Wat vinden jullie?
Meestal komt onze dochter, 3 VWO (14 jaar), gelijk uit school thuis. Soms, steeds vaker, gaat ze nog even naar een vriendin. Zo vroeg haar zusje van de week: waar is M eigenlijk? En toen bleek dat school al 1,5 uur uit was. Ik dacht: ze zal wel bij een vriendin zijn. Toen ging de voordeurbel, die bijna nooit gebruikt wordt omdat we via de achterdeur leven. Toen sloeg de schrik toe: ze ìs toch wel bij een vriendin? Dit is toch niet iemand die komt vertellen dat dat nìet zo is, dat er heel iets anders is? 't Was maar een meisje uit de buurt, met de vraag of jongste buiten kwam...

Ze heeft ook geen zin om altijd te bellen als ze nog even naar een vriendin gaat. Mijn man vond, dat zolang ze op tijd voor het eten thuis is, het ook niet hoeft. Een beetje neig ik daar ook naar, maar aan de andere kant was daar die schrik toen de bel ging.

Hoe gaan jullie daarmee om??

Hier wordt nog altijd gebeld als ze bij een vriendin blijven na school. 15 en 17, maar dat is hier dus gewoon de regel. Zo moeilijk is dat niet hoor, ik wil gewoon weten waar ze zijn, en in bijzondere gevallen nee kunnen zeggen.

Nu deelde ze dus vanmorgen mee "dat het zou kunnen dat ze na school niet meteen thuis is"... Tja, dat kan ze elke dag wel zeggen!

Ik vond het altijd maar suf als ik van mijn ouders steeds moest laten weten waar ik was na school. Maar nu begrijp ik ze heeeeeeeel erg goed! Groot gelijk hadden ze!

Voorlopig hier niet aan de orde (hoop ik) dus jullie zien me over een jaar of tig terug in dit topic. Alle sterkte met de eigen-leven-leidende pubers!

Onze meiden hebben van ons allebei een GSM met beltegoed (vullen we regelmatig aan,  maar ik houd wel bij hoevaak). Dus niks meer dan normaal dat ze laten weten als ze later thuis komen dan gepland.

Dat is gewoon de regel en vooral onze oudste houd zich daar prima aan. Onze jongste "vergeet" nog weleens een belletje te plegen, maar dan bel ik haar en zo leert ze het langzamerhand wel af.

Hier is het vrij simpel: ze hebben een telefoon en kopen hun eigen beltegoed. Daarvan moeten ze dus ons bellen. Als ze dat niet doen, bel ik hen. En als het vaker voorkomt, mogen ze enige tijd niet meer weg.

Strenge papa hoor .

Onze oudste heeft ook een mobiel sinds ze op de middelbare zit. Wij betalen het beltegoed, tenzij het de spuigaten uitloopt...

Ze belt keurig op als ze echt veel later thuis komt. Als ze nog even mee gaat met een klasgenootje "boodschappen" doen, hoeft ze niet te bellen.

Hier ook altijd de regel : even bellen als je later thuis komt dan verwacht. En verwacht betekent dus vanuit school gelijk naar huis.
De oudste heeft dat vol gehouden tot hij uit huis ging (toen was hij 25). Ik vind het niet meer dan normaal. Zelf laat ik het ook altijd weten waar ik ben. Als ik even een boodschap ga doen en ik weet dat er iemand thuis kan komen leg ik een briefje op tafel.

Beltegoed kopen ze zelf, ik ben altijd bereid om terug te bellen als ze denken dat het gesprek wat langer gaat duren. Maar meestal hoeft dat niet.

grtz
Marion

O, als ze hier een halfuurtje later zijn, bellen ze ook niet. Maar om 2 uur uit en om 6 uur thuis, dat gebeurt dus niet zonder te bellen.
Mijn meiden zeggen ook weleens: strenge papa... Maar dat helpt niet. ;-)

Hier ook: BELLEN! Oudste (13) moet 12 km fietsen, ik maak me doodongerust als hij later thuis is en het is een hele kleine moeite om even te bellen. Gelukkig vindt hij dat zelf ook :-)

Groetjes, Anja

Tel je zegeningen... ;-))

Pubers en opruimen... ook al zo'n heet hangijzer.
Erger me al weken aan middelste, we mogen niet klagen als we zo de puberteit doorkomen maar af en toe.... wat me zo dwars zit, de laatste weken extra maar al járen: ze is zó gemakzuchtig.... ruimt o.a. nóóit iets op (zegt zelf dat dat niet waar is) en het is een troep! Haar kamer heb ik een week of 3 geleden van gezegd dat ik er niet meer kom, zolang zij niet heeft opgeruimd, prullenbak geleegd etc. Haar bed is dus ook al zo lang niet meer verschoond (bjek, straks lopen de beestjes met haar naar buiten...). Nu moest ze boeken verzamelen om in te leveren volgens een lijst. Een klein boek, formaat schrift, was kwijt. Dat had ik dan met het kaftpapier weggegooid. Ja dank je de koekoek.... gooi dat kaftpapier dan zelf weg!!! Lekker makkelijk zo... Boekje is gevonden (door papa) op plek waar het slingerde, ik heb geprobeerd mijn mond te houden en haar verzocht hetzelfde te doen (toen het nog niet gevonden was) maar kon een uitbarsting niet voorkomen. Ze hangt maar voor de tv, als ik subtiel herinner aan die kamer bijv. is het "ik wilde het net gaan doen, maar nu je het gezegd hebt doe ik niks meer" en zo gaat dat alsmaar... Puber, voorbijgaand, ik weet het allemaal, maar gggggggggrrrrrrrrrrrrrrrrrr..................!!!!!!!!!!!!!!
Denk eraan om voor komend schooljaar een lijstje met punten op te stellen en iedere dag dat ze aan die punten voldoet (bijv. schoolboeken niet hele dag laten slingeren in zithoek in de kamer maar op eigen tafel in kamer leggen) krijgt ze een bedragje aan zakgeld, als ze het elke dag doet heeft ze dan meer dan nu. Maar dat wordt weer zo'n strijd.... en zo negatief. Maar ik weet het niet positiever meer.

Klinkt erg vermoeiend. En het lijkt me ook dat dat negatieve de sfeer in huis ook niet ten goede komt. Kun je niet met haar afspreken dat zij verantwoordelijk is voor het schoonhouden van haar eigen kamer (inclusief beddegoed verwisselen etcetera) en dat je eventuele rondslingerende rommel in de rest van het huis vanaf nu gewoon op haar kamer neerlegt (of als dat niet helpt weggooit)? Gewoon de deur dichttrekken en niet meer achter kijken. Als zij dan in de viezigheid wil zitten, moet ze dat zelf weten. Dan stoor jij je er in elk geval niet meer aan.

Sterkte!

Miriam, dat is ook wat ik beoogde met "ik kom niet meer op je kamer". Maar het was bedoeld als stok achter de deur dat ze eens zou gaan opruimen. Het ergert me dat ze dat niet doet.... Maar ik probeer het zo te doen!

Alle sterkte Louise!

Bij mij moeten ze ook hun eigen kamer opruimen en schoonhouden. Het bed moet 1x per week verschoond en als ze dat niet doen ga ik het doen. Maarrrrrr ik gooi veel weg en kost €10,- per uur. Te verrekenen met het zakgeld. Heeft altijd goed geholpen.

Maar het is wel iets typisch van pubers en heel vermoeiend.

Succes Louise,

grtz
Marion

Goeie inderdaad om te onthouden voor ooit........................... gewoon uurtarief bepalen. Haha!

Dat heb ik ook al geprobeerd.... dat ik een uurtarief heb.... zo koppig zie je zelden! Als kleuter al: groenten leren eten met beloningssysteem leidde ook nergens toe... dan maar geen beloning! Tot de vakantie wacht ik af of er nog iets gebeurd, na de vakantie gaan we streng aanpakken! (hoop dat man daarin meegaat...)