Sinds 2,5 jaar kom ik met enige regelmaat op het consultatiebureau. Tot nu toe ben ik er eigenlijk heel tevreden over alleen de arts zou ik in willen wisselen voor een andere.

Heel belangrijk van een consultatiebureau vind ik namelijk dat ze je het gevoel geven alsof je de eerste bent die een bepaalde vraag stelt. Nou vallen wij niet onder de categorie onzekere ouders, maar ik kan me voorstellen als je heel onzeker bent met je eerste kindje, dat je graag gerustgesteld wilt worden.

Onze consultatiebureau-arts straalt uit dat je de 10e die dag bent met diezelfde vraag en dat hij eigenlijk geen zin meer heeft om er antwoord op te geven, maar het beroepsmatig toch maar wel doet. Dat stelt weinig gerust lijkt me. (Het is ook niet zo dat het gewoon toevallig tussen hem en mij niet klikt want ik ken verschillende andere moeders die hem op precies dezelfde manier ervaren).

De wijkverpleegkundige daarentegen is iemand die je wel het gevoel geeft dat je de eerste bent met een bepaalde vraag. Hij neemt ook alle tijd om de dingen waar je mee zit met je te bespreken.

Dit is nog maar 1 voorbeeld. Om me heen hoor ik namelijk over het algemeen hele verschillende ervaringen wat betreft het consultatiebureau. Variërend van heel positief naar heel negatief.

Hoe zijn jullie ervaringen?

Edited by - Sje on 22-4-2007 10:51:18 PM

nou eerst waren we hier in t dorp bij t consultatie, maar die ging helaas weg. Dus nar n ander dorp met andere arts en wv. En dat is heel vaak verwisseld. en ze maken sommige moeders erg onzeker, moeten soms doorverwezen worden naar dokter/ziekenhuis terwijl het niet nodig is. Onze dochter had een te kort tongriempje en dat heb ik ze moeten vertellen! Ik ga er wel heen maar voor mij hoeft t eigenlijk niet eens. Verder zijn ze er wel aardig hoor!

Hoi! Wij hebben hele goede ervaringen met het cb. We hebben met Mirthe heel veel problemen gehad (huilbaby, Kiss-syndroom, koemelkallergie, slaapproblemen enz.) en de arts en verpleegkundige zijn er altijd voor ons geweest en namen altijd de tijd voor ons. Vaak hadden we ook dubbele afspraken. Ook is de wijkverpleegkundige al verschillende keren (20 keer???) bij ons thuis geweest als we er zelf niet meer uit kwamen. Het enige minpuntje is dat we daar altijd erg lang moeten wachten, zelfs als we de eerste zijn!!!!! Joan

[quote] Hoi, Nou, ze zullen heus hun werk wel goed doen, anders moeten ze gelijk maar achter de kassa gaan zitten. Maar ik heb ook diverse dingen meegemaakt, waarvan ik dacht, help ben jij nu diegene die mij moet informeren en steunen. Vragen beantwoorden en observeren of mijn kind het goed doet????????? Kan het beter zelf doen!! Vervolg komt er aan. Tijgertje

Hoi, bij mij is het wisselend. De wijkverpleegkundige is erg aardig en 'down-to-earth'. Die zegt ook gewoon dat je moet doen wat je zelf goed lijkt en dat ze alleen advies geeft. Één van de artsen echter die doet alsof je net lagere school hebt gehad en denkt dat alles wat ze vertelt nieuw voor je is, terwijl dit ook in boeken terug te vinden is zoals "Oei ik groei". (Zoals liedjes met hem zingen, spelletjes den etc.) Toch denk ik dan: laat maar. Als ik me mond houdt gaat het sneller en kunnen we weer sneller weg.

Hoi, Vorig bericht ging niet helemaal goed. Was ook al laat, dus ga ik nu verder. Bij mijn zoon kwam ik regelmatig bij het consutatie bureau. Liefst hadden ze dat ik heel vaak kwam. Moest vaak echt zeggen dat er langer tussen moest zitten. Maar ja een kind met een apparte afwijking is heel interessant. Trouwensd niet alleen de wijkverpleegkundige had daar last van ook de kinderarts wilde mijn zoon iedere 3 maanden zien. Even kort. Mijn zoon is geboren met een verwisseling van de 2 grote vaten van het hart. Als dit niet verholpen zou worden had hij 2 aparte bloedsomlopen en zou hij dood gaan ivm zuurstof te kort in het lichaam. Het is vroeg ontdekt en 3 dagen oud is hij geopereerd. De vaten zijn verwisseld en het hersatel ging super snel. Met 14 dagen lag hij al in zijn wiegje thuis. Hij is nu 14 jaar en mag als gezond beschouwd worden, met als kanttekening dat hij bij ingrepen altijd anti-biotica moet gebruiken. Hij at niet goed, maar bleef netjes op de lijn. Toen hij bijna 1 jaar was liep zijn lijn in een keer wel een stuk naar beneden. Hij at voor mijn gevoel goed. Was heel actief en zag er gezond uit. Dus groot was mijn verbazing dat hij nu in een keer bij elke maaltijd een flinke schep glucose moest gaan krijgen. Ga eens na in je middageten suiker toevoegen. Ik gaf mijn bedenkingen aan, maar dat deden ze af met een loos antwoordt. Ontdaan ging ik naar huis met een nieuwe afspraak voor over een maand. Heb toen de boeken maar erbij gehaald en gekeken wat een kind ongeveer moet eten. Dus 1 boterham 's ochtends en 's middags en avondeten van ieders wat. Voldoende drinken op de dag. Dit ben ik 1 mannd gaan volhouden. Bij de volgend controle was mijn zoon 2 cm gegroeid, maar geen gram aangekomen. Er werd niets gezegd en ik kon over een half jaar terug komen. Dat gesprek liep zo vreemd. Heb toen een brief gestuurd met het verhaal, heb daar nooit geen reactie op gekregen. Toen mijn dochter 6 jaar later naar het consultatiebureau ging, viel het mij op dat ze zo weinig moest komen. Toen er een vervanger was gaf die mij het antwoord. Mevrouw waarom bent u zo lang weg gebleven?? Ik zei dat dat de afspraak was. Ze viel bijna van haar stoel. Achteraf heb ik nog steeds zo'n gevoel dat mijn zoon wel heel interessant was voor hun. Ik vind het heel triest om zo iets te moeten concluderen. Tijgertje

Ik ben ook niet zo weg van ons consultatiebureau. Ik zeg niet teveel en als ze vragen hoe het gaat ben ik heel duidelijk en ik zeg altijd dat ik niets te klagen heb. Tuurlijk zijn er wel wat dingen geweest waarvan ik niet zo goed wist wat ik ermee moest.Ik vroeg dan ook wel eens wat aan die arts.tja die weet nooit iets.Dus als er echt iets is zoals oorontsteking of erge benauwdheid ben ik bij die lieverd van een huisarts geweest. Dat is echt een schat van een vrouw. Ik kan altijd bij haar terecht en ze weet dat als ik kom dat er dan ook echt wat is. (misschien komt het doordat ik in de wijkverpleging nogal eens samen met haar gewerkt heb) Dus ik ga wel naar de controles maar dat is eigenlijk meer om te kijken wat hij weegt en hoeveel hij is gegroeid. Maar zelfs bij het meten gaat het niet altijd soepel. De kleine man was ineens 7 cm langer, hij lag volgens die dame goed op de plank.Maar hij lag niet met z'n hoofd tegen de bovenkant aan. Ik heb gezegt dat ze het over moest doen. kijkt ze me heel verontwaardigd aan. Toen heb ik het zelf gedaan waar ze bij was en tja.....ze gaf me gelijk Gr Roos

Op zich ben ik tevreden met het cb in ons dorp, zowel de arts als de verpleegkundige zijn beide heel erg aardig en lief voor Merel. Maar toch, als ze een aantal tips meegeven voor het eea, vind ik het toch wel een beetje bemoeizuchtig overkomen. Natuurlijk hebben deze mensen veel meer ervaring met kinderen maar toch..... gr, Chichi

Mijn arts op 't cb zei dat ze dacht dat Jason blind was, omdat hij niet reageerde op de testjes. Later bleek dat hij niet reageerde omdat hij heel veel pijn in zijn buik had en zich daarom niet kon concentreren op het kijken. Persoonlijk vind ik dat ze zulke dingen op een andere manier moeten brengen. Je schrikt je kapot!! Verder vind ik het ook leuker om naar de wijkverpleegkundige te gaan dan naar de arts. Knuff, Marlous

Schiet me nog iets te binnen. Ook zo'n knullige situatie. Mijn oudste dochtertje heeft nog de ouderwetse gehoortest gehad bij 9 maanden. Met links en rechts speakertjes waar dan geluidjes uit kwamen. Tegen het eind van de test ging in een andere kamer de telefoon. Mijn dochtertje afgeleid natuurlijk want een telefoon is erg interessant. Dus ze reageerde niet meer alert op de geluidjes. Ondertussen gaat die man die de test deed die telefoon ook nog eens aannemen toen hij te lang bleef rinkelen. Toen hij terugkwam had hij nog een piepje voor onze kleine meid en toen was het einde test (want dat apparaat gaf zelf op een gegeven moment het einde aan, daar zat een soort tijdklok op ofzo). Dus wat gebeurt er? Op een paar geluidjes niet gereageerd dus niet geslaagd voor de gehoortest met de mededeling "Haar linkeroortje reageert niet goed"! Achteraf heb ik spijt dat ik daar niet meer heisa over gemaakt heb, want het lag helemaal niet aan mijn dochtertje. Het mooiste komt nog. Ze zit de volgende ochtend bij mij op mijn buik in bed, met haar rug naar het voeteneind toe. Mijn man staat daar en vouwt een T-shirt uit wat klaarlag. En die kleine meid kijkt meteen om! Hoeveel herrie maakt nou het uitvouwen van een T-shirt? Dus nog steeds als mijn dochtertje heel snel geluiden oppikt of heel alert reageert, zegt mijn vader altijd "Haar linkeroortje reageert niet goed". Hihi! Maar het is toch van de zotte eigenlijk dat ik, omdat het cb nalatig is, een paar weken later opnieuw met mijn kleine meid langs moet komen voor die gehoortest?!

Hoi Sje, die gehoortest was nog niet oud genoeg hoor. Mijn kids hebben een test met echte belletjes en geluidjes gehad. Mijn zoon reageerde vooral op de bewegingen. Hij had drommels goed in de gaten dat iemand achter hem stond. Kijk uit met, mijn kind hoort alles, zie je wel!!!... ze horen zelfs een zakdoek vallen bij wijze van. Meestal lijkt het totale gehoor wel goed, maar zijn een aantal tonen of 1 toon, hoog of laag die je kind niet horen. Erg?? Ja, want daardoor leren ze niet goed spreken of ze kunnen straks niet mee in de klas omdat ze de juf niet goed horen doordat er gewoon gedeelte van haar stem wegvalt. Dus een gehoortest kan je beter een keertje te veel laten doen dat te weinig en dan in de problemen komen met je kind. Krijg het dan maar eens voor elkaar dat ze weer een gehoortest doen!!! tijgertje

Ha die Tijgertje, Je hebt gelijk, maar destijds was het gewoon geen representatieve uitslag vanwege die telefoon en het feit dat-ie hem nog op ging nemen ook. De kleine mop was helemaal afgeleid. Als vooral bepaalde tonen van zo'n gehoortest dan zo belangrijk zijn, dan moeten ze die tests in goed geïsoleerde ruimtes afnemen en niet in een kantoortje op het cb waar je alles hoort wat er verder gebeurt. Maar goed, met onze kleine kleine dame waren we er vanaf want die heeft de gehoortest tegelijk met de hielprik gekregen. Zij hoeft dus minder moeite te doen om te slagen. Hihi!

Bij ons is het zo dat alle min of meer ernstige dingen die de kinderen gemankeerd hebben ik zelf er werk van gemaakt heb. Daarbij heb ik nooit iets gehad aan het cb. Onze derde zei met 2,5 jaar nog bijna niks. Hij moest maar naar de logopedist vond de cb-dokter. Thuis kwam ik op het idee dat hij eerst maar eens naar de huisarts moest om zijn oren te laten controleren, en jawel: vocht achter de trommelvliezen. Toen zijn er buisjes geplaatst en daarna kwam zijn taalontwikkeling gelukkig wel goed op gang.

ik zelf kom bijna nooit bij het cb ik heb dat wel gedaan toen wij onze eerste dochter hadden maar de een zecht dit en de ander weer dat pff dus ik ben zelf een lijn gaan trekken En ik denk altijd maar zo in de oorlog zijn de kinderen ook groot geworden... ik ga alleen voor prikken en toen ook voor de gehoor test De ogen zijn via de ggd gedaan gr liandra

ik vind zelf de arts die ik heb een toppertje.....die zegt de dingen normaal zoals ze zijn.......maar die andere die er zit die praat tegen je alsof jij het kind bent!!!!! vreselijk irritant.....vraag me dan wel af of ze zelf wel een kind heeft ja of nee

Ik ga niet eens meer naar het bureautje, ik heb nog nooit zulke oenen gezien!en inderdaad vraag ik me ook af of ze hun kennis uit een boekje hebben of in de praktijk.Twee van mijn vier kinderen waren volgens hen een beetje doof en eentje was kippig terwijl ze volgens mij gewoon een beetje verlegen waren tijdens de gehoortest en ogentest. Gevolg?: doorverwijzing naar oogarts en kno-arts waar ik dus niet naar toe ben gegaan en waar hun duidelijk geiriteerd over waren!!!Ik heb toen uitgelegd dat als ik ook maar fluisterde of ze een snoepje wilden ze meteen naar de kast renden om de snoeppot te pakken.niks doof dus! Ook het feit dat ze mijn kinderen eerst te licht en te klein vonden en vervolgens had ik ze teveel eten gegeven.Ik heb toen gezegd dat er nu eenmaal dikke en dunne mensen en lange of korte mensen bestaan en dat ieder mens verschillend is en er bijna niemand voldoet aan de normen van hun grafiekje.Kortom heb ik vanaf dat mijn kinderen vier maanden waren gezegd dat ik alleen maar voor de inentingen kom en niet voor al die andere flauwekul.Ze proberen het nog wel door mij brieven te sturen dat ik op die dag een afspraak heb om die tijd,maar dan bel ik die gelijk even af met de mededeling dat ik alleen kom voor de prikjes en anders niet.(Wie is hier nu doof of kippig?)groetjes Angelique

O Lana, Pas op. Met het gehoor van kinderen komt het heel nauw. Vaak horen ze schijnbaar goed, maar kunnen ze een aantal hogen of lage tonen niet of niet goed horen. Een mens zit zo in elkaar dat het gemis probeert op te vangen. Dat lukt, maar bij sommige dingen zullen ze moeten afhaken. En wat je nooit gemist hebt, mis je niet!!!!! Het kan tot uiting komen door slechte resultaten op school!!!! Verder het zien. Ook betrekkelijk. Ik heb een vriendjes van mijn zoon kleine dingen in de lucht zien aangeven, maar hij bleek wel een bril nodig te hebben met de sterkte van -5. Dus ik zal als ik jou was toch maar een bezoekje brengen aan de specialisten. Het is tenslotte voor de toekomst van je kind. Verder ben ik het ermee eens dat niet altijd de meerwaarde van het consultatiebureau te vinden is. Groetjes Tijgertje

Hoi Tijgertje, Ik heb er inderdaad niet zo over nagedacht ik zal het voor de zekerheid nog even laten onderzoeken.Ik ben denk ik gewoon heel kwaad geworden op die lui van ons bureautje omdat als je daar als piepjong moedertje komt binnenlopen ze je zo heel vertederd aankijken alsof je zelf de baby bent.En dat je het zelf niet zo goed weet allemaal je wordt er gwoon niet serieus genomen terwijl ikzelf toch het beste mijn eigen kind ken.Zodoende dat ik niks meer wilde aannemen van hun.Ik schrok best wel van jouw bericht.Zo had ik het nog niet bekeken.Thanks!!! Groetjes Angelique

Hoi Angelique, Het was niet de bedoeling om je te laten schrikken. Maar een kind kan nog niet voor zichzelf opkomen. En wat je nog nooit gehoord/gezien hebt mis je niet. Mijn dochter ( 8 jaar)heeft sinds een jaar een bril. Huilen, boos. Je gaat toch geen bril op zetten!!!!! Nou ze mocht hem zelf uitzoeken. Alleen voor op het schoolbord en de tv was de afspraak. Nu na een half jaar draagt ze de bril heel de dag. Steeds op nieuw ontdekt ze dingen, die ze vroeger niet zag. Ze zou met bril en al in bed stappen en met bril op gaan slapen!!! Succes, laat je wat van je horen hoe het verder gaat?? Tijgertje

haha,Tijgertje, is je dochter soms bang dat ze in haar dromen niet goed kan zien?Ik hou je zeker op de hoogte Groetjes Angelique Edited by - lana on 21/03/2006 12:15:33