Hoi allemaal,

Hoe zijn jullie ervaringen met het praten van jullie peuters?

Ik zal even uitleggen wat mijn probleem is. Wij hebben nooit in peutertaal gepraat tegen ons oudste dochtertje (nu 2 jaar en 4 maanden oud). Een auto is bij ons gewoon een auto en geen toettoet, een hond is een hond en geen woefwoef en als je je hoofd stoot dan heb je pijn en geen au. Je begrijpt wel wat ik bedoel.

Mijn moeder praat wel peutertaal en daar zijn onze meisjes 1 dag in de week. We hebben mijn moeder er al een paar keer op gewezen, maar ze heeft zelf helemaal niet door dat ze het doet. Nu hangt mijn oudste dochtertje nogal aan mijn moeder dus wat denk je? Die kleine mop begint die peutertaal over te nemen terwijl ze al een paar maanden voor haar 2e verjaardag gewoon volledig praatte.

Mijn moeder praat niet in de vorm van toettoet en woefwoef, maar ze gebruikt overal het woordje "heb" waar ze "heeft" moet gebruiken. Dus dan krijg je een zin als: Oma heb een koekje voor jullie.

En het moet zijn "Oma heeft een koekje voor jullie".

Nu zijn er streken in Nederland waar "heb" gewoon gangbaar is vanwege het dialect, maar wij wonen in Brabant en hier is het helemaal niet gangbaar dus ik stoor me er mateloos aan dat ik de hele dag door mijn dochtertje moet verbeteren.

Ook op het cb heeft de arts gezegd dat mijn moeder eigenlijk uit moet kijken met die peutertaal, maar zij denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen.

Wel dus.............................denken wij. Want hoe zijn jullie ervaringen? Praten alle peuters in eerste instantie met "heb" in plaats van "heeft". Of ligt het inderdaad aan hoe mijn dochtertje het bij mijn moeder oppikt?



Edited by - Sje on 22-4-2007 10:51:35 PM

Hallo Sje Geen advies voor je helaas. Mijn zoontje is 13 maanden en praat dus nog niet. Ik praat in ieder geval ook normaal tegen hem en niet in babytaal. Ik vind dat je dan een soort eigen taal ontwikkeld als je dat doet. Die alleen in je eigen gezin wordt begrepen. Ik heb wel ervaring met kleine kinderen in mijn omgeving. Heel vaak moet ik dus een aantal keer vragen wat ze nou eigenlijk bedoelen, en zelfs aan de ouders vragen. Lijkt me voor het kind ook niet leuk. Ben benieuwd naar reactie`s van andere en lees met je mee. Groetjes Wennepnnie

Hoi Sje, Ja, het is vervelend dat je moeder niet ABN praat. Maar er zullen nog wel meer momenten zijn dat je niet gelukkig bent met de woordenschat en gebruik er van van je dochter. Blijf zelf het goede voorbeeld geven en stoor je niet te veel aan die dingen. Kinderen hebben voelsprieten en weten feiloos moeder op de kast te jagen met dit soort dingen. Wanneer je kind op de peuterschool of kleuterschool komt krijgen ze nog meer invloeden van anderen. Mijn kinderen zijn in middels al wel ouder. Ze hebben die periode overleefd wat dat betreft. Maar je zult nog wel grijze haren krijgen over de taal die ze leren op school. De meeste kinderen leren niet meer het verschil tussen de en het. Wij hebben het altijd goed gezegd en zelfs ik ga soms zelfs mee in die onzin. De boek, de huis, het boom. Haren rijzen als ik het hoor!! Als we de woorden vragen is het het of de dan gaat het prefect, maar in de spreektaal niet. de leraressen geven aan en zelfs de logopedist zegt dat het normaal is en dat er geen oefeing voor bestaat????????? Waarom weten wij het wel????????? Verder babytaal is niet goed, denk ik omdat je kind dan niet de juiste woorden toegespeeld krijgt. Maar het is wel goed deze woorden te gebruiken om je kind aan te geven dat je haar begrijpt. Als je kind iets zegt bijvoorbeeld toetoet voor een auto. Dan kan je best zeggen dat ze het goed heeft gedaan, want de auto zegt toetoet. Zo breng je het juiste woord bij het woord die je kind het geeft. Mijn zoon zei altijd ko kapot. Ook kapot. Dan zeiden we zo iets van o, ko kapot, ook kapot??? Zoon voelde zich begrepen. Trouwens het wordt nog steeds gezegd, meer als iets ter herrinnering. Maar eigenlijk hebben mijn kinderen ook bijna geen babywoordjes gesproken. Ik heb daar ook een hekel aan om ze het te leren, wanneer ze er zelf mee komen is iets anders. Mijn kinderen schrokken zich vaak een hoedje als een iemand op zo'n speciaal toontje met ze gingen praten. Argwanend, zo van wat is dit??? Toen ze heel jong waren begonnen ze dan te huilen. Toch moet je uitkijken met dit alles. Mijn dochter praatte pas laat goed. Wat bleek, ze had proppen oorsmeer in haar oren als konijnenkeutels zo groot. Die versperde vaak de gehoorgang waardoor ze slecht hoorde, dus ook niet goed kon praten. Laat het oor van je kind extra nakijken als ze wat zien zitten in het oor. Is het door een verkoudheid, ga dan na de verkoudheid altijd even langs bij de huisarts voor nog een controle, je voorkomt zo veel leed!!! Je kind raakt in het ergste geval gewoon achter in de ontwikkeling! Verder nog. Wat is belangrijker dat je kind een paar foute woordjes leert van je moeder of het contact dat je kind met je moeder heeft??? Het laatste toch???? Dan vallen die dingen daar tegen weg toch??? tijgertje Edited by - tijgertje on 13/01/2006 23:31:55

Hoi Tijgertje, Wij corrigeren inderdaad ook op dezelfde manier als jij. Dus inderdaad aangeven dat je het kind begrijpt en aansluitend herhalen zoals het woord of de zinsconstructie hoort te zijn. Dus ze heeft eigenlijk gewoon al een hele goede basis hoor want als je af en toe hoort welke woorden ze al gebruikt, klapperen je oren, maar ik stoor me gewoon zo aan dat "heb" en "heeft". En je hebt inderdaad wel gelijk hoor dat dat contact wat de grote kleine dame met oma heeft veel belangrijker is. Gelukkig maar want er zijn zat oma's en kleinkinderen die een veel slechtere (of helemaal geen) band hebben. Ik blijf gewoon op de goede manier corrigeren en dan zien we wel hoe het loopt.

Oh Sje, hoe herkenbaar!!!! Wij praten ook normaal tegen onze kinderen, wat niet wegneemt dat mijn dochtertje van net 3 wel haar eigen woordjes heeft, als ze het heeft over "ik ga mokke maken" dan zeg ik gewoon, Ja hoor ga jij maar schoonmaken. (hoezo mamma nadoen??!?) Maar ze heeft ook een Oma die erg slecht nederlands spreekt, zo een die het heeft over "hun zeggen en hun doen" en "dat legt in de kast". Of die dingen "overnieuw" doet. Ik erger me ook rot als ze verteld dat "ze heb een broodje kaas gegeten". Dan denk ik altijd: NEE mijn dochter HEEFT! (het zijn schatten hoor, daar niet van, maar soms is het wel lastig om dingen "uit handen" te geven. Mijn zoon van bijna 7 is er vrij netjes in, die heeft het al aardig door, maar gaat ook niet zo intensief naar oma (hij gaat tenslotte al naar school). Maar blijkbaar heeft corrigeren dus wel effect. De taal die thuis wordt gesproken is denk ik meer doorslaggevend dan ze horen op school, Opa's en Oma's ed.Overigens maak ik ook wel eens spelfouten en schrijf ik niet altijd met de juiste interpunctie's. Edited by - kristel on 17/01/2006 21:02:07

Oh, dus ik ben niet de enige die het heeft met "heb" en "heeft". Mijn moeder praat ook zoiets als: "Je zusje kan nie koekje want ze heb nie tandjes". Verschrikkelijk! En ze wil gewoon echt niet geloven dat het effect heeft op kinderen. Ja zegt ze, zo zal ik dan gewoon wel praten. Dus ik zeg tegen haar, oké en als je hetzelfde nou tegen een vriendin vertelt, zeg je dan ook "Mijn kleinkind kan nie koekje want ze heb nie tandjes?". Nee, dat zei ze dan inderdaad toch niet zo. Ik zeg, nou dus tegen onze meiden ook gewoon Nederlands praten. Maar ze krijgt het gewoon echt niet voor elkaar. Ik zeg er al niet eens meer iets van. Maar we corrigeren onze oudste wel gewoon waar mijn moeder bij is. Hopen dat ze een signaal oppikt. Tot nu toe zonder effect........... En net wat je schrijft, het zijn schatten en het is super dat ze altijd voor ons klaarstaan en dat de meiden een dag in de week bij hun kunnen zijn zodat ik mijn boodschappen en poetswerk kan doen, maar wat die peutertaal betreft.............pfffff. Overigens het is alleen mijn moeder. Mijn vader praat wel gewoon Nederlands tegen de kindjes. Mijn ouders zijn niet zo van "hun zeggen" en "overnieuw" enzo. Het is echt alleen dat "heb" i.p.v. "heeft" en "nie" i.p.v. "geen". En inderdaad mijn dochtertje maakt ook haar eigen woordjes. Vananof is vanavond, pakot is kapot en zo meer van die grappige dingen. Maar dat vind ik anders. Dat hoort bij het leren praten en sommige letterconstructies zijn nou eenmaal niet makkelijk. Ik zei vroeger ook fimmel in plaats van film. Het gaat er mij om dat ze nu verkeerd Nederlands leert. En het zal ook allemaal wel een keertje goedkomen, maar het stoort me zo mateloos.

Hoi Sje, Ik ben het helmaal met je eens wat babytaal betreft. Heb ik een hekel aan. Maar ik zelf ben wel erg slecht in Nederlandse taal….zoals zo vele. Doe het niet bewust maar toch zeg ik het vaak verkeerd tegen de kinderen Mijn kleinkind corrigeert mijn ook wel eens…als zei iets verkeerd zegt doen haar ouders dat bij haar. Dus maak je maar niet druk als jij je kind steeds blijft corrigeren blijft dat bij. En doen dat later bij hun oma of bij een ander. Ik ben het met Tijgertje eens…. Wat is belangrijker dat je kind een paar foute woordjes leert van je moeder of het contact dat je kind met je moeder heeft??? Het laatste toch???? Dan vallen die dingen daar tegen weg toch??? Groetjes Spooky zo als je zien ned. schrijven gaat ook niet zo best (pech)

Ha Spooky, Dat is me ook wat dat je gecorrigeerd wordt door je kleinkind! Wel een goed teken dat je kleinkind het in elk geval goed leert. En zo leer jij een stukje mee. Weet je wat ik vind, niet iedereen kan even goed in Nederlands zijn en dan vind ik het alleen maar dapper als je toch gewoon zo goed mogelijk schrijft en praat. Dus voel je vooral niet bezwaard dat je er weleens naast zit als je berichtjes plaatst! Niemand die je uitlacht hoor! Maar mijn moeder kan gewoon goed Nederlands. Ze praat tegen ons ook altijd goed Nederlands (ja oké, soms gaat het een en ander weleens in dialect, maar dat is een ander verhaal). En daarom vind ik het extra storend dat ze bij onze kindjes omschakelt in die rare peutertaal. Als mijn moeder sowieso niet goed in Nederlands was, dan hoorde je mij nergens over, maar juist dat verschil dat ze maakt zodra ze tegen onze dametjes begint te praten, vind ik zo raar en vervelend. Dus nogmaals, maak je geen zorgen wat je eigen Nederlands betreft. Ik ben jarenlang secretaresse geweest, dus ik ben een ontzettende pietlut als het om taal gaat, maar toch laat ik iedereen in zijn waarde als er taalfouten gemaakt worden. Ieder zijn talenten, toch?! (En zelfs ik maak fouten hoor! Hihi!)

Dank je wel Sje. bij mij is er echt moet voor nodig om te schrijven. toch wil het het wel doorzetten. als ik ergers op wil antwoorden. Spooky

Gewoon blijven doen, want ook al zitten er fouten in, we begrijpen je echt wel hoor! ;-)

Hoi Sje, Wat ik wel vind dat als je ouders echt dialect spreken, daar heus voor uit mogen komen en ook bij je kinderen. Echt dialect vind ik net zo iets als gewoon nederlands. Wanneer je dialect spreekt, spreek je geen fouten. Je zegt het alleen anders. Dialect is heel mooi, maar vaak denken mensen dat ze dialect spreken maar het lijkt er niet eens op, dat is hoogst irritant. Bij ons in het dorp spreken de ouderen nog best wel dialect. Mijn kinderen vinden dat mooi om te horen en weten ook dat het dialect is. Somms proberen ze het na te doen, maar danlijkt het nergens naar, meestal ontaard dat in een lachbui. Ik zelf zou het heel jammer vinden als al die dialecten verloren zouden gaan. Waarom kan een kind dat opgroeid in een gezin waar dialect gesproken wordt, niet gewoon daarnaast goed nederlands leren?? Zoveel kinderen worden tweetalig opgevoed! Tijgertje

Ha die tijgertje, Je hebt helemaal gelijk dat dialecten niet helemaal moeten verdwijnen. ik vind het ook wel iets charmants hebben. En ik vind het dan ook best dat er een vleugje Brabants in onze meisjes zit. Wij voeden ze ook meertalig op: Brabants (=mama), Vlaardings (=papa) en Nederlands. Hihi! Maar in ons geval is "heb" in plaats van "heeft" geen onderdeel van het dialect of het Brabants. Het is gewoon slecht Nederlands omdat mijn moeder normaal altijd wel "heeft" gebruikt, maar haar taalgebruik omschakelt naar peutertaal zodra de meisjes in de buurt zijn. En dat is wat mij stoort. En in ons geval is een kind dat echt dialect spreekt juist ordinair. Limburgs en Fries enzo daar hoort het erbij dat een kind ook zo spreekt, maar je wilt een kind geen Tilburgs horen praten want je trommelvliezen klappen eruit. Ze pikken het wel op gedurende hun leven en mogelijk zullen ze op latere leeftijd ook wel een woordje Tilburgs spreken af en toe, maar kinderen die echt plat Tilburgs spreken die vind je alleen maar in bepaalde wijken (om het maar even heel diplomatiek te zeggen). Mogelijk zitten er meer mensen op de site die bekend zijn met het Tilburgs, en ongetwijfeld zullen ze het met me eens zijn. Dus tuurlijk praten ze ooit best wel een woordje Brabants en hebben ze een niet al te harde g. Onze grote kleine dame kent aan de hand van een letterpuzzel al het een en ander aan letters. We hebben haar uitgelegd dat de Q van Kuukske (koekje) is. Dus dat ene Tilburgse woordje is wel schattig en kan eigenlijk geen kwaad omdat het een Brabants grapje is. Maar verder leren ze net als ik vroeger, gewoon Nederlands hoor.

Hoi Sje, Vaak zie je dat het dialect door veel mensen wordt overgenomen die eigenlijk geen dialect spreken. Dan wordt het gauw ordinair. Zal zelf nooit dit proberen, al hoewel er al menig dialectwoordje erin is gekomen. Maar dat is niet zo erg. Ik probeer het niet eens, maar ik vind een echt dialect zo mooi, niets ordinair, zalig om naar te luisteren. Ik heb vroeger in Roosendaal mijn opleiding voor verpleegkundige gedaan. Daar had ik regelmatig ondertiteling nodig. Zo veel dialecten, ga maar na Bergen Op Zooms is niet makkelijk te verstaan. En ieder dorp had z'n eigen taaltje. Maar ik heb het nooit ordinair gevonden als een oud manneke of vrouwke haar taaltje sprak. Ik vind het jammer dat mensen niet meer uit durven komen voor hun dialect omdat het zogenaamd laat zien dat je van lage kom af bent. Als je rond carnaval het dialect weer hoort kan ik niet anders zeggen mooi!!! Maar Sje ik begrijp je wel. Heb mijn kinderen ook nederlands geleerd. Je wilt niet dat je kinderen erop aan gekeken worden. Kan zelf trouwens geen dialect spreken. Bij mij zou het vreselijk klinken. Mijn man sprak vroeger wel een dialect. Zodra hij onder z'n vrienden is gaat het van zelf, vroeger kon ik hem zelf niet verstaan, nu lukt dat heel goed. Tijgertje

het is moeilijk he? Ik praat 'gewoon' tegen mijn dochtertje maar als ze een hond ziet, noemt ze die een woefwa. Waar ze het vandaan haalt, is mij een raadsel. Maar goed, ze kan een paar woordjes zeggen zoals: kijk eens, mama en papa en oma en opa. Dus er is nog hoop.

Tuurlijk is er hoop. Uiteindelijk leren ze allemaal goed praten. Mijn zoon had ook speciale woordjes. Maar wij gaven ook wel eens een speciaal woord voor iets om hem iets duidelijk te maken. Wij rijden zelf in een busje. Maar de bus. Wat is daar dan het verschil. Het woord is hetzelfde maar hij ziet 2 totaal verschillende dingen. Om te voorkomen dat hij allerlei dingen hetzelfde ging noemen hebben we de bus de mensenbus genoemd. Er zitten tenslotte mensen in, toch! En waarom je kind woefwa zegt? Misschien heb jij wel eens een boekje met haar gelezen. Allelei dieren en wat maken ze voor een geluiden. Het is meestal een feest om zo'n boekje met je kind te lezen en die geluiden samen te maken. Tijgertje

Wat een leuk onderwerp Sje! Ik ben ook dagelijks met de Nederlandse taal bezig; overigens geen gemakkelijke taal. Ik heb ook nooit een peutertaaltje aangenomen en praat tegen mijn kinderen, zoals ik normaal tegen anderen praat. Moeilijke woorden leg ik uit, als die niet worden begrepen. In mijn omgeving moeten ze wel eens lachen om de oudste. Zij gebruikte op heel jonge leeftijd al het woord "concentreren". Een vriendinnetje van me, noemt haar wel eens "wat een oud wijf". Ik moet daar eigenlijk wel om lachen, maar stiekum lach ik ook in mezelf. Later zal het, op dit gebied, alleen maar z'n vruchten afwerpen. Hoe je het went of keert:Ieder vogeltje zingt, zoals hij gebekt is!!!! Zo corrigeer ik niet graag in negatieve zin, maar positief. Bijvoorbeeld: "kijk, mamma een inde" >>>> antwoord >>> "ja, mamma ziet de vlinder". Niet te veel druk leggen of zeggen "nee", dat is niet goed... Positief verbeteren, dus eigenlijk alles goed blijven herhalen en aanbieden. Zo heb ik persoonlijk veel moeite met woorden zoals: boekie, snoepie, koekie...... Hier op school is het stopwoordje "dat is een makkie". Dat vind ik nog wel schattig klinken, ook omdat het woord "makkelijk" ook veelvuldig wordt gebruikt. Vroeger werd ik thuis, door mijn moeder, ook veel gecorrigeerd. Met name in de periode van het voortgezet onderwijs. Nou, als ik thuiskwam en in plat Amsterdams mijn verhaal deed; kon ik het rustig in ABN overdoen. Eerder luisterde mijn moeder gewoon niet.... ben tot op de dag van vandaag haar nog dankbaar (toen niet.. grrrrr).

Hoi Annelies, Ik corrigeer inderdaad ook op die manier. Dus niet al teveel woorden aan vuil maken maar gewoon hetzelfde op de goede manier herhalen. Onze grote kleine dame gebruikt soms ook woorden die je normaal een peuter niet hoort zeggen. Ik zeg bijvoorbeeld nooit toeteren (ook niet tegen volwassenen), ik heb het altijd over claxoneren. Dus als ik claxoneer en mijn dochtertje vraagt "Mama, wat doe je?", dan zeg ik "Mama is aan het claxoneren". En floep dat woord slaat ze op. Hihi! Toen ze nog maar net begon te praten zag ze een helikopter vliegen en ze wijst ernaar. Ja, zegt mijn moeder, dat is een vliegtuig. Dus ik zeg, nee dat is een helikopter. En inderdaad die week erop ziet ze er weer een vliegen en zegt: Heekoppet!!! Dus je ziet het, het heeft wel degelijk zin! Ik snap wel dat mensen voor het gemak maar even 1 woord aan zoveel mogelijk voorwerpen geven omdat het lijkt dat kinderen anders een te grote bulk aan informatie krijgen, maar ik bedenk maar zo: op deze leeftijd zijn die kinderen sponzen en hebben ze een fotografisch geheugen. Profiteer daarvan. Als je ze over een paar jaar de verkeerde woorden of benamingen weer af moet leren kost het veel meer moeite.

Hoi, Vroeger was het een gewoonte dat je als ouder in de peutertaal meebrabbelde. Maar daardoor leer je je kind niet de goede basis taalbeheersing die gewoon erg belangrijk zijn voor de verdere ontwikkeling. Nou weet ik niet hoevaak ze bij jou moeder zijn. Maar ik zou er zeker opnieuw met haar over praten en haar duidelijk maken dat dit opvoedkundig gezien niet goed is. En dan thuis wel gewoon moeten praten en bij oma niet. Zo'n klein kindje weet ook niet hoe ze daar mee om moet gaan. Ik hoop voor jullie dat je moeder toch de bereidheid heeft om naar jullie te luisteren en dat te veranderen naar hun kleinkindjes toe. Voor de taalontwikkeling is het in elk geval slecht succes els

Eigenlijk, waar maken we ons druk over. Dat er een brabbeltaaltje wordt meegesproken door iemand. Er wordt hiet ook gezegd dat dat vroeger vaker voorkwam. Spreken wij nou zo slecht nederlands????? Wij zijn van die generatie waarvan de kinderen met een brabbeltaaltje spraken. Moet eerlijk zeggen dat ik vaak nu echt niet meer weet waar ze het over hebben, die jeugd van tegenwoordig. Het praat met heel veel taalfouten. Maak mij niet wijs dat dat allemaal in eens komt omdat oma of tante een brabbeltaaltje met de kids gesproken hebben vroeger. Tijgertje

Hallo, Ik pik deze even op, ik ben nog niet zo lang lid en ben een beetje aan het rondkijken, maar op deze topic MOET ik reageren, ik ben namelijk logopediste! En ja, de juiste dingen zijn gezegd, lekker positief verbeteren, dus de zin op de juiste manier herhalen met "Ja" ervoor; dus niet:"Neeee, dat is geen woefwa, dat is een hond!" maar: "Ja wat een grote hond is dat he." Maar ik kan me wel voorstellen dat je moeder het heel moeilijk vindt om dit te veranderen, waarschijnlijk is dit de manier waarop ze altijd tegen kleine kinderen spreekt. En dat, denk ik, ook zo tegen jou heeft gedaan toen je zo klein was, is toch aardig goed gekomen, geloof ik.... Wat ik zou doen is niet teveel het conflict opzoeken omdat dat weer heel interessant kan worden voor die slimme dame van jou die merkt dat ze flinke reacties teweeg kan brengen, positief blijven verbeteren en genieten van de band tussen je kinderen en je moeder, ik wou dat ik dat nog kon...