Hoi,

Ik vind het ook erg leuk om er mee bezig te zijn. Ik heb al samen een keer pepernoten gebakken hier echt super.

Helaas denk schoonma er anders over en die wil dus geen sinterklaas vieren en daar is al het nodige over gezegd. Bij mij in de familie gaat het op het moment ook niet zo geweldig want juist met Sinterklaas zie ik mijn zus en zwager weer voor de eerste keer na een flinke aanvaring dus de glans is er voor mij wel af maar voor mijn kleine wil ik het toch wel heel leuk maken. Hij begint het toch een beetje te begruipen nu.

Groetjes Corine 

Hoi Sonnie,

Voordat we erg van het onderwerp van de eigenlijke discussie afwijken toch een klein antwoord. Ik ga er geen energie meer in steken als het van haar komt goed maar ik ben er echt helemaal klaar mee. Leuk is anders maar ik ga niet weer van mij uit proberen het contact beter te krijgen. We liggen elkaar al ons hele leven niet en met zo’n vervelende vriend die ze heeft is het helemaal een ramp geworden dus op verjaardagen zal ik glimlachen naar haar maar verder zoekt ze het maar uit. Maar wel lief dat je zo mee denkt.

Gisteren trouwens nog post gekregen van de club van sinterklaas. Een mooie sticker om te laten zien dat hij lid is. Verder eigenlijk niet zoveel. Wel nog een andere meevaller. Hij had de eerste prijs in de lampionenoptocht hier een bon van 5 euro bij intertoys. Dus toch een beetje Sinterklaasgevoel.

Groetjes Corine

Hoe is het met alle peuters/kleuters?? Het lijkt mij lastig dit weekend door te moeten met de open afloop van de Sintintocht... boek kwijt... hoe moet dat nou??? Bij ons op school gebruiken ze een eigen verhaal, dus de meelevende kinderen hebben alzo 2 verhalen door elkaar en dan moet je opletten dat je geen andere tv zenders kijkt maar dat horen ze misschien weer van vriendjes!

 Wij hebben gisteren trouwens heerlijk als altijd met friet voor de TV gezeten (zo’n beetje enige keer per jaar dat het bord op schoot mag), pas om 19.15 want de rest van de dag was in- en uit-vliegen van gezinsleden. Hoe lang kunnen we dit nog doen, vroeg ik me af: ze zijn nu 18 (die hecht erg aan die traditie), 13 (die zat er zo "groot" bij en zette mij tot deze gedachten) en 10 (die geniet gewoon nog van zo’n verhaal).

Sinterklaas afschilderen als de man die zich door pappa en mamma laat wegsturen als de kinderen niet lief zijn, is dat pedagogisch verantwoord? ;-)

 Geintje hoor, wij deden het ook...

Ik geloof niet dat ik een kopie van de pagina hier kwijt kan, daarom maar zo:

Het is een monoloog van  Zusje, in gesprek met de baby, ze hangt over de rand van de kinderwagen (elke regel is een plaatje):

.... vind je het niet een beetje te vroeg?

Het viel toch wel mee, dit jaar?

We hadden de klei in de magimix - okee, dat vonden ze niet fijn.

Jij hebt op mama’s Prada-tas geplast - nou ja...

Ze moesten 175 km terugrijden, omdat we toch niet bij tante Eugenie wilden logeren - maar goed, dat is wel schattig - toch?

Maar dat was het toch wel, dit jaar? - - - Wat zeg je?

Ai. Dat was ik vergeten - dat surfen over het parket op bijna al hun CD’s en DVD’s (Zusje kijkt geschrokken op)

(wendt zich weer tot de baby) Je hebt gelijk - we moeten ons Sinterklaas-offensief nu al inzetten

(Zusje draait zich om, heiligen-aureooltje boven haar hoofd) Mam! Zal ik de afwasmachine uitruimen? 

Zusje in Trouw kan je hier terugvinden:

[url]http://www.trouw.nl/degids/article8...;/url]

Niet de mevrouw van de winkel maar wel Sinterklaas tot boeman maken, Sje?

Het scheelt dat de Sint niet echt bestaat natuurlijk...

Mijn kids hebben nooit "echt" in Sinterklaas geloofd. Wij hebben ze altijd (gedoseerd) verteld dat het maar een spelletje is. Gedoseerd, dus niet voortdurend. Als ik een sprookje voorlas ging ik tenslotte ook niet steeds vertellen dat het nep was!

Onder invloed van school en andere kinderen hadden ze wel degelijk hun twijfels, maar op de een of andere manier gaf mijn aanpak hun de zekerheid dat ze niet bang hoefden te zijn.

Dat ze goede herinneringen hebben aan het hele Sinterklaasgebeuren, merkte ik dit weekend. Ze hadden een kamp en waren er niet tijdens de intocht. Dus waren mijn grote meiden van 15, 15 en bijna 14 teleurgesteld dat de leiding daar geen rekening mee gehouden had! (aangezien mijn jongste ook de jongste van de groep is, vrij logisch!) . We hebben hier ook nog nooit een jaar van "Sint in Sesamstraat" overgeslagen en het hele Club van Sinterklaas gedoe (niet echt mijn favoriet) wordt ook gevolgd.

Kinderachtig? Nee, gewoon een heel gezellig sfeertje!

Wat cadeaus betreft: we hebben voor thuis, op verzoek van de dochters lootjes getrokken en verder krijgen ze altijd kleine cadeautjes. Liefst zoveel mogelijk en allemaal met een gedicht. Dat houdt dus in dat ik een setje potloden van een euro of een kettinkje van 79 cent (Wibra) net zo goed als een cadeautje beschouw. Met Kerst krijgen ze een boek of een CD, dat deden mijn opa en oma al vroeger en is dus ook een familietraditie.

Met mijn familie vieren we ook Sinterklaas, de kinderen krijgen cadeautjes van opa en oma, meestal koop ik ook iets voor de kleintjes van mijn zus en zij iets voor de "grote meisjes". Verder kopen alle volwassenen iets kleins (5 euro) voor elkaar. Gedichten zijn min of meer wel verplicht. Zo ben je heerlijk de hele avond bezig.

Mijn schoonfamilie is minder van de familiegezelligheid. Ieder gezin viert het voor zich en ook nog een keer samen is geen optie. Dat heb ik nu maar geaccepteerd, want dat verandert toch niet meer.

Mijn schoonouders heb ik wel uitgenodigd om bij ons eigen Sinterklaasfeest te zijn, maar surprises maken zagen ze niet zitten. Het zal er wel weer op neer komen dat ik er twee extra maak, want dat vind ik altijd sneu, als wij wel een surprise hebben en zij alleen maar een gewoon pakje met gedicht.

En ach.... dat vind ik dus geen probleem. Ik ben dol op Sinterklaas!

(En kerst... moet dit jaar toch echt eens op tijd beginnen met kerstpudding en mede maken..... ik wacht meestal tot na de sint maar dan ben ik al te laat.....)