuurlijk en dat je niet nog een keer dezelfde vraag stelt "Hoe zullen we hiermee omgaan?". Die vraag hebben verschillende mensen hier al proberen te beantwoorden.

Niet meer bij jullie in bed nemen!

En ja, het is heel zielig als zo'n kleintje van 3 jaar zegt "Ik ben zo alleen papa". Maar op die leeftijd zijn het ook fantastische actrices en weten ze precies hoe ze met papa en mama kunnen sollen.

Sprookjesboek is alleen voor bepaalde sprookjes een goed idee. Zie deze column.

Edited by - Sje on 22-5-2008 1:08:51 PM

Makkelijker gezegd dan gedaan om geen kindje bij je in bed te nemen als ze constant uit bed komt en op de gang huilt en je verder een zwangere vrouw hebt die al MAANDEN niet meer normaal slaapt, en 2 andere dochters in huis.  Dan wordt het een stuk moeilijker om elke keer voet bij stuk te houden qua consequent zijn.   Als je dood en doodmoe bent van vele slapeloze nachten kan je simpelweg niet meer alles goed doordacht bedenken en naar handelen, en dan grijp je soms naar de makkelijkere weg ja.

Verder heb ik niet dezelfde vraag gesteld volgens mij in mijn nieuwe mail, en waar staat in de website dat je niet geoorloofd bent uberhaupt om geen vragen 2 keer te stellen ?


Edited by - Sje on 22-5-2008 4:42:10 PM

Jaap, ik snap helemaal dat je toch gezwicht bent....  hoe vaak ik dat niet gedaan heb! Daarom schreef ik ook "beste stuurlui staan aan wal": we weten allemaal (jij natuurlijk ook) dat het niet opschiet, maar je kunt soms niet anders.

Behalve wat geluid, wat licht, helpt misschien ook een mooie nieuwe pop/knuffel in een eigen bedje, nog steeds om het idee te hebben "die gaat samen met jou slapen"? En het idee "groot" te zijn, maar natuurlijk zonder dan bijv. het kleine zusje als voorbeeld te stellen met die kan het toch ook.... Moeilijk!
Beloningssysteem klinkt ook prima, alleen de invulling.... als ze nog maar 1x uit bed komt ipv 10x, is ze dus niet helemaal in bed gebleven zoals je waarschijnlijk wilt (en wel moet) afspreken, maar heeft het misschien wel stukken beter gedaan en is een paar keer blijven liggen en weer in slaap gevallen. De kans op niet-lukken is dus redelijk groot?
Je hebt trouwens natuurlijk ook poppen/knuffels die wat zingen of zeggen als je ergens op drukt... heb je èn "gezelschap" en geluid als je wakker wordt...
Ik roep ook maar wat, weet het ook niet! Snap dat kleine meiske, altijd samen met haar zusje geslapen en nu ineens alleen, en snap jullie, je wilt zelf ook slapen en dus kies je de voor dat moment snelste oplossing!

Edited by - Louise on 22-5-2008 13:44:05

Dank je voor deze morele steun !   De wil is er echt wel bij ons qua consequent zijn....maar de slapeloosheid heeft zijn tol geeist bij ons......we kunnen soms niet meer helder denken en willen gewoon slapen... :)



Edited by - Sje on 22-5-2008 4:42:31 PM

Misschien is het ook een ideetje om de oververmoeide mama een paar nachtjes bij iemand anders te laten slapen, kan ze even bijkomen en is dan weer uitgerust om daarna inderdaad de hiervoor genoemde adviezen uit te voeren. Straks komt er namelijk nog zo'n ieniemieniemensje bij en die breekt jullie nachten meer dan genoeg, zonder daar hulp van Loekie bij nodig te hebben!

Dit soort problemen komen ook regelmatig aan de orde in allerlei opvoedprogramma's, waar je misschien inspiratie van kunt opdoen. Dit komt vanavond al op TV.

Heel veel succes!

Groetjes, Anja

Edited by - Anja1966 on 23-5-2008 4:10:52 PM

Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is dat ze niet meer bij jullie in bed moet slapen, maar het is denk ik wel de gouden tip. Bij jullie in bed slapen is veel gezelliger voor haar  en ze is daardoor verzekerd van jullie volledige aandacht helemaal voor haarzelf, dus ze zal uit bed blijven komen totdat ze bij jullie in bed mag. En als ze een paar nachten na elkaar dat echt niet mag, zal ze steeds minder moeite gaan doen omdat ze weet dat het toch niet meer lukt.

Dus dan is het (ja, weer makkelijk gezegd!) een kwestie van een paar nachten, misschien een week, echt stug volhouden, desnoods huilt ze het hele huis maar wakker, maar dan ben je op een gegeven moment wel over een omslagpunt heen en heb je daarna weer een fatsoenlijke nachtrust.

Net wat Anja zegt, straks komt de baby erbij en zit je weer middenin de gebroken nachten. Dus zorg dat je op tijd bijtankt.

Misschien is het een idee om haar overdag eens te vragen waarom ze 's nachts uit bed komt. Ik begrijp dat ze erg jong is, maar misschien kan ze wel verwoorden dat ze bijvoorbeeld ergens bang voor is. En monsters kan papa 's avonds wel verjagen ;-)

Verder kan ik me goed voorstellen dat jullie beiden vreselijk moe zijn. Als het kan, zou ik ervoor kiezen om een paar dagen met zijn tweetjes weg te gaan en een babysit in je eigen huis te nemen. Desnoods trekken opa en oma een paar daagjes in jullie huis en jullie in hun huis. Dan kunnen jullie bijslapen en dikke kans dat die kleine het bij opa en oma niet voor elkaar krijgt om 's nachts bij ze te kruipen. Je doorbreekt daarmee haar patroon.

En verder goed gedrag overdreven waarderen en negatief gedrag negeren. Komt ze 's nachts uit bed dan zeg je niks en legt haar weer in haar eigen bed. Koop bijvoorbeeld een wekker die geweldig gaat kukeleku-en als ze wél uit bed mag en prijs haar de hemel in als ze netjes blijft liggen tot de wekker gaat. Leg de lat de eerste keer niet te hoog. Begin bijvoorbeeld bij 6 uur 's ochtends en bouw het de dagen erna op naar de door jullie gewenste tijd. Misschien dat je het goede gedrag kunt stimuleren met een stickerkaart of iets dergelijks?

O ja, ik zou ook stoppen met het 's avonds boven blijven totdat ze in slaap valt. Op deze manier houdt zij jullie namelijk in de greep en leert ze dat ze jullie kan manipuleren. Jullie zijn de baas. Als zij moet slapen van jullie, moet ze in bed liggen zonder dat zij daarvoor voorwaarden aan jullie kan stellen. Je geeft haar teveel "macht" als je wel op die voorwaarden ingaat.

En helpt het niet te zeggen dat je straks nog even bij haar komt kijken?
Wij hebben dat een tijd gedaan bij onze dochter van 2. Als ze naar bed ging en niet wilde slapen of begon te huilen dan zeiden we tegen haar dat we nog even naar de wasmachine gingen kijken en dat we daarna nog even bij haar kwamen kijken. De eerste keer ben ik ook inderdaad gaan kijken, maar toen sliep ze al. De keren daarna zijn we pas later op de avond gaan kijken.

Verder heel veel sterkte, want ik weet hoe zwaar het kan zijn.

Inderdaad hebben we dat ook al meerdere keren geprobeerd om te zeggen dat we later nog ff komen kijken bij haar .....helaas pindakaas werkte dat ook niet want als ik dan niet na 15 minuten kom kijken dan begint ze weer en komt zelf uit haar bedje.

ps, vanavond is mijn vrouw een tijdje boven geweest ter controle, en ze is meer dan 10 keer uit bed gerend en enorme driftbuien gekregen toen ze niet naar papa mocht. Mijn vrouw heeft voet bij stuk gehouden en ze is na 1,5 uur schreeuwen en huilen in slaap gevallen , maar de deur moest wel openblijven....dat wel......die heb ik nu (21:12 uur) dichtgedaan.   PS, als ze weer de hele nacht er uit komt ga IK met een matras op haar kamertje liggen zodat mijn vrouw tenminste kan doorslapen hopelijk.

Edited by - jaapsabine on 22-5-2008 21:16

Doe dat alleen als noodoplossing dat je met een matras op haar kamer gaat liggen zodat je vrouw bij kan tanken. Probeer het snel weer af te schaffen want op je dochtertje heeft het hetzelfde effect als dat ze bij jullie in bed mag slapen.

Ja, ik begrijp dat Loekie het zal zien als een overwinning, en het is tijdelijk bedoeld, maar mijn vrouw gaat nu echt ff voor ! 29 weken zwanger .....dus zij is  top prio voor mij.

Daar had ik ook al aan gedacht Jaap.... met een matras bij haar slapen. Als er een kind ziek was heb ik dat ook vaak gedaan, en ermee stoppen was nooit een probleem. Maar bij jullie ligt het toch een beetje anders.... ze moet toch leren alleen te gaan slapen, anders lig jij tot ver na de geboorte bij je dochter op de kamer ;P
De huizenruil met opa en oma is ook een leuke, is dat geen optie? Dan moeten ze hen natuurlijk wel heel vertrouwd vinden... Of mama gaat daar of bij een vriendin ofzo logeren en jij bent een paar nachten de superstrenge (maar lieve) papa....
Wat lijkt me dit moeilijk!!!! Overdag ben je zo ook niet fit, de kinderen ook niet, zoals je ook al schreef. Luistert ze overdag wel, en doet wat je van haar verwacht? (aan tafel blijven zitten, even zelf spelen etc.?)