Haay!

Ik heb een vraag. Mijn zoontje van twee doet nog een middagdutje van ongeveer half 2 tot half 5 (soms langer soms korter), en lijkt dit ook echt nodig te hebben. Hij valt altijd direct in slaap en slaapt ook door zonder wakker te worden. maar als ik hem 's avonds rond 8 uur naar bed breng, roept hij ongeveer om het kwartier: mama!!! waarop ik naar hem toe ga om te kijken of hij niet gepoept heeft (wat ook wel vaker voorkomt) en hem vervolgens weer terug leg. Dit gaat dan de hele avond door tot een uur of 10 , half 11 totdat ie zo moe is dat hij uiteindelijk toch maar in slaap valt.
Nu krijg ik het idee dat hij 's middags te lang slaapt waardoor hij 's avonds gewoon nog niet moe is, en is mijn vraag of ik z'n middagdutje langzamerhand moet gaan afleren? Of is er misschien nog iets anders wat ik kan proberen?
Groetjes Sim

Edited by - Sje on 22-4-2008 9:54:14 PM

Je zou het kunnen proberen af te bouwen door hem wat eerder wakker te maken. Onze oudste is anderhalf en slaapt 3 dagen in de week op de creche 's middags van 1 tot 3 uur en gaat 's avonds tussen 6 en half 7 naar bed. De dagen dat hij thuis is, houd ik meestal nog 2 slaapjes aan, omdat ik het gevoel heb dat hij dat nodig heeft. Om te voorkomen dat hij 's avonds niet meer slaapt, maak ik hem dan wel wakker na 2 uurtjes.  

Onze dochter van 2 slaapt ook 's middags zo'n 2 tot 2,5 uur. Pas had ze een aantal keren dat ze 's avonds nog wel heel lang in haar bed lag te praten en zingen, maar meestal valt ze toch heel snel in slaap.
Na die paar keer dat het zo lang duurde voor ze ging slapen heb ik wel overwogen om haar 's middags korter te laten slapen, omdat het er inderdaad ook op leek dat ze dan 's avonds nog niet moe genoeg was.

Dus dat zou mijn advies zijn: 's middags eerder wakker maken.

Bedankt voor de reacties en tips! Ik ga het morgen meteen proberen om hem wat eerder wakker te maken, ben benieuwd hoe hij erop gaat reageren, ik laat nog horen hoe het verder gaat.



Edited by - Sje on 22-4-2008 9:53:00 PM

Wat ook een toverwoord kan zijn: negeren!

Kan goed dat-ie gewoon aan het uitproberen is. Hij ziet het als een spelletje dat het hem elke keer lukt om jou naar boven te krijgen.

Grote kans dat-ie voortaan weer op de gewone tijd gaat slapen als je niet reageert op zijn roepen. Kan een aantal avonden of zelfs een week overheen gaan, maar als het goed is heeft-ie op een gegeven moment door dat er niet met je te sollen is.
Onze jongste van 3 heeft op het moment ook de neiging om zodra ze een kwartier in bed ligt te roepen met een of ander smoesje. Niet alleen om mij te jennen maar ook omdat ze weet dat haar oudere zusje reageert door te roepen dat ze stil moet zijn.

Voor slokje water en knuffeltje gevallen ga ik al niet eens meer naar boven maar nu heeft ze ontdekt dat "ik moet plassen" een toverspreuk is. Tot ik daar eergisteren erg boos over geworden ben dat ik weer bij haar zat te wachten terwijl ze op het toilet zat met een of andere fopplas. Voor straf de volgende dag geen lekkers.
En gisteren en vandaag is ze gewoon gaan slapen zonder te roepen.

Ja Sje, daar zat ik vanmiddag ook aan te denken, maar toen had ik geen tijd meer om te reageren.
Sim, je zoontje zou het zomaar als een leuk spelletje kunnen zien. "Als ik roep dan komt mama. Gezellig!"
Hij wordt dan elke keer weer beloond als je bij hem komt kijken wat er aan de hand is. Daar kunnen ze uren mee doorgaan, wat natuurlijk zijn nachtrust niet ten goede komt.
En dan moet je het inderdaad negeren, zoals Sje zegt. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan hoor.
Je moet dan met je zelf een tijd afspreken hoelang je hem laat roepen/evt. huilen. Bijv. tien minuten. Dat moet je dan echt volhouden, ga ondertussen iets anders doen, zet eventueel de kookwekker, want die tien minuten duren dan juist erg lang.
Daarna kan je hem kort even troosten, maar laat hem in zijn bedje en zeg duidelijk dat het tijd is om te slapen. En dan ga je weer weg.
Op een gegeven moment krijgt hij het door, dat het geen speeltijd is.

Mijn meiden heb ik het middagslaapje nooit echt afgeleerd. Allebei sliepen ze nog 's middags totdat ze naar de basisschool gingen.
Wat ik wel soms deed, was ze eerder wakker maken, zeker als het middagslaapje wat later was dan normaal. Ik wilde ze dan ook 's avonds weer op tijd in bed hebben.
Toen ze zo klein waren probeerde ik altijd tussen vijf en half zes te eten en dan rond 7 uur uiterlijk naar boven te gaan.

Wat ook belangrijk is, om van het naar bed brengen een standaard ritueel te maken, maar misschien doe je dat al. Wassen, tandenpoetsen, uitkleden, pyama aan, knuffels of schilderijtjes dag zeggen, verhaaltje lezen en dan was het toch echt bedtijd. Dan weet je zoontje precies waar hij aan toe is.


Maar elk kind is anders hoor. De jongste dochter van een vriendin van me was al heel snel van haar middagslaapje af. Volgens mij toen ze anderhalf of twee jaar was. Ze had het gewoon niet nodig.

Veel succes!

Kinderen kunnen heel vervelend zijn als ze worden wakker gemaakt uit hun middagslaapje.
Ik ging tegen dat ik mijn zoon wakker wilde hebben boven aan het opruimen en op de kamer van mijn zoon het één en ander doen, kleren opruimen enz, dan werd hij rustig wakker en had dan een goed humeur. hij heeft  een middagdutje gedaan tot hij naar de basisschool ging, zijn zussen hadden al veel eerder geen middagslaapje meer nodig.

Willy

Zo maak ik mijn zoontje ook wakker Willy. Eerst even een beetje boven rommelen zodat hij rustig kans heeft om zelf wakker te worden. Als ik hem zelf wakker zou maken, krijg ik ongetwijfeld een oorverdovende krijspartij!

Haha, ik ga ook eerst wat boven rommelen als ik de meiden wakker wil hebben. Worden ze rustiger wakker en heb je grotere kans op een gezellige opstart.

Over dat troosten en dan zeggen dat-ie moet gaan proberen te slapen zijn de meningen verdeeld. Er wordt tegenwoordig juist geadviseerd zonder te praten je kind goed te leggen, een aai over het hoofd of een kusje en zonder iets te zeggen de kamer ook weer af.

Dus wel laten merken dat je er nog bent en dat je hem nog lief vindt, maar niet direct contact maken.

Ik denk dat die manier van troosten ook afhankelijk is van de situatie en het kind. Onze oudste huilt normaalgesproken nooit als hij naar bed moet. Afgelopen week was het avondritueeltje iets anders gegaan dan anders. In plaats van een half uurtje tv kijken, had hij een half uurtje met papa in de tuin gespeeld. Het naar bed gaan werd een drama doordat het patroon doorbroken was. Na een half uur gillen, blèren en krijsen, hebben we hem toch een bekertje drinken gebracht en even getroost. Daarna sliep hij wel weer verder. In dit geval had negeren niet gewerkt, omdat hij echt verdrietig was dat het patroon niet meer klopte (hij zit nogal erg strak in zijn regelmaat...). Toen hij kleiner was, huilde hij wel altijd eventjes voor het inslapen. Dat negeerden we altijd.

Sje, troosten is inderdaad niet het goede woord.
Na die tien minuten kan je gaan kijken, je kind eventueel goed leggen en kort zeggen dat het bedtijd is en dan gaan.
Mocht je daarna nog eens tien minuten nodig hebben, dan ga je daarna weer kijken en zeg je niets.

Ik weet wel dat als je kind roept of huilt, het heel moeilijk is om hem te negeren...

Edited by - kôlleke on 24-4-2008 08:44:11

Volgens mij heb ik het hier al eens geschreven, maar wat bij mijn jongste heel goed gewerkt heeft, vrij kort na de verhuizing, ze was net 3 en kon niet in slaap komen: Ik draaide me al om nog voordat ik bij de deur was,ging terug en "goed zo, lekker slapen", aai over het bolletje. Als dat goed ging, stapje verder, deur dicht en meteen weer open en "goed zo" etc., steeds ietsjes langer en verder, paar stappen op de trap enz. Even intensief, maar was binnen een week klaar. Ik kon zo complimentjes geven (goed zo) als ze stil was, ipv reageren op het huilen. In het begin echt zó kort wegblijven, dat er geeneens kans was om te gaan huilen...
En verder was het een raar kind: als ze 's nachts wel eens huilend wakker werd, gingen we troosten, maar blijven zitten tot ze stil was kon niet, ze werd dan nl. niet stil.  Als je het gevoel had dat alles ok was stopten we haar weer lekker in en gingen weg. Was dan binnen paar minuten stil. Heel maf....

Edited by - Louise on 24-4-2008 10:47:47

Dat laatste is bij ons zoontje ook zo Louise. Net alsof ze blijven hangen in het verdriet als je in de buurt blijft.

Is ook zo, dat is namelijk de manier om je bij zich te houden. Ik heb ook bij alle drie een paar dagen gehad dat ik met kromme tenen voor de deur stond te wachten tot de zelf opgelegde tijd voorbij was en dan ging ik even naar binnen, maar was heel saai: geen licht aan, niet praten alleen shshshsh en eventueel gefluisterd iets van "Lekker slapen nu, welterusten!" en weer weg! En weer wachten.

Een of twee nachten hadden ze dat en dan was het weer weg. Zwaar vond ik dat, stond zelf bijna te huilen voor hun deur, maar het hielp. Ze weten dat je echt komt, dat je er bent, maar het is geen speeltijd.

En ik zou het middagslaapje ook inkorten als je zoontje 's avonds niet goed inslaapt. Succes!

Groetjes, Anja

Hoe gaat het nu met het slapen, Sim?

Hey!
Sorry voor de late reactie... Ik wou even afwachten hoe hij erop zou reageren om 's middags eerder wakker gemaakt te worden. En moet zeggen dat hij wel even de tijd nodig heeft gehad om eraan te wennen maar nu gaat het hartstikke goed! Hij slaapt nu 's middags van 12 tot 14, en daar heeft hij ook genoeg aan, nu is ie tenminste moe als hij 's avonds naar bed gaat.. Hij wordt heel af en toe nog wel eens wakker, maar blijft nooit meer tot zo laat in de avond doorgaan. Heb hem ook vaker even laten huilen en ben verder heel consequent geweest met het niet te gezellig te maken als ik naar hem toe ging, alleen even traantjes afvegen, dan krijgt ie een kus en fluister ik hem dat hij nu moet gaan slapen.. Heel fijn dat ik nu niet meer 20 keer op een avond naar boven hoef!!!
Dus bedankt voor de tips!!
groetjes van mij

Fijn dat het gelukt is, Sim! Tja, soms is het even volhouden, goed gedaan hoor!

Groetjes, Anja

Tof dat het gelukt is!

En dat zonder TVnanny.... hartstikke goed!