Hee Anja,

Wat een dilemma inderdaad, grappig dat bij mij het totaal omgekeerde van toepassing was. Ik ben nog geen 1.50 maar ze waren te laat met het behandelen met hormonen om mij te laten groeien. Maar goed dat doet even niet terzake.

Wist jij dat ik in dat bewuste ziekenhuis in Assen werk? En dat als je iets wilt weten, iets geregeld wilt hebben, je dit natuurlijk altijd aan mij kan vragen? Wie weet kan ik iets voor je regelen? Heel veel sterkte in ieder geval de 13e.

Judith, succes en sterkte met het spannende gesprek morgen.

Hoi Anja, We hebben een goed gesprek gehad met dr.Heeg en aanvullende info gekregen.

We hebben samen met onze zoon besloten om een operatie te gaan doen om de groei te remmen. Dit gaat deze maand al gebeuren.
Het blijft natuurlijk spannend, maar we staan allen achter de keuze. Een risico blijft het altijd, maar is wel erg klein, vandaar.

Dr.Heeg vindt het een verstandige keuze. Hij vroeg juist aan mijn zoon : "WIl je het risico nemen om 2.10 m te worden ?"  Het is sociaal veel handiger om niet boven de 2 meter uit te komen, met alle gevolgen van dien. Hij heeft ons echt gerustgesteld en ons het vertrouwen gegeven dat het een goede keuze is. We zijn gelijk langs de anesthesist langs geweest voor controle, dat scheelt namelijk weer een ritje.

Ik ben zelf ook erg lang, en al had die mogelijkheid er geweest in mijn puberteit, had ik het graag laten doen.
Ik ben blij dat mijn zoon van deze gelegenheid gebruik kan maken, en hij ziet het ook echt zitten. We hebben er alle vertrouwen in.

Het gaat ineens heel snel, maar we waren er in de voorbereiding er naar toe ook al weer een heel tijdje mee bezig, dus een bevestiging van onze keuze.

Ik zal je op de hoogte houden van het vervolg.

Laat ook even weten hoe het jullie is vergaan volgende week dinsdag.

Groetjes Judith.

Fijn dat jullie er uit zijn! Wij nog echt niet! Oudste is op dit moment op basketbalkamp en ziet daar ook wel weer voordelen. Hij heeft talent en als alle coaches en andere begeleiders dan om je heen lopen te juichen, geeft dat weer een ander gevoel, natuurlijk!

Uiteraard is dat niet de belangrijkste afweging, maar een van de factoren die meetellen. Pffff!

@Daanie: Bedankt voor je aanbod, dat wist ik idd niet, dat jij in dat ziekenhuis werkt. Je weet maar nooit of het van pas kan komen. Mocht het nodig zijn, zal ik het je zeker laten weten!

Groetjes, Anja

Fijn Judith dat voor jullie de kogel door de kerk is. Hou je ons op de hoogte?!

Anja, voor jullie alle wijsheid toegewenst bij de moeilijke beslissing. Ik zit volgende week op je schouder hoor! (Heb geen hoogtevrees namelijk!)

Afgelopen vrijdag ben ik met Jongste bij de kinderarts gweest en bij dat bezoek mat ze 1.51m, dat valt dus weer mee. Een van de meetlatten in het ziekenhuis klopt dus niet en degene waar ze het laatst onder stond was de dag ervoor nog geijkt, dus gaan we er  maar van uit dat die 1.51m klopt. Uit de curve werd afgeleid dat ze zo rond mijn lengte uit zou komen, 1.95m dus. Dat is voor ons, en haar, acceptabel, dus we laten het even zo en blijven haar monitoren.

Oudste is op basketbalkamp geweest en daar kwam een gastcoach die in de NBA heeft gespeeld. Die man was 2.10m lang. Oudste heeft zijn kans gegrepen en is naar hem toe gegaan en heeft hem gevraagd hoe hij dat nou vond, zo lang zijn en of hij moeite had met kleren kopen en zo. Allerlei dingen die belangrijk voor hem zijn. Ik viel van mijn stoel toen ik hoorde dat hij dat gedaan had! Dapper hoor!!

Nou, het resultaat is dat hij nu bij-ij-ijna zeker weet dat hij de operatie NIET wil. We gaan wel naar het gesprek, al was het maar om mezelf als moeder in te dekken zodat ik later niet het verwijt krijg dat ik er niet alles aan heb willen doen om te helpen. (Leer mij pubers kennen!) Maar stiekum ben ik blij dat hij ZELF tot een bepaalde conclusie is gekomen.

Wordt vervolgd....

Groetjes, Anja

Nou alleen maar fijn toch dat je merkt dat-ie er zelf ook heel hard over nadenkt en eigenlijk goed in staat is om een beslissing te nemen. Mogelijk is het gesprek later deze week voor hem ook alleen maar een bevestiging dat-ie de juiste beslissing genomen heeft.

Hou ons op de hoogte he?!

Hou ons op de hoogte he?!
Groetekes, Sje

Mooie term in dit topic! ;-)

Edited by - Peter P on 10-8-2008

Haha, oh ja, oeps!!!

Zo is het ook altijd heel speciaal om op de schouder van Anja te gaan zitten. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees!

Op de schouder bij Daanie zitten is weer een andere verhaal. Moet ik moeite doen om met mijn voeten de grond niet te raken! ;-)

En Anja,

Hoe is het gegaan bij dr. Heeg ?? Ben erg benieuwd.

Groetjes Judith

We zijn er vandaag geweest en hebben een goed gesprek gehad, aardige man wel. Het meeste wisten we al wel, we waren goed ingelezen.

Oudste weet nu dat het dit kalenderjaar moet gebeuren als hij het wil, dus hij kan nog even nadenken, of eigenlijk, hij heeft nog even de tijd om van gedachten te veranderen. Hij geeft nu namelijk heel duidelijk aan dat hij het NIET wil.

Nou dat is dan duidelijk. En mocht hij de komende maanden toch anders willen dan kan dat.

En wanneer gaat het bij jouw zoon gebeuren? Deze maand toch nog? Spannend! Hou ons op de hoogte he (Ja Pepo ;-) )

Groetjes, Anja

Nou duidelijk toch?! Als hij er zelf zo achter staat, gewoon zo laten.

Fijn Anja dat je zoon zelf nu overtuigd is van het wel of niet opereren.
Jullie weten nu in ieder geval wat zo'n operatie zou inhouden en als je zoon er voor kiest om alles zo te laten prima toch. Hebben jullie als ouders ook vrede met zijn keuze?

Ja, eigenlijk ben ik een beetje opgelucht, zoals ik al zei, het snijden in een gezond lichaam stond me tegen. Maar ik begrijp het ook wel als hij ervoor zou kiezen om niet zo lang te willen worden. Daarom ben ik blij dat hij zo assertief geweest is om op die basketballer af te stappen en hem eens te vragen hoe dat nou eigenlijk is; zó lang te zijn! Dapper hoor!

Ik denk echt dat dat gesprek de doorslag gegeven heeft. En wij als ouders staan gewoon achter hem, ook als hij nog anders mocht besluiten.

 Groetjes, Anja

Goed van je zoon dat hij zo aktief zelf een besluit heeft genomen!

Fijn dat het besluit genomen is, Anja!

Anja, goed dat hij een besluit heeft genomen en dat jullie het daar allemaal mee eens zijn. Sterkte voor de problemen waar hij nog wel tegenaan zal lopen in het leven, anders zijn dan gemiddeld is gewoon niet altijd gemakkelijk.

Anja, wat fijn dat de moeilijke beslissing is genomen.

Judith, ook bij jullie fijn dat de beslissing is genomen. Veel sterkte voor je zoon tijdens en na de operatie!

Dankjewel.

De operatie is inmiddels achter de rug, en het herstel is begonnen. Mijn zoon moet nu 6 weken op krukken lopen. Het gaat allemaal zeer voorspoedig tot nu toe, en we hopen natuurlijk dat dat zo doorzet.

We brengen en halen hem van school, maar doen dat met plezier voor hem. We weten waar we het voor doen. Het geeft wat extra drukte en het kost wat meer tijd, maar goed ....... allemaal niet erg.

 Binnenkort weer op controle bij de arts en hij mag dan waarschijnlijk zonder krukken. We wachten het allemaal af. Tot nu toe valt het allemaal erg mee en zijn we blij dat we de keuze hebben gemaakt. Het gevoel is goed, en natuurlijk slaat af en toe nog even het gevoel van twijfel toe, maar uiteindelijk overwint het vertrouwen het. Het is een goede keuze geweest, in ons geval.

Het is voor ieder een eigen keuze die gebaseerd is op argumenten die voor diegene op dat moment belangrijk zijn, dus voor ieder weer verschillend. Het is ook niet iets wat je een ander kunt aan- of afraden. Eigen gevoel en verstand volgen is in deze het meest tellende.

Ik zal laten weten hoe de controle is en het resultaat van de operatie.

Groetjes Judith 

 

Judith, fijn dat het achter de rug is en het tot nu toe meevalt! Wens je zoon maar sterkte en inderdaad, beetje verwennen mag ook wel even... Krijgt hij ook een pasje voor de lift op school? Ik weet nog van vroeger dat er van de lift ook wel misbruik werd gemaakt, dat is nog niet anders geworden, want bij mijn dochter moeten ze dus echt een pasje hebben. Krukken mee is kennelijk niet genoeg...