ja een heftig onderwerp maar ik zit er wel mee mn vader is in december 2005 overleden en mn zoontje( 6 jaar) zit er wel heel erg mee ik praat er wel met hem erover maar hij wil het niet hoe kan ik dit het beste aanpakken zn gedrag is totaal verandert en is een stuk agressiever en vooral in taalgebruik. wie kan mij goede tips geven!!!

Hallo, ik denk dat je er niet veel aan hebt maar ik weet dat toen mijn tante overleed dat ik metmijn nichtje (ik 7 zij 5) heel veel doktertje heb gespeeld en zo heeft zij het verwerkt. mijn neefje (ook 7 jaar toen) heeft meer gepraat en is op een gegeven moment wat haar uit gaan plukken. (hij zat altijd heel erg graag door de haren van zijn moeder te woelen). verder heb ik er geen ervaring mee.... hoop dat je heir nog meer antwoorden vind. want het is niet niks! groetjes

Hallo Mopsie, Inderdaad moeilijk!! Ik zou zeggen: praat er niet meer over. Wacht tot hij erover begint. Zijn veranderde gedrag zou ik zoveel mogelijk negeren. Probeer hem komplmentjes te geven waar je kunt en gezellige dingen met hem te doen. Heb vertrouwen in hem, hij komt er wel een keer mee. Maar dit is gewoon hoe ik ermee omgegaan ben. Groetjes, Tilly

Hoi , Het is heel moeilijk om daar over te beginnen . Maar laat het rusten , hoe gek of het ook klinkt . Jij zit ermee maar hij ook maar hij op zijn manier . Hij komt van zelf wel een keer bij je om erover te praten . Geef hem de tijd om het op zijn manier te verweken . En anders vraag om hulp ,voor rouw verwerking bij kinderen . Mijn dochters hadden ook tijd nodig , en ze kwamen wel met hun vragen. Sterkte ermee .

Toen mijn kinderen 4 en 6 waren overleed mijn tante heel plotseling. We hadden een goede band. Een jaar geleden overleed mijn schoonzuster. (43, na een krap jaar longkanker gehad te hebben en twee kleine kinderen achterlatend) Eén ding vonden wij heel belangrijk. De kinderen konden altijd met ons erover praten als ZIJ dat wilden en we zijn altijd eerlijk tegen ze geweest. Ook over de ziekte kanker. Natuurlijk probeerden we dat zo goed mogelijk in hun taal te doen (kindertaal). Ze kwamen zelf met vragen en lieten ook wel merken als ze genoeg informatie hadden gekregen. M.a.w. we gaven ze kort antwoord op hun vraag en lieten hun "beslissen" of ze daar genoeg aan hadden. Wilden ze nog meer weten, steldden ze gewoon nog meer vragen. Wisten ze genoeg dan stapten ze net zo gemakkelijk weer over op een ander onderwerp. Ik hoop dat je hier iets aan hebt want ik besef dat het moeilijk genoeg is. Ik denk dat negeren niet altijd de beste oplossing is in deze. Zijn afwijkende gedrag zou je misschien wel kunnen negeren of aangeven dat je dat niet tolereert en dat hij moet proberen te praten over wat hem dwarszit inplaats van zich zo te gedragen. Ik wens je heel veel sterkte hiermee. Houd ons op de hoogte!

weet je wat nou echt zo moeilijk is, is da mn vader helemaal geen kanker had we konden er niet naar toe leven de klap kwam kei hard aan toen ik gebeld werd, Maar wat ik toen wel vreemd vond is dat mn zoontje het wist (onbewust),maandag toen ik hem naar school bracht zei mn zoontje van opa komt niet meer terug ik zei tuurlijk wel en nog niet 10 minuten later werd ik gebeld.Zo nu en dan bekijken we fotos en ik praat er met hem over hij weet precies wat hij toen met opa had gedaan en dan slaat ie dicht hij zegt gelijk van mama ik ga buiten spelen en loopt boos naar buiten, regen of geen regen maar ik hij zal toch een keer moeten over opa te praten maar ik wacht wel af ik wil de kleine jongen ook niet dwingen , maar probeer wel af en toe met hem erover praten zodat ie zelf kan antwoorden.

Lieve Mopsie, Ik heb zelf het verlies van mijn beide ouders binnen 1 1/2 jaar na elkaar, meegemaakt. Oudste was bij het overlijden van mijn moeder pas 2 jaar, maar veranderde ook in een boos jongetje. Mijn zonnetje was weg, en dat was extra verdrietig. Het heeft veel kruim gekost, maar we zijn er doorheen gekomen. Hij mist haar nog steeds en kan het zich ook ècht herinneren, hij is nu 11. Ik wou dat ik in die tijd al had gehoord van Riet Fiddelaers. Een vrouw uit ons dorp, die zich verdiept heeft in rouwverwerking en met name bij kinderen. Toen mijn vader overleed heb ik haar eens gebeld en toen bleek dat alles wat ik al had geleerd bij de 1e keer prima was en ze gaf me nog wat suggesties. Ik heb het adres van de site voor je opgezocht, maar als je haar naam google't krijg je ook nog het een en ander. Hier het adres van de site: www.in-de-wolken.nl Veel sterkte en succes!! Groetjes, Anja

Hallo Mopsie, Hoe is 't nou met jullie? Gaat 't al wat beter met je zoontje? Groetjes, Anja

nou het gaat wel redelijk maar voor mij kan ik het nog steeds niet geloven dat mn vader er niet is en voor mn zoontje hij mist hem ontzettend veel ,elke dag kijkt hij naar de foto van opa en gaat zingen en praten, vorige maand had mn zoontje een batterij ingeslikt zon platte ter grootte van een stuiver(5 cent) nou hij was helemaal overstuur hij zei gelijk ik ga na opa ze snijden mn buik open en ik ga naar opa ik ging door de grond de emoties van ons beide kwamen tegelijk uit en gelukkig had mn vriend in de tussentijd de dokter gebeld en ik heb samen met mn zoontje nog over opa gepraat en duidelijk tegen hem gezegd dat hij niet naar opa toe gaat en dat opa elke dag bij je is en dat opa alles kan zien van boven, na verloop van tijd werd hij rustig en we steken elke dag nog steeds een kaarsje aan zodat we beiden aan opa denken, en we praaten elke dag over opa,ja opa en mn zoontje waren echt 2 handen op 1 buik,qua gedrag van mn zoontje is nu ook een stuk minder geworden sinds hij die batterij ingeslikt had praat hij meer en vraagt veel dingen over opa en is nu veel rustiger in zn gedrag ,jah klinkt raar en verkeerd maar ik ben blij dat ie het batterij ingeslikt had anders hadden we nooit zon hoge emoties gehad,jah misschien wel maar denk dat dat heel wat later kwam, en nu we over praten is zn gedrag anders en daar ben ik blij om