De Sinterklaastijd is een ideaal hulpje bij de opvoeding van kinderen. Niet door middel van dreigen met "in de zak mee naar Spanje". Daar ben ik een absolute tegenstander van. Maar voor straf geen schoentje laten zetten of een opvoedkundig briefje in de schoen op z'n tijd kan geen kwaad.

Vanavond mochten de dametjes hun schoentje zetten, maar...............................de jongste zit stevig in de peuterpuberteit en die had het ons inziens vandaag echt niet verdiend. Dus na verschillende waarschuwingen gedreigd met "Als we nu nog 1x op je moeten mopperen, zet jij vanavond geen schoentje".

Zo gezegd, zo gedaan.............geen schoentje voor de kleine kleine dame want het was binnen 5 minuten weer raak! Maar, als ze morgen een heel stuk liever is, mag ze morgen alsnog haar schoentje zetten. We geven haar dus wel een herkansing.

Maar dan wordt onze pedagogische actie onderuit gehaald door de oudste! Ze geeft aan dat ze dan vanavond haar schoentje ook niet zet, maar dat ze wacht tot morgen om samen met haar zusje een schoentje te zetten.

Superschattig, supersociaal, we hebben haar dat ook uitgebreid gezegd dat dat echt erg lief van haar is. Want voor een kind van 4 is het niet niks om dat geduld op te brengen dat er dan pas maandag een cadeautje en iets lekker is in plaats van morgenochtend. Erg knap van haar.

Maar dan?

Ga je mee met die oudste of hou je vast aan alleen de jongste morgen haar schoentje zetten? Voor allebei is wat te zeggen. Dus even zonder de dames in de buurt overleg tussen papa en mama en uiteindelijk willen we toch liever een zo groot mogelijk "straf-effect" bereiken bij de jongste en dat is dat ze morgenochtend niks heeft en haar zusje heeft wel iets in de schoen. We weten dat dat niet tussen hun in komt te staan en dat er geen jaloezie is, anders zouden we deze straf niet bedacht hebben. Dus daarin zitten we safe.

We hebben het de oudste nogmaals uitgelegd dat het erg lief van haar is maar dat ze het verdiend heeft om haar schoentje te zetten en dat ze dat dan ook maar gewoon moet doen. We hebben er om het te verzachten ook maar bij gehaald dat ze maandag naar school moet en als ze een cadeautje in haar schoen krijgt dat ze er dan niet meteen mee kan spelen.

Welke keuze zouden jullie gemaakt hebben?

Ik zou de oudste de ruimte hebben gegeven om sociaal te zijn. Solidariteit tussen zusjes, ook en vooral tegen de ouders, is heel belangrijk...

Wat een lieve grote zus!

Ik zou de oudste zelf laten kiezen wanneer ze haar schoentje wil zetten.

Als zij vandaag haar schoentje moet/wil zetten (omdat het strafeffect voor de jongste dan groter is), mag morgen haar kleine "stoute" zusje haar schoentje zetten en zij niet... Ik weet niet of dat zo leuk is voor de oudste.
Ik denk dat ze gezien haar sociale daad wel een extra schoenzetbeurt heeft verdiend...

Ik zou ook voor een extra schoenzetbeurt kiezen en er een tweede keer iets kleiners in doen, bijvoorbeeld een klein handje pepernoten of zo.

Oef... ik vind het wel een heel stevige straf voor een peuter! Het is een directe straf geen schoentje te zetten, maar de volgende ochtend is het nòg eens straf niks te hebben, en zusje wel! Dat kan een peuter volgens mij niet allemaal behappen.... met name die volgende ochtend zit mij dwars.
Wel ontzettend lief zoals zus reageert en ik ben het wat dat betreft met PePo eens...

@Louise, onze peuter kan dat wel behappen hoor zo'n straf. Sterker nog, het interesseerde haar vanochtend niks dat ze niks had. Ze stond er wel met haar neus bovenop toen haar oudere zusje haar cadeautje aan het uitpakken was, maar verder hebben we haar niet gehoord. Ze is pienter genoeg om te weten dat ze ook echt niet had moeten zeuren of simmen.

En zeker gezien het feit dat ze bijzonder onuitstaanbaar was gisteren had ze echt wel een behoorlijke straf verdiend.

Wat die loyaliteit en dat sociale gevoel van zusjes onderling betreft waar Pepo het over heeft, dat komt ongeveer dagelijks in andere dingen ook terug hier dus die ruimte geven we ze toch allebei wel. Dat doen ze automatisch al erg goed. Als dat niet zo was geweest dan hadden we waarschijnlijk inderdaad overwogen om de oudste ook haar schoentje vanavond te laten zetten zoals ze zelf voorstelde. Dus vandaar dat we gekozen hebben voor het grootste "straf-effect" op de jongste.

Vandaag is ze nog niet superlief, we hebben al een paar keer gezegd "Denk je om je schoentje vanavond?". Dat heeft wel effect, want dan is ze ineens weer liever en luistert ze weer beter, dus ik ben benieuwd of ze dat zo tot vanavond volhoudt. Wordt dus vervolgd.

@Kôlleke, zo'n extra schoenzetbeurt vanwege het hele sociale gedrag van de oudste zou inderdaad nog niet zo'n slecht idee zijn. Zal het eens in de groep gooien hier.

Wij hebben het nooit gedaan Sint gebruiken als straf voor slecht gedrag. Sterker nog we deden het wel (voor straf geen schoen laten zetten) in een opwelling, maar dan lag er de volgende ochtend toch een cadeautje van Zwarte Piet, met een briefje dat Sint zelf wel bepaalde of kinderen een cadeautje verdiend hadden, dat de ouders daar niet over gingen...

In deze situatie zou ik denkelijk de oudste haar zin hebben gegeven, maar er wel voor gezorgd hebben dat ercadeautjes lagen, met een briefje waarop Sint aangeeft heel blij te zijn met een zo sociaal zusje.

Wij gebruiken ook alleen het schoenritueel om evt. opvoedkundig iets kracht bij te zetten. Dingen als in de zak mee naar Spanje, boe-roepende papa op het dak of dreigen met de roe daar doen we niet aan mee. Vind ik zo achterhaald en daar maak je kinderen echt onnodig bang mee.

Heb zelf vroeger vaak zat in mijn broek gedaan dat ik mee moest naar Spanje. Nachtmerries had ik ervan! Dus heb me altijd voorgenomen om dat soort acties in elk geval niet uit te halen.

Jouw laatste optie om wel cadeautjes voor de oudste neer te leggen terwijl er geen schoentje stond, was inderdaad ook een goeie geweest. Maar gisteren moesten we in korte tijd de boel op een rijtje krijgen en beslissen wat de beste oplossing was, dus veel bedenktijd hadden we niet. Onthouden voor volgend jaar dus. Tenminste............ik hoop dat het dit jaar niet meer nodig is. Haha!

Helemaal waar Sje, wij kunnen er nu eens rustig over nadenken en dat kun je in een opvoedsituatie meestal niet... Bovendien kijken PP en ik ook nog eens jàren terug op zulke situaties. Niet dat er nu geen andere situaties zijn...

Het is ook niet bedoeld als kritiek, maar als meedenken. En als ik de oplossing vna geen schoen-wel cadeautje gisteren bedacht had, had ik het gisteren wel neergeschreven... Dus inderdaad, gemakkelijk voor ons, zo achteruit leunend en de tijd hebbend lekker terugkijkend zeggen hoe een ander het had moeten doen... ;-))

Ik geloof dat ik zelf het "voor straf geen schoentje zetten" niet zou gebruiken. Maar ik heb makkelijk praten, want ik zit niet in die situatie. Esther is ook met de gewone hulpmiddelen nog prima in toom te houden.

Wel heel lief dat je oudste ook haar schoentje niet wilde zetten. En ik geloof ook dat ik daarin mee gegaan zou zijn. Maar jullie hebben er al voor gekozen om het anders te doen, en jullie kennen je kinderen ook het beste.

Ik heb een hekel aan het woord "straf" en dat gebruik ik dus ook nooit. Ook ik zou nooit de straf van het schoentje niet mogen zetten gebruiken. Ik denk dat je zeker op die leeftijd, maar eigenlijk sowieso, vervelend gedrag direct moet aanpakken en een straf een dag later geven geen effect heeft. Je geeft ze dan denk ik ook het gevoel dat je (een dag later) nog steeds boos bent op ze en dat zou me ook niet lekker zitten. Ieder zijn eigen manier hoor, maar zoals ik jouw verhaal lees ben je wel erg streng voor zo'n kleintje, ik ga het bijna zielig vinden. Ik ben zelf ook wel een strenge moeder hoor, (dat zeggen ze tenminste) maar ik pak het wel op een andere manier aan. Ik heb ook nog nooit echt straf gegeven op die manier. Hoogstens apart zetten of op de eigen kamer, als het echt de spuigaten uitloopt (even laten "afkoelen"). Dat is dus mijn mening....

@Margreeth, we hebben de straf geen dag later gegeven. Dat doen we nooit. De straf was meteen gisteren: geen schoentje zetten. Ze kreeg alleen een herkansing dat ze bij lief zijn vandaag wel een schoentje mocht zetten.

Maar, helaas, ook herkansing gemist..........................

Tja, en misschien is het streng, maar net wat Karin zegt, wij kennen onze kinderen het beste en geloof me, ze was gisteren zo onuitstaanbaar dat er weinig zieligs aan was om haar dat schoentje te ontzeggen. Ze had al heel wat keren op de gang gezeten gisteren en blijkbaar was dat niet afdoende dus vandaar dat we de lat wat hoger gelegd hebben.

Het feit alleen al dat het haar vanochtend weinig interesseerde dat ze niks gekregen had, zegt al iets over hoe niet-zielig ze is. ;-)

of misschien over het niet-effect hebben van de straf?

Dat ze niet reageerde, wil nog niet zeggen dat de boodschap niet is overgekomen. Ze weet nu in ieder geval dat jullie iets nakomen als je haar een waarschuwing geeft. Ik denk dus dat het wel effect kan hebben.

Met het woord straf heb ik verder geen moeite. Kleine kinderen moeten nu eenmaal opgevoed worden en straf (in de zin van ongewenst gedrag corrigeren) zie ik als een onderdeel van die opvoeding. Met een 3-jarige kun je nu eenmaal geen discussie aangaan. 

@Margreeth, we hebben de straf geen dag later gegeven. Dat doen we nooit. De straf was meteen gisteren: geen schoentje zetten. Ze kreeg alleen een herkansing dat ze bij lief zijn vandaag wel een schoentje mocht zetten.

Dat was wel wat ik juist moeilijk vind aan deze straf: De volgende ochtend zit je er nog mee! Immers, de oudste had wel een schoen gezet en de jongste had niks. Dan begin je de dag toch met een valse start??
Dat ze 's morgens niet-zielig is (vind ik trouwens wel bijzonder) kan ook betekenen dat het téveel is voor dat kleine koppie... en dat verwerkt ze dan weer door zich geen raad te weten overdag en "vervelend" te zijn...
Maar nogmaals: wij hebben makkelijk praten!
Maar misschien toch: de hele boel vergeten en vergeven, en proberen de, misschien weinige en piepkleine, positieve dingetjes die ze doet op te pakken?? Extra aandacht, knuffels etc. want ze heeft zelf vast nòg meer last van haar negatieve gedrag dan jullie...

Ik heb een koppige, die net doet of ze zich van dergelijke straffen niets aantrekt. Van jongsafaan dachten we af en toe dat straffen zinloos was, het hielp niet en we zagen niet dat het haar raakte...
Ik denk dat het in  ieder geval goed is geweest dat je consequent bent gebleven: de beloofde straf wordt niet teruggetrokken, maar gewoon gegeven. Mochten zevan de straf niks leren, dan in  ieder geval van het consequent zijn: ze weet dat het zo werkt, een gegeven straf blijft. 

MIriam: natuurlijk vind ik ook dat je moet corrigeren en opvoeden. Maar het woord straf gebruik ik niet omdat ik dat een heel negatieve lading vind hebben. Ik gebruik ook nooit straffen als "een week huisarrest" of zo. Wat ik bedoel is het probleem (ongewenst gedrag) gelijk aanpakken (zeker bij die hele kleintjes) en het dan daarna ook vergeten, niet een dag later er nog mee zitten, precies zoals Louise zegt. En natuurlijk heb je niet altijd direct zoveel succes met je opvoeding als je zou willen, dat zal overal zo zijn.

En natuurlijk moet je nakomen als je "dreigt" met iets, en uiteraard hebben ze dat door, maar mijn keuze is dus om zo'n straf/dreiging niet te uiten.

Ik denk dat ik ook niet snel zou dreigen met het woord straf. Ik kan het nu natuurlijk nog niet goed inschatten. Onze zoon wordt nu gecorrigeerd en 3 minuten laten spelen we weer lachend verder. Ik vind het ook erg lastig om nu te zeggen hoe ik zou reageren. Zelf kan ik me niet herinneren dat ik vroeger ooit straf heb gehad, dus ik zal zelf ook niet de neiging hebben om dat woord als zodanig te gebruiken.

Een aantal van jullie vinden dat ze 2x gestraft word. Ze mag En geen schoen zetten En volgende ochtend ziet ze haar zus wel iets uitpakken.

Maar ik denk dat je dat zo wel moet doen. Want als je zegt je mag geen schoen zetten en de volgende ochtend er toch een kadootje of een handje pepernoten ofzo voor haar ligt. Dan kan zo'n kind misschien gaan denken van pap en mam kunnen mij wel straf geven dat ik geen schoentje mag zeggen maar volgende ochtend heeft zwarte piet toch wat gebracht.

Snappen jullie wat ik bedoel?

(sorry dat ik me hier in meng omdat ik geen kids heb maar dat schoot me te binnen)