Ik ben benieuwd wat andere ouders vinden hier van vinden: vinden jullie het goed als je zoon of dochter met zijn/haar vriendinnetje/vriendje op dezelfde kamer slaapt? En vanaf welke leeftijd vinden jullie dit "kunnen"? Maak je daarbij onderscheid tussen een zoon en een dochter?

Bij mij duurt het nog even voordat ik bij elkaar logerende pubers heb. Heb alleen eigen ervaringen uit het verleden.

Vriendinnen mochten altijd bij mij op de kamer slapen. Mijn vriendje mocht dat niet. Best als-ie even een half uur bij mij bleef, maar daarna moest hij echt zijn logeerbed bij mijn broer op de kamer opzoeken.

Veel prettiger idee, vonden mijn ouders en ik heb dat altijd gewoon gerespecteerd. Ik heb daar nooit moeilijk over gedaan, want ik had toen al zoiets van "wie weet hoe ik zelf reageer als ik ooit moeder ben".

Dit hele verhaal kreeg echter een hele grappige wending toen mijn broer een aantal jaren later met de mededeling kwam dat hij homos eksueel was.

Hebben we mijn ouders ook verschillende keren mee gepest dat ze eigenlijk zo ongeveer de kat van het ene spek afgehaald hebben, om hem vervolgens meteen bovenop het volgende spek te binden! Haha!

Haha, dat is wel heel grappig zeg

Bij ons was het inderdaad ook not done hoor, vriendje bij mij op de kamer. Die lag vrolijk een kamertje verder en het was voor mij nooit een punt. Bij mijn toenmalige vriendje was het echter heel normaal dat wij de hele middag boven rondhingen en het vriendje van zijn zus bleef ook gewoon op haar kamer slapen. Ik vond dat altijd zo vreemd, omdat ik dat thuis niet gewend was.  

Bij mij thuis mocht mijn vriendje (nu mijn man) niet bij mij op de kamer hoor, zelfs niet toen de trouwdatum al gepland was, mijn moeder wilde gewoon niet dat het onder haar dak gebeurde. Bij mijn man thuis sliep ik altijd gezellig bij hem in bed als ik daar bleef.

Hoe we het gaan aanpakken met onze 2 puberdochters weten we nog niet precies, hangt van het vriendje en de tijd dat ze verkering hebben af denk ik.
Tegenhouden dat ze met elkaar naar bed gaan kun je toch niet, maar ze moeten toch wel een redelijke stevige relatie hebben willen we dit gaan toestaan.

Eigenlijk hoop ik dat ik er de eerste paar jaar nog niet over hoef te beslissen, maar ja ze worden toch wel heel snel groot.

Volgens mij zou ik met dochters enorm streng zijn. Geen gedoe onder mijn dak! En tsja, in ons huis gelden dan voor iedereen dezelfde regels, dus zoonlief mag dan ook niet op één kamer met een meisje. Ik zou het zelf niet fijn vinden als ik een dochter van een jaar of 16 had en die bij een vriendje thuis op zijn kamer zou mogen blijven slapen.

Daarom hoop ik dus ook dat de vriendjes nog even buiten de deur blijven, totdat ze een jaar of 18 zijn, 16 is nog erg jong hoor, maar de verhalen die ik hoor over vriendinnen en klasgenoten, phoe dan denk ik toch overal behoorlijk conservatief over.

Zelf was ik 20 toen ik mijn eerste echte vriendje had, nou dan moet het toch wel kunnen denk ik.

Vanaf een jaar of 20 kan ik er inderdaad wel mee leven, maar onder de 18..... 

Bij pubers is er natuurlijk wel ontzettend veel grootspraak. Bij een ander in huis mag altijd meer en anderen doen de meest wilde dingen, maar of dat ook écht waar is? Ik denk dat je als ouders best wat invloed kan uitoefenen door je reactie als je kinderen zulke verhalen met je delen. Als met een hoofdletter, want de meeste pubers delen die soort dingen niet zo snel met hun ouders, denk ik. 

Vanmorgen in één van de gratis krantjes (weet niet meer welk, leestafel wachtkamer): ik ben 16, heb al een half jaar verkering met een jongen van 18 en we willen op vakantie naar Griekenland. Mag vast niet van mijn ouders, hoe krijg ik toestemming? Het antwoord bevatte allerlei tips en onderhandelingsstrategieën, geen enkele kritische noot...

Vast beantwoord door een jongen van een jaar of 20 ;-). Ze zeggen wel eens dat jongens maar aan één ding denken en op die leeftijd is dat volgens mij ook echt zo. Groot gelijk dus van die ouders dat ze dochterlief niet naar Griekenland sturen. En al helemaal met een jongen waar ze nog maar amper een half jaar mee loopt!

Zoiets als echte liefde bestaat ook nog hoor. Vind die opmerking overigens erg suggestief.

Overigens vind ik het aan de persoon liggen met wie ze thuis komt en hoe zij zichzelf ontwikkeld. Kan overigens daar geen passend antwoord op geven. Er zijn ook genoeg jongeren die al vroeg op zich zelf wonen en dan zie je het niet als ouder. Ik mocht het ook niet, maar als jongere ben je toch creatief genoeg er voor.

Sommige dingen die ik zeg moet je niet te serieus nemen . En uiteraard zijn er ook mensen die wel bij hun jeugdliefde blijven. Maar als mijn dochter nog maar een half jaar met een jongen zou gaan, zou ik er niet op gokken dat het echte liefde voor het leven is.

Groetjes,
Miriam

Ik denk ook dat ouders het moeilijk vinden om hun kinderen los te moeten gaan laten, maar alle eerste keren zijn voor ouders emotioneel. Het eerste lachtje een stapje, de eerste dag naar school en ga zo maar door.

Ik vind dit wel lastig hoor. Wij mochten het thuis ook niet, maar mijn zus kwam op een gegeven moment toch vertellen dat ze 4 maanden zwanger was (ze was toen 18). Dus je houdt het absoluut niet tegen.
Ik vind het erg lastig om nu al te bepalen wat dan mijn standpunt zal zijn.

Bij ons mocht het wel, bij mijn toenmalige vriendin (nu echtgenote) niet...

Bij ons mag het wel. Mijn oudste is aan de pil (16) al voordat ze seksueel actief werd, en condooms liggen hier in de badkamerkast. Ik ben er niet blij mee, maar ben realistisch genoeg om te weten dat dat ze niet tegenhoudt.

Mijn jongste mag aan de pil, maar wil dat nog niet, ook eigen keus, we waarschuwen wel (maar ze is nog 14, ik denk dat het geen haast heeft).

Bij onze oudste (16,5) denken we ook na over de pil, niet zozeer als voorbehoedsmiddel, maar wel om haar menstruatie wat regelmatiger te laten verlopen.
Zo is ze 2 weken te laat en dan ineens weer precies na 28 dagen, ze wordt er zelf wat moedeloos van omdat het zo nooit te voorspellen is of ze ongesteld is als ze gaat zwemmen met vriendinnen of tijdens vakanties.
Daarbij heeft ze, zeker als ze 2 weken te laat is, er erg veel last van.
Zoveel dat ze zich moeilijk kan concentreren op school, dus misschien toch maar de pil om het wat regelmatiger te krijgen.

Wel ben ik me er terdege van bewust dat ze misschien dan wel wat makkelijk over sexuele contacten denken, maar als ze het willen gebeurt het toch wel. Nadrukkelijk verteld dat ze toch condooms moet gebruiken ondanks het eventuele slikken van de pil.

Tja een goeie......

Onze 3e van 12 heeft een vakantievriendinnetje die zo`n 150 km verderop woont. Ze zijn nu een paar keer bij elkaar blijven logeren. Heel onschuldig en beiden met een pyjama aan. Ik weet 100% zeker dat die niet uit gaat. Ze vinden zoenen vies en laat staan de rest...maar er komt natuurlijk ene tijd dat ze het wel leuk en spannend vinden om elkaar te ontdekken.....Mogen ze dan opeens niet meer bij elkaar slapen....Hmmm ik weet het niet....

Tja, vrienden van ons vertelden ook dat dochter van 15 met matrassen liep te slepen toen haar vriendje (woont ook verder weg) bleef slapen. Toen pa ernaar vroeg was het echt, niet gespeeld, naief: dat was toch altijd als er iemand (vriendin) bleef slapen? En iets proberen moest 'ie niet wagen....
Bij onze oudste dochter (net 18) moest ik vorige week aan het liedje van Guus Meeuwis denken... ik riep haar omdat we op tijd weg moesten, lag overhemd van vriendje op haar stoel, kledingstukken van haarzelf en van hem op de grond... hij sliep wel netjes in de logeerkamer maar voor die tijd... tja, ze is 18...