Een juf uit onze vorige woonplaats had een tweelingzus (ook juf), die zeker een uur rijden bij haar vandaan woonde. Ze waren beiden alleengaand, dus af en toe was de zus gezellig logeren in ons dorp. Ik wist dan alleen aan de groet wie "onze" juf was! Volgens mij zaten ze naast elkaar bij de kapper, die beiden dan precies hetzelfde deed. Kleding vaak hetzelfde, zij het in bijv. de omgekeerde kleuren (zoals je vaak ziet: zelfde trui, smalle strepen kleur A ondergrond kleur B, en ook versie andersom).

Ze zullen wel veel gezamenlijk hebben gedaan, maar ik hoorde ook wel dat ze vaak onafhankelijk van elkaar toch hetzelfde kochten.... 

Maar ik ben het helemaal met je eens, Sje! 

 Dit stukje had ik al bij het andere topic gezet. dit topic had ik nog niet gezien. Dus post ik deze keer dubbel.


Het kan nog gekker Sje. Ik heb ooit een programma gezien van en over meerlingen. Eén meisje van een tweeling vertelde dat ze ook vaak als één persoon worden gezien. Dus niet als de zusje  A en B, maar als de tweeling. Zij en haar zusje hadden dezelfde vriendin en met zijn drietjes hadden ze voor een buurtsupermarkt folders rondgebracht daar kregen ze  toen( is al lang geleden) 6 gulden voor.  Komen ze bij de vriendin thuis en vertellen het verhaal aan de moeder en die zegt tegen haar dochter: Dat is mooi, dat is dan 3 gulden voor jou en 3 gulden voor de tweeling.

Dus ouders van meerlingen om dit te voorkomen, nooit dezelfde kleding aan en als het even kan al heel snel een verschillend kapsel. .

ik heb ook gehoord dat ook al zijn ze neit bij elkaar een van de tweeling bijv pijn heeft de andere dat ook voelt. ook al weten ze het niet van elkaar.

verder kan niemand mijn vader en mijn oom uit elkaar houden (1 ei-ige tweeling)

het was zelfs zo erg dat mijn nichtje (dochter van mijn vadersttweelingbroer) als mijn vader riep kom dan bij papa op schoot zitten dat ze dan naar mijn vader liep ipv haar eigen vader :)

maar over het algemaan zeggen ze bij ons: als je een van Van den Berg kent dan ken je ze allemaal. de broers lijken schijnbaar allemaal op elkaar. terwijl ik heel duidelijk verschillen zie maar dat komt denk ik omdat ik met ze opgegroeid ben.

maar er zijn er genoeg die niet durven te groeten als ze bijv mijn vader kennen en dan weten ze niet zeker of het nu mijn vader of zijn tweelingbroer is dus die wachten maar af of mijn vader iets zegt en als dat niet zo is dan denken ze zal wel de tweelingbroer zijn haha

begrijp me niet verkeerd hoor mijn vader buurt tegen iedereen aan dus die groet echt wel als ie iemand tegen komt!

verder over de kleding. als ze baby zijn vind ik het wel schattig. maar hoe ouder ze worden zou ik het ook niet meer doen denk ik........ misschien tot groep 3 ofzoiets maar daarna niet meer denk ik. dan zijn ze ook zelf veel meer bezig denk ik van ik ben ik jij bent jij en ook al zijn wij tweelign we zijn ieder een invidu (alsof ze dat woord dan al kennen haha)

gr 

Mijn schoonvader bespaarde op de dokterskosten, zijn broer was met gehoorklachten naar de dokter gegaan, die meldde dat er neits aan te doen was, waarop hij en de andere broers vonden dat ze niet meer hoefden: allemaal dezelfde klachten....

Mijn dochters, nu vijftien, hebben nooit dezelfde kleren gehad. Ik vond dat ook een heel rare gewoonte. Ik vond het geweldig twee kinderen tegelijk te krijgen, maar wilde geen "dubbele lotje". Ze droegen ook geen kleren in dezelfde stijl, maar dan met andere kleuren, wat je ook vaak bij tweelingen ziet, al kreeg ik die wel vaak van mijn moeder. Dan gaf ik ze die gewoon op verschillende dagen aan. Vond ik gewoon prettiger en leuker.

Bovendien was het voor ons praktisch niet te doen, tweedehands babykleertjes zijn bijna niet dubbel te koop (hoewel er ergens een tweedehands babywinkel zit) en ik zag het ook niet erg zitten om iedere keer als er eentje gespuugd of doorgelekt (katoenen luiers!) had, twee kinderen te moeten verschonen, ik had al meer dan genoeg was!

Zeker toen we nog een solo-dochter erbij kregen, had ik er een hekel aan als mensen de oudsten als "tweeling" bestempelden. Ik antwoordde altijd "Nee, het zijn zusjes." Nu hebben ze er zelf ook moeite mee, ze hebben ieder hun eigen smaak, maar dat benadrukken ze expres en mensen moeten vooral niet zeggen dat ze op elkaar lijken (doen ze dus wel). Ze vinden het ronduit raar dat een aantal andere tweelingen uit het dorp wel dezelfde kleding draagt (zelfde leeftijdsgroep!). Het grootste compliment dat je ze kunt geven is niet door hebben dat ze een tweeling zijn, tot ze vertellen dat ze in dezelfde klas zitten.

Ze hebben overigens vanaf de peuterspeelzaal tot groep 8 in aparte klassen gezeten, maar op de middelbare school zijn ze in dezelfde klas gekomen, omdat ze allebei graag naar een speciale vorm van het VWO wilden. Dat was in het begin wel even wennen, maar ze waren gelukkig al gewend om hun eigen weg te gaan. Dit schooljaar hebben ze ieder een andere stroom gekozen (de een natuur en de ander maatschappij), dus ze zullen nu steeds vaker aparte lessen krijgen. Van dezelfde studie volgen is helemaal geen sprake, de een wil styliste worden en de ander astronaut.

Gelukkig maar, het is toch te gek voor woorden dat je twee mensen op de wereld zet en ze vervolgens niet de gelegenheid geeft zich te ontwikkelen tot twee aparte individuen!