Sinds bijna 10 weken zijn wij de trotse ouders van een prachtig en lief meisje. Helemaal niks mis mee! Ze slaapt 's nachts vaak redelijk goed door van half 12 tot ongeveer 6 uur. Maar overdag is het een verschrikking! Huilen, huilen en nog eens huilen. Ik ben een vrij relaxed persoon, maar dit constante, irritante geluid begint nu zelfs mij behoorlijk op de zenuwen te werken!

In het begin dacht ik nog "het hoort erbij, baby's huilen nu eenmaal". Onze oudste deed het nooit. We hielden ons strikt aan het dagschema. Hij tevreden, wij tevreden. En dus proberen we bij het jongste weer met de drie R'en. Maar zodra ze haar bedje overdag ziet, zet ze direct een keel op en dat houdt ze vervolgens vol tot de volgende voeding 3 uur later. De ene keer wat harder dan de andere keer, maar gemiddeld huilt ze toch al snel 6 tot 8 uur per dag.

Ik heb wel een paar keer geprobeerd om haar tussendoor te sussen en zodra ze me ziet, wordt ik dan begroet met een grote lach, maar zodra ik de kamer weer verlaat, krijst ze nog harder dan voordat ik de kamer inging. Nu ben ik dus erg benieuwd of mensen dit herkennen en wat anderen hebben gedaan in soortgelijke gevallen. Ik ben wel erg terughoudend voor wat betreft het loslaten van het vaste dagschema. Ze slaapt vanaf 7 uur 's avonds namelijk altijd wel heerlijk en laat op de avond moeten we haar wekken voor de fles. Bovendien gaat ze over2 weken voor het eerst naar de crèche en ook daar zal ze in het vaste dagschema mee moeten gaan.

Groetjes,
Miriam

Ik denk, als ik de oudste tussen de voedingen door niet steeds gesust had bij elke kik, dat ik zo'n zelfde baby had gehad als jij nu. Maar het was onze eerste, je moet het allemaal nog leren kennen, dus ik kon haar niet laten huilen. Zodra ze een kik gaf, zorgde ik er alweer voor dat ze zich met iets anders kon vermaken.

10 minuten wipstoeltje, kik, kwartier box, kik, half uurtje in bed, kik, en zo ging dat maar door de hele dag. Ik had overal halve klusjes liggen omdat ik haar niet kon laten huilen.

Dus in die zin is het herkenbaar, alleen heb ik dus nooit dat 6-8 uur huilen op een dag meegemaakt omdat onze oudste de kans niet kreeg om te huilen. Je wilt niet weten hoeveel kilometertjes ik met haar in huis rondgesjouwd heb omdat ze dat nog het allerfijnste vond.

Na een week of 8 was ik het eigenlijk wel zat en ben ik toch maar begonnen met af en toe laten huilen als ik echt even de rest van de was op wilde hangen ofzo. Viel niet mee, maar ik had geen keus. Ik zat op een gegeven moment ook niet meer rustig met haar op de bank te kroelen omdat ik in gedachten al die half afgewerkte huishoudelijke klusjes zag.

Dus ik moest iets doen om het te doorbreken. Gelukkig kwam toen op een gegeven moment de periode dat ze zelf speeltjes vast kon houden en dat ze in de babygym kon zitten met haar wipstoeltje (zo'n boog met speeltjes eraan) en vanaf dat moment ging het beter.

Vervelende is dat jullie een hele makkelijke baby gewend waren, jullie zijn er al aan gewend om een kind eens te laten huilen en dan probeer je nu makkelijker uit hoe lang ze dat huilen volhoudt. Maar aan de andere kant valt het natuurlijk wel erg tegen dat je nu een veel huilerigere baby hebt.

Zoek eens op Google naar gefrustreerde baby. Ik heb daar eens over gelezen en zag helemaal beschreven hoe onze oudste was. Gewoon te veel willen en gevangen zitten in een lichaampje wat niks kan.

Nog steeds merken we (ze is nu 4,5) dat ze veel meer wil dan ze kan. Of dat ze zelfs veel meer kan dan leeftijdsgenootjes op bepaalde gebieden. Dus het is gewoon vanaf het begin een heel leergierig mensje geweest en ze kon het niet uitstaan dat ze in zo'n slap babylichaampje zat. Ze wilde meer.

Mogelijk herken jij je kleine meid ook in de beschrijving van een gefrustreerde baby.

Is het echt alleen maar huilen uit ontevredenheid/ongenoegen of  merk je ook lichamelijke dingen (overstrekken enzo)?. Dan zou het namelijk ook evt. het KISS syndroom kunnen zijn.

Wat herkenbaar! Zolang we met haar tutten, kletsen of slouwen, vindt ze alles leuk en is ze zo ontzettend lief! Maar komt het bedje in zicht dan verandert ze op slag in babyzilla! En aangezien we met oudste goeie ervaringen met het vaste dagschema hebben, houden we wel stug vol. Maar de twijfel slaat wel steeds vaker toe hoor.

Vandaag bijvoorbeeld heeft ze om half 7 de fles gehad. Om ongeveer 8 uur heb ik haar in bed gelegd, waar ze tot half 11 heeft liggen huilen. Weer een fles en tegen half 12 weer naar bed, omdat ze jengelig werd. Daar heeft ze tot half 3 liggen huilen tot ik het kamertje binnenkwam. Dat heuglijke feit toverde een grote lach op haar gezicht. Echt bizar! Vanaf een uur of 4 weer in bed en je raadt het al....krijsen! Dat heeft ze tot 5 uur volgehouden en nu is ze al bijna 3 kwartier stil. Kennelijk geeft ze het op ;-)

Ik begin nu wel vaker te twijfelen aan het dagschema hoor. Houd ik haar te lang wakker. Of misschien juist te kort? Doe ik te weinig met haar? En zo ja, wat moet je dan doen met een baby van 10 weken? Ze vindt het leuk als ik tegen haar zing en een kwartiertje tegen een babygym meppen vindt ze ook leuk, maar dan is ze het wel weer zat. Hoe daag je een baby uit die nog niets kan? 

Uiteraard heb ik al volop gegoogeld en kwam ik ook uit op de gefrustreerde baby en het kiss-syndroom. In beide herken ik wel iets. Zelf denk ik meer aan de gefrustreerde baby, maar een aantal kenmerken van het kiss-syndroom, zoals de voorkeurshouding, heeft ze wel.

Heb jij ook babymassage gedaan met jullie dochter? Ik ben namelijk wel benieuwd of dit een positief effect zou kunnen hebben.  

Ik heb inderdaad ook babymassage gedaan (Shantala). Vond ze tijdens de cursuslessen altijd heerlijk, hoewel ze het ook erg interessant vond om naar de andere kindjes te kijken.

Thuis heb ik het daarna nog een paar keer geprobeerd, maar ze had er gewoon de rust niet altijd voor. Te snel afgeleid en maar draaikonten. Daardoor zat ik ook al niet rustig meer en dat merkt die kleine meid.

Maar elke baby is anders dus het kan best dat het voor jullie kleine meid wel een prima oplossing is. Ik kan evt. de naam + het telefoonnummer geven van de cursusleidster die ik destijds had en mogelijk dat zij je namen kan geven van goede cursusleidsters bij jou in de buurt.

Goh grappig inderdaad dat jullie kleine meid het allemaal gezellig vindt zodra ze de volle aandacht heeft en beziggehouden wordt. Wij hadden ook gewoon de 3 R-en trouwens hoor. Probeerden echt vast te houden aan ritme en structuur. Ze was al zo onrustig dus minder structuur zou haar alleen maar warriger maken. Of misschien achteraf juist ook weer niet. Misschien had ze meer afwisseling in haar schema nodig. Eigenlijk dezelfde twijfel als jij nu hebt. Maar het was gewoon een heel wakker kind al vanaf het begin.

Ik zette haar ook weleens in haar wipstoeltje voor de TV (was goed voor een half uur rust!). Lijkt pedagogisch volledig onverantwoord, maar op die leeftijd (die eerste paar maanden) kunnen ze daar nog niet mee verwend worden. Ze zien bewegende kleurtjes en lichtjes en dat vinden ze prachtig. Ze kijken hier erg weinig TV nu, hebben zat andere leuke dingen te doen, ze talen er eigenlijk niet naar. Enkele keer vragen ze om een DVD maar er zijn DVD's die ze nog niet eens ooit gezien hebben. Liggen nog ingepakt.

En weet je wat ook aardig hielp? In de box leggen en dan op een tafeltje ernaast zo'n discolampje neerzetten met allemaal gekleurde lichtjes die rondgaan op het plafond en op de uren. Dat zijn van die zwarte bollampjes die voor een euro of 5 bij de speelgoedwinkel te koop zijn.

Overigens wat dat draaikonten, die aandacht, dat snel afgeleide en dat beziggehouden willen worden betreft, dat is niet gebleven hoor!

Ze vindt het heerlijk om lekker rustig bij ons te knuffelen (hoewel ze niet altijd helemaal stil kan zitten), ze kan zich prima zelf bezighouden, ze kan heel geconcentreerd heel lang met iets bezig zijn (met alle geduld strijkkralen bijvoorbeeld) en aandacht vindt ze heerlijk, maar ze vraagt er niet op een bewuste irritante manier om. Ze is meer een theatermens dus af en toe krijgen we een optreden te zien. In die zin vindt ze aandacht leuk.

Dus het kan allemaal nog helemaal goedkomen met die kleine dame van jullie die nu veel meer wil dan ze kan.

Ben erg benieuwd hoe het verder gaan dus hou je me op de hoogte?

Edited by - Sje on 31-3-2008 8:45:58 PM

Trouwens, wel grappig, bij ons was het dus andersom: bij ons was de tweede supermakkelijk!

Die sliep alleen maar tussen de voedingen door de eerste paar maanden. Vergat je gewoon dat je een baby had! Nou kwam dat niet slecht uit, want de oudste was 16 maanden toen haar zusje geboren werd, dus was niet verkeerd om haar nog even wat extra aandacht te kunnen geven.

Maar omschakelen was het wel. We waren namelijk niet anders gewend dan een onrustige baby.

Onze dochters hebben allebei heel veel gehuild.
Bij de oudste was het zeer waarschijnlijk een overdadig aanbod van prikkels. Op advies van de huisarts alle tierelantjes uit haar bedje gehaald en om het geborgen idee van mijn baarmoeder weer te geven kregen we het advies om haar een mutsje op te zetten, om zo het idee van beschutting te creeeren. Ook het hemeltje wat boven het bedje hing moesten we goed sluiten zodat ze geen afleiding kon vinden in de spullen op haar kamertje.

Ook heb ik toen in een reformzaak gierst gekocht. Dit stopte ik in een klein zelf gemaakt kussensloopje en legde dat dan onder het lakentje ter hoogte van haar hoofdje.
Wat gierst precies doet weet ik niet, maar door bovengenoemde maatregelen toe te passen ging het wel een stuk beter.

Verder kan ik me het gevoel van machteloosheid en niet meer weten wat te doen heel goed voorstellen. Onze oudste werd pas rond het half jaar een kindje wat lief en tevreden in de box lag te spelen, bij onze jongste heeft het zo ongeveer 9 maanden geduurd, mede doordat wij bij onze tweede ook de aandacht nog moesten verdelen tussen 2 kindjes.

Veel sterkte ermee.

Kan het niet gewoon zijn dat ze nog honger heeft? Toen ik je een paar weekjes geleden vroeg hoeveel ze dronk, dronk ze minder dan onze twee weken jongere Maria.

Als Maria onrustig is tussen de flessen door probeerik altijd eerst of er een boertje dwarszit (komt regelmatig voor, want ze kan heel slecht boertjes laten direct na de fles). Is dat het niet dan maak ik 30 cc klaar, en het gebeurt regelmatig dat ze dan net nog een paar slokjes drinkt en dan lekker in slaap valt.

Ik wens je veel succes, want ik kan me heel goed voorstellen dat het op ke zenuwen gaat werken. Jammer dat je zo ver weg woont, anders had je haar best eens een dagje mogen brengen, zodat je zelf ook even lekker tot rust kon komen. Gelukkig zijn je nachten wel redelijk, anders zou het wel heel erg zwaar worden.

Edited by - karin185 on 31-3-2008 9:32:03 PM

Bedankt voor de tips. Gisteren was echt een vreselijke dag.Gisteravond heeft ze wel goed geslapen en vannacht lag ze tegen half 5 een beetje te mekkeren. Normaalgesproken zou ik er niet voor uit bed zijn gegaan, maar ik had nu toch wel erg veel behoefte aan wat nachtrust, dus ik heb haar maar een klein flesje gegeven waarna ze weer in slaap viel.

@Karin: ik heb zelf inderdaad ook aan honger gedacht. Op dit moment krijgt ze overdag 4 flessen van 150cc met 2 scheppen johannesbroodpitmeel en 's avonds 165cc met johannesbroodpitmeel. We geven inmiddels wel Forte-voeding en ik heb de indruk dat ze na afloop van de voeding wel voldoende heeft gehad. Het huilen begint echt op het moment van het in bed leggen en gaat gepaard met een pruillipje. Onze oudste was destijds wel een hongerige baby en zijn huilen tijdens hongermomenten was wel anders. Boertjes doet ze overigens direct en erg krachtig na de voeding. Ze drinkt ook erg "netjes". Niet te gehaast en weinig spugen.

@Sje: de Shantala-babymassage wil ik graag gaan uitproberen. Ik heb inmiddels een adres gevonden in de buurt en ze gemaild of ze een schema door kunnen mailen wanneer de cursus gehouden wordt. De thuiszorg organiseert deze cursussen ook wel, maar op tijdstippen die niet te combineren zijn met werk.  

@Gompy: de mutsjes-tip ga ik direct uitproberen. Het zou toch wonderlijk zijn als zoiets simpels helpt. Onze oudste had altijd mutsjes op, omdat we dat zo schattig vonden staan. Toen hij was ouder werd, kreeg hij veel last van berg. Om dit bij jongste te voorkomen, zijn we vrij snel gestopt met de mutsjes. Misschien hadden we dat beter niet kunnen doen. 

Het dametje ligt momenteel trouwens heerlijk en wakker in haar bedje. Ze ligt er nu vanaf half 9 in, dus al tweeënhalf uur huilvrij! Hopelijk is dat de voorbode voor een rustiger dag. 

Als jij het gevoel hebt dat ze wel verzadigd is na de fles, dan zal het geen honger zijn. Al heeft Maria wel eens dat ze gewoon moe is van de fles drinken en hem niet gelijk leegdrinkt, maar na een half uur alsnog aangeeft honger te hebben.

Maria drinkt trouwens 6 flessen van 135cc. En gemiddeld zo'n 3x per dag blijkt dat ze daar niet genoeg aan heeft en wordt er nog 30cc extra klaargemaakt. Hier wordt er verder niets aan de fles toegevoegd en we geven haar hypoallergene voeding.

Wij geven dus wel minder voeding dan jullie doen. Morgen gaan we weer naar het consultatiebureau dus dan weten we ook weer hoeveel ze weegt en dus nodig heeft. Ik ben ontzettend benieuwd. Wij doen af en toe 's nachts nog wel eens een extra flesje van 60cc met 2 schepjes, zoals bijvoorbeeld afgelopen nacht, maar ik heb meer het gevoel dat dit haar troost dan dat ze echt honger heeft. Ze sabbelt meer dan dat ze echt zuigt.

Vandaag gaat het gelukkig nog steeds helemaal geweldig. Ze heeft nog geen kik gegeven. Wat een verschil met de afgelopen week!  Inmiddels ligt ze in bed met een mutsje op en ik heb een knuffeltje weggehaald.

Zou ze heel stiekem dit topic meegelezen hebben?

Je zou het bijna gaan denken ;-). Nog steeds geen kik namelijk, terwijl ze al bijna een uur achterloopt met de voeding. Ze zal zelf ook wel uitgeput zijn van al dat gehuil dus ik laat haar zelf het ritme maar een beetje aangeven. 

Fijn dat het vandaag zo goed gaat.

Bij ons op het CB zijn ze trouwens helemaal niet zo van de strakke richtlijnen voor voeding. Ze zeggen dat je kind maar een beetje moet bepalen hoeveel het wil drinken. Mits het te hard groeit ofzo, maar dat was hier niet het geval. En ik heb 2 weken geleden nog voor de zekerheid gevraagd of Maria niet teveel voeding kreeg, maar ze vonden het een uitstekende hoeveelheid die prima past bij het gewicht. Ze woog toen 4,5 kilo (was 6 weken oud). Toen dronk ze overigens 6 flessen van 130 ongeveer.

Ik heb op het cb nooit te maken gehad met hoeveelheden voeding, omdat ik borstvoeding gaf.

Ik begrijp ook eerlijk gezegd niet wat het verschil is voor het kindje als het om hoeveelheden gaat. Bij borstvoeding wordt altijd gezegd: laat het kind maar net zoveel nemen als het wil. je hebt er totaal geen zicht op hoeveel cc zo'n kindje binnen krijgt. En bij flesvoeding moet het allemaal precies afgepast en breekt de paniek uit als een kindje te snel leegdrinkt of een halve fles laat staan.

Ik snap echt niet dat daarin verschil gemaakt wordt door verschillende cb's. Wat dat betreft heb jij het echt getroffen Karin met jouw cb dat ze daar niet zo strak in zijn.

Edited by - Sje on 1-4-2008 4:00:19 PM

Afgelopen jaar zijn de richtlijnen toevallig veranderd. Bij onze oudste kregen we het advies om nooit meer dan 150 cc per kilo lichaamsgewicht te geven en absoluut nooit meer dan 800 cc per dag. Inmiddels (binnen 1 jaar tijd!) is die richtlijn helemaal losgelaten en mag je volgens de richtlijn zelfs meer dan 1 liter per dag geven als je kindje dat nodig heeft. Het advies is nog steeds 150cc per kilo, maar wordt minder strikt nageleefd.

O ja, bij die 800cc wordt de nachtvoeding om een of andere vage reden nooit meegerekend. Als iemand me kan uitleggen waarom die niet meegerekend moet worden dan hoor ik dat heel graag, want daar heb ik mijn hersenen al behoorlijk over gepijnigd. 

Ah, ze zijn dus overal op alle cb's wakker aan het worden. ;-)

@Karin: ik heb het cb-boekje er eens bij gepakt. Wij zijn met 6 weken op het cb geweest. Ze woog toen 4515 gram en we kregen het advies om 6 x 100 te geven en per week met 5cc per fles op te hogen of indien nodig de ene week 10cc en de andere week niets tot we uiteindelijk op 6 x 130 cc uit zouden komen. Of dezelfde hoeveelheid verdeeld over 5 flessen.

Ik heb het "Oei ik groei" boek er maar eens bij gepakt en begin nu toch te geloven dat het een erg langdurend sprongetje is geweest. Zoveel herkenbare dingen! Met name het beginnen met huilen bij het zien van het bedje. En het lijkt alsof ze nu ook al veel meer kan. Ze begint echt te brabbelen met hele schattige geluidjes. Oudste heeft dat nooit gedaan. Het klinkt zo superlief!

Oh ja, dat we daar niet aan gedacht hebben. Normaal zat ik ook altijd al te rekenen of het een sprongetje kon zijn. Die kleine meid was gewoon aan het worstelen met zichzelf dat ze moest wennen aan alle nieuwe dingetjes die ze kan.