Ik heb een vroege miskraam gehad.
Was 7 weken zwanger.
Hoe kan ik hiermee omgaan
Ben heel verdrietig.
Wilde echt heel graag een kindje

Edited by - Sje on 22-4-2007 10:35:21 PM

ik wil je veel sterkte wensen met dit verdriet probeer iemand te vinden met wie je kan praten

Jeetje Mobydick, wat beroerd. Kan me voorstellen dat je heel verdrietig bent. Ik kan je helaas geen advies geven hoe ermee om te gaan. Heb zelf de ervaring niet. Enige tip die ik je kan geven: praat erover. Met je partner, een goede vriendin, je ouders, etc. En als je over een half jaar nog steeds verdrietig bent en erover wilt praten, gewoon doen. Je bent niet raar, je mag best je verdriet uiten. Het verdriet om een miskraam wordt alleen heel vaak niet begrepen. En als mensen reageren met termen als: "je weet in elk geval dat je zwanger kunt worden", "je wordt vast wel weer snel zwanger", "je kunt er nog niet aan gehecht zijn want het was nog maar zo pril", zeg dan ook eerlijk dat dit soort opmerkingen pijn doen. Hoe klein je kindje ook was, hoe pril je zwangerschap ook was, het was een kindje en je was in gedachten al aan het denken aan het moment dat je het in je armen kon houden. Je was misschien het kamertje in gedachten al aan het inrichten, misschien had je zelfs al een lijstje namen. Ook al was het pril, het kan je net zoveel verdriet geven als een latere miskraam. Dus hoe goed die mensen het ook bedoelen met die opmerkingen, laat eerlijk weten dat het je pijn doet. Voor heel veel soorten verdriet zijn er troostwoorden, maar in geval van een miskraam is het heel erg moeilijk om de juiste woorden te vinden. Ik wil je in elk geval alle sterkte wensen.

meid, wat erg dat je je kindje bent verloren. ik wil je héél véél sterkte wensen en ik sluit me aan bij de woorden van mama en sje, praat er over. groetjes marga

Hoi Mobydick, Wat erg dat je een miskraam hebt gehad. Je wereld lijkt even stil te staan, toch??? Hoe hard het ook zal klinken, maar de natuur heeft z'n werk gedaan. Sorry komt misschien heel bot over, maar het heeft mij in die tijd dat ik miskraam kreeg wel geholpen. Voor mij was dit een troost. Voor mij is het al heel lang geleden ( 20 jaar), maar ik voel het nog steeds. Heb nu 2 gezonde kinderen maar ik tel er altijd in stilte 1 erbij. Hoe hard het ook is het leven gaat door. Probeer wat afleiding te zoeken en hou het bespreekbaar hoewel 7 weken nog erg pril was en misschien wist nog niet iedereen dat je zwanger was. Je kunt hier altijd op het forum je hart luchten. Makkelijk, want niemand kent je. Er zal altijd iemand zijn die je berichtje leest en reageert. Heel veel sterkte, Tijgertje

Wat erg voor je, heel veel sterkte.

beste Mobydick wat erg zeg voor jou en je partner maar wat de vorige schrijfster al zeggen,praat erover,dat lucht op veel sterkte hoor groetjes van Joyce

Dank jullie wel. Het is zo raar............. Mijn man is ook zo verdrietig. Gelukkig hebben we een heel lieve familie. Wat die afleiding betreft Tijgertje; mijn huis is nog nooit zo schoon geweest alle ramen blinken alle meubels in de was kleding kast is keurig op orde boven is alles spik en span. Ik heb daardoor heelijk geslapen. Gisteren kreeg ik van mijn man een bos hyacinten en twee kaartjes voor de film Narnia voor vanavond. Het is leuk maar toch............. Gek ik fantaseer nog steeds over die leuke babykamer. vanmorgen was ik gewoon misselijk net als anders

wat fantastisch dat je man zo lief reageert (kan ook anders)dan heb je heel dichtbij steun en kunnen jullie het samen verwerken.ik hoop dat jullie kinderwens vervuld mag worden. sterkte!! gun het jullie van harte

Hoi, Lekker naar die film gaan. En goed dat je afleiding kunt vinden. Wanneer je huis te opgeruimd wordt, kan ik nog wel wat hulp gebruiken!! En dat je je vanmorgen niet zo lekker voelde, je lichaam moet ook aan de nieuwe situatie wennen. Alles moet gewoon zijn tijd krijgen. In ieder geval heb je veel steun aan je man, geweldig!! Binnen kort zul je toch weer meer gaan richten op de toekomst, en misschien komt er toch wel snel een lief geluid uit die mooie, dan echte, babykamer!!! Sterkte Tijgertje

Heel veel sterkte.....ik sluit me aan bij al mijn voorgangers; ik hoop dat je verdriet en gemis een plaatsje zullen krijgen. Niet makkelijk maar toch...... Veel praten ( en af en toe goed janken) helpt! Sterkte!

Weet je zeker dat je niet zwanger was van een tweeling? Dat is een kennisje van ons overkomen. Met 2 maanden een miskraam, maar ze bleef zich beroerd voelen. Na een week of 6 stuurde de huisarts haar naar de gyneacoloog. Toen bleek dat het een tweeling was geweest, waarvan er één dus weg was. Ze is laater gewoon bevallen van een gezonde dochter.

Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen. Ik heb de ervaring ook. Bij 8 weken zwangerschap verloor ik het vruchtje. Mijn tip is dan ook (net als mijn voorgangers) praat er over met de mensen om je heen... Heel veel sterkte...

k vind het heel erg vervelend voor je en ik hoop dat je bij je dierbaren de steun en liefde kan vinden om dit verlies te kunnen verwerken. Heel veel liefs Chichi

Misschien is de site babyopkomst.nl wat voor je. Daar is ook een apart forum met miskraam waar je in contact kan komen met lotgenoten en ervaringen delen. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte, helaas weet ik uit eigen ervaring hoe moeilijk het is. Ik heb het zelf 2x meegemaakt. En het blijft soms moeilijk (ook al ben ik nu weer zwanger - 38 weken), je vergeet het nooit meer. Heel veel sterkte. Groetjes, Karin

Hoi, Wat triest voor je dat je een miskraam hebt gehad. Weet je een mogelijke oorzaak? Ik hoop dat je er met je man goed over kunt praten want het is een ingrijpend gebeuren. Ik wens jullie dan ook veel sterkte els

Ha Mobydick, Sinds kort ben ik op deze site, ik las je bericht en ik wil even vragen of het een klein beetje gaat. Ik weet zelf hoe moeilijk het is. Ben jaren aan 'tobben'geweest ziekenhuis in en uit. eindelijk zwanger. na 9 weken een miskraam..... ookal heb ik inmiddels een klein kereltje ik heb zo nu en dan nog wel last van die miskraam. ookal begrijpen sommige niet dat ik er soms nog een traan om laat. Jammer dan, ff lekker janken en dan kan ik weer tegen. Het beste en als je ertoe in staat ben. Laat ff weten hoe het met je is. groeten van roos

Ik weet niet. Mijn man wil er niet meer over praten. Twee keer hebben we er over gepraat. maar ................................. Hij zwijgt nu in alle talen. Ik ben zo raar. Wordt boos om niets en kan niet meer zo genieten.

He wat rot is dat zeg. Ik wou dat ik je een beetje kon helpen. Maar ieder verwerkt het op z'n eigen manier. Ik weet wel dat het voor een man zo moeilijk is om zich er iets bij voor te stellen. Mijn man kon het zich weer niet voorstellen dat ik er nog zo mee zat. Hij zei maar je weet toch dat er geen leven in het vruchtje zat. Ja met m'n verstand ja... pfff maar je gevoel zegt iets heel anders. Weet je ik heb ook een tijd lang me nog 'zwanger'gevoeld. huilbuien, boosheid en al dat soort gedoe. Nou joh ik hoop dat het snel beter wordt. En probeer niet te veel het praten op te dringen waarschijnlijk verwerkt hij het op zijn manier door veel te denken en niet te praten. sterkte !! gr roos

Hallo MobyDick, wat erg voor je. Ik heb er geen ervaring mee. Als enige tip kan ik geven dat je zelf de tijd mag en moet nemen voor je rouwproces. Als je met je man niet meer erover kan praten, probeer dan in ieder geval met iemand anders erover te praten, als dat jouw manier van verwerken is. Heel veel sterke! En hou ons op de hoogte van hoe het met je is (als je dat tenminste zelf wilt.)