Ik vind persoonlijk eigenlijk dat je er blindelings vanuit mag gaan dat er gezond eten/drinken geserveerd wordt aan die peuters. Wat dat onderwerp betreft zou vooraf kijken/praten eigenlijk niet nodig moeten zijn.

Nou, eerlijk gezegd heb ik niet gekeken, nee. In deze stad vallen alle psz's onder dezelfde stichting en je mag alleen in je eigen wijk blijven, dus veel keuzemogelijkheid is er niet. Toevallig hebben wij de mazzel dat we weten dat we over 3 maanden gaan verhuizen en dus met spoed overplaatsing konden krijgen.

Zucht. Even mijn hart luchten. Met onze kleine man gaat het helemaal niet goed op de peuterspeelzaal. De eerste keer ging het wel oké, zoals ik al schreef. Maar de tweede keer was het brullen, de derde keer krijsen, het lijkt wel of het elke keer erger wordt. Ik kon het vanochtend gewoon niet opbrengen en toen heeft vriend hem gebracht (en later naar zijn werk gegaan). Maar kreeg sms dat het ook dit keer brullen was. Ik heb al vanalles geprobeerd; 's avonds vast samen voorbereiden (toen sliep hij pas om 23.00u van de spanning, dus dat is geen optie meer!!), juist  op het laatste moment pas vertellen, boekjes uit de bieb, favoriete knuffel mee (waar hij op het moment supreme niks meer van wil weten!) etc. etc.

Vandaag is de vijfde keer en zoals ik al schreef lijkt zijn verdriet alleen maar erger te worden. Vorige week heeft hij nagenoeg de hele ochtend steeds met tussenpozen gehuild. Zit dus nu zelf ook al een avond van tevoren met een knoop in mijn maag. Ben ook bang dat hij dat weer aanvoelt, maar doe echt mijn uiterste best om dat niet te laten merken en het als iets normaals te brengen. Helaas heeft hij overal een weerwoord op... Je mag toch leuk kleien met de juf? 'Nee, andere kindjes nu aan de beurt kleien!'. Grote kindjes gaan allemaal naar school. 'T nog beetje klein hoor mama'. Het is echt aandoenlijk.

Dus nou ja, ik wilde even mijn hart luchten. Misschien heeft iemand nog een leuke tip? Of toch mijn gevoel volgen en hem nog een jaartje thuis houden? Ben bang dat hij dan ervaart dat wanneer hij maar doorzet, hij wel zijn zin krijgt. Overigens is het hele probleem dat ik er niet bij blijf. Ben thuisblijfmoeder en hij is gewoon erg aan mij en mijn vriend (en mijn schoonouders die regelmatig oppassen) gehecht. Merk dit ook aan onze kleine meid. Hij vindt het verder wel leuk op de psz (zolang ik er bij ben) met de juf en de andere kindjes enzo, dus daar lijkt het niet aan te liggen. Denk zelf meer aan verlatingsangst..

Nou, ga nu even weer naar de kleine meid, want ga met haar fysiotherapie-oefeningen doen als ons mannetje er niet is...

Groetjes!

PS. Wij moeten ook zelf iets meegeven. Dit moet 'gezond' drinken zijn (ik geef diksap mee) en fruit of een 'gezonde' koek zoals ontbijtkoek of een halve boterham.

Onze jongste was nooit eenkennig geweest en toen ze bij 2,5 jaar naar de psz ging kreeg ze die periode van verlatingsangst alsnog. Gelukkig bleef het beperkt tot alleen de eerst 5 minuten huilen en dan ging het goed. Maar dat heeft maanden geduurd!

Ze heeft nooit zo gekrijst zoals je beschrijft over je zoontje dus daarom hebben wij wel door durven zetten.

Heb je er met zijn juf over gesproken hoe zij het ervaart en of zij denkt dat er toch binnenkort verbetering in de situatie kan komen? Dat zou ik namelijk sowieso even doen dat gesprekje met de juf. Is het echt alleen maar dat krijsen als jullie vertrekken of blijft hij altijd tijdens het hele verblijf op de psz huilen? Als hij het alleen maar die eerste 5 minuten moeilijk heeft, zou ik denk ik doorzetten.

En verder, als hij wel heel veel huilt op de psz en als het alleen maar erger lijkt te worden en de juf ook geen idee heeft hoe het de komende tijd beter zou moeten worden, dan zou ik je zoontje gewoon voorlopig thuis houden.

Probeer je het na de jaarwisseling nog eens hoe hij het dan vindt. Kan best dat hij er dan meer aan toe is.

Edited by - Sje on 24-9-2009

Bedankt voor je snelle reactie. Tsja, de juf denkt dat het wel goed komt. Alleen hij lijkt een omgekeerd patroon te volgen.. Want hij huilde de eerste keren dus maar 5 minuutjes en nu steeds langer en de laatste ochtend bijna de hele ochtend. (Maar ik denk ook dat hij toen erg moe was, omdat dat die keer was dat hij pas om 23.00u sliep ipv de gebruikelijke 19.30!)
Ga in ieder geval straks bij het ophalen wel weer even een gesprekje aan met de juf, hoe het nu ging. Vorige keer ook gedaan, maar zij weet ook niet goed wat te doen. Hij roept steeds om mij, maar laat zich door de juf wel troosten. Wanneer de juf dan weer met een ander kindje aan de slag wil, is het weer helemaal mis. Pfff. Nou ja. Heb in ieder geval mijn hart gelucht en ik zal jullie op de hoogte houden!

Trouwens, nu je het zo schrijft.. Hij heeft ook geen verlatingsangst-periode gehad, zoals onze kleine meid van 11 maanden dat nu wel heeft. Misschien dat hij dat nu inhaalt? Hij is nu 2 jaar en 4 maanden.

Kijk, dat kan het dus inderdaad zijn, dat-ie die verlatingsangstperiode nu inhaalt. Als dat zo is, dan zou het goed moeten komen alleen, zoals ik al schreef, dat kan een poos duren.

Heeft hij op de psz iets vertrouwds bij zich? Dus collage met foto's van vertrouwde mensen/dingen van thuis? Dat hadden ze bij ons op de psz: elke moeder (of vader) moest op een A4 zo'n collage maken zodat daarnaar gekeken zou kunnen worden met het kindje als die het moeilijk had.

Mogelijk is dat een optie.

Nog iets waar je misschien iets aan hebt en waar onze jongste iets aan gehad heeft toen ze net op de basisschool begon in januari. Ik had een mooie kraal (je kunt ook een mooie knoop nemen) in haar jaszak genaaid aan een lintje. (Die tip kreeg ik van iemand hier of op hhp).  Elke keer als ze me miste kon ze in de kraal knijpen en ik zou dat dan merken dat ze me miste. Zo kon ik een kusje naar haar toe sturen door de lucht.

Gek genoeg heeft dat haar goed gedaan. Dus mogelijk is dat ook een optie om je zoontje meer gerust te stellen dat je echt niet zomaar helemaal weg bent en dat hij er zelf voor kan zorgen dat je aan hem denkt als hij op de psz is en jij thuis.

Ik had de leerkracht verteld over die kraal zodat die ook evt. aan de KKD kon vragen of ze op een moeilijk moment even in haar kraal wilde gaan knijpen in haar jasje op de gang. De leerkracht ging er dus ook gewoon in mee. Voor ons ook een fijn gevoel dat ze op school zo goed daarop reageerden.

Edited by - Sje on 24-9-2009

Als hij de hele ochtend blijft huilen op de psz lijkt het mij dat je beter niet al te lang door kunt zetten. Misschien nog 1 of 2 keer en dan er mee stoppen. Als het maar even is, dan zou ik gewoon doorzetten. Maar je schrijft al dat hij steeds langer huilt, dus dat is dan wel moeilijk. Kennelijk heeft hij wel heel erg last van die verlatingsangst.

Vertel je hem wel heel goed en duidelijk dat je nu weg gaat en dat je hem straks weer op komt halen? Zo heb ik dat altijd gedaan.

Ook blijf ik altijd even 5-10 minuten erbij, zodat ze echt even loskomt en dan ga ik weg. Dus niet brengen en gelijk weglopen. Werkt bij mij goed, maar Esther heeft dan ook weinig keren gehuild.

Ja inderdaad, elke keer ook heel duidelijk vertellen dat je hem straks echt komt halen.

Weet je waar onze jongste op een gegeven moment ook door gerustgesteld werd op de psz? Als ik er elke keer bij vertelde dat de juf mijn telefoonnummer had en dat ze dat kon bellen als ik er een keertje niet zou zijn. Ik vertelde ook dat de juf zelfs het telefoonnummer van opa en oma had zodat ze die kon bellen als ze mij niet kon bereiken.

Dat scheelde op een gegeven moment ook al veel in onrust bij die kleine mop. Dat ze niet afhankelijk was van of ik nog op kwam dagen maar dat de juf ook wist waar ik was en hoe ze mij kon bereiken.

Bedankt voor de tips!  Een aantal al gedaan (inderdaad duielijk vertellen dat ik hem op kom halen), maar ook een paar nieuwe.

Ik hem net opgehaald, hij slaapt nu. Vorige week zat hij huilend bij juf toen ik hem kwam halen, nu was hij druk met spelen, dus dat was al een vooruitgang. Heb een gesprekje met de juf gehad. Zij vond het beter gaan dan vorige week, want hij huilde nu (wel lang en dramatisch) bij het afscheid en niet meer de hele ochtend (hoera!). Ze heeft het idee dat hij erg de behoefte heeft om alles te beredeneren voor zichzelf (nog een half uur he? Wat doet mama nu?), en vindt hem ook voorlijk in zijn ontwikkeling (bij CB ook al geconstateerd). Zij heeft zeker het idee dat het wel goed komt, maar dat ik vooral direct en eerlijk moet blijven (heb ik ook steeds gedaan). Hij heeft echt duidelijkheid en uitleg nodig, hij is niet een kindje wat zomaar iets accepteert en wil overal de reden van weten (was mij ook al opgevallen haha!).

Toen we naar huis liepen vroeg ik natuurlijk; en hoe was het? en er kwam meteen een heel verhaal.. Leeuuuk! T morgen weer naar juf he? T pelen met andere kindjes op chool he mama? Mama komt altijd halen he? T met de poppenhoek en in zandbak he mama. Enne.. papa volgende keer weer brengen hoor! T maar beetje huilen, snel weer op zegt juf.

Nou ja, we kijken het dus nog even aan.

Groetjes!

Oh kijk, dat is al een kleine vooruitgang inderdaad! Hopen dat het vanaf nu beter gaat met de kleine man want blijkbaar vindt hij het dus wel echt heel leuk maar is het nog gewoon heel spannend om alleen in de grote wijde wereld te zijn.

Hou je ons op de hoogte?!

Dat klinkt in ieder geval goed! En leuk dat hij zoveel vertelt. Ik krijg er bij Esther met moeite iets uit. Ik merk de laatste tijd (sinds de vakantie) dat ze wel sneller iets uit zichzelf vertelt zo tussen het spelen door, maar meestal hoor ik weinig van haar belevenissen op de psz.

Ja, zal jullie even op de hoogte houden. Hij gaat pas donderdag weer, maar afgelopen zaterdag hadden we een feestje. Dus ik vroeg hem op vrijdagavond; morgen gaan we iets heeeel leuks doen, weet jij nog wat? En toen riep hij;' naar chool!!!', haha! Tegen iedereen die aan hem vraagt hoe het op school gaat zegt hij;'T eerst beetje huilen, dan pelen met juf, dan leuk!' 

Overigens hoorde de buurvrouw van een kennisje dat er bij haar zoontje op de peuterspeelzaal een jongetje kwam die het wel erg bont maakt. Nu na een maand huilt hij nog steeds bij het afscheid en de hele groep heeft er last van. Bleek dus bij enig doorvragen mijn zoon te zijn ...

Nou ja, ben heel benieuwd naar komende donderdag!

Hahaha, oeps, da's even slikken om dat via die buurvrouw van die kennis terug te horen!

Fijn dat-ie er wel degelijk enthousiast over is, nu alleen nog hopen dat het huilen op donderdag stopt.

Oei, vervelend om dat te horen. Hopelijk knapt het snel op.Maar daar lijkt het wel op als hij nu al zo enthousiast reageert op 'naar chool gaan".

Afgelopen donderdag heb ik afgebeld. Hij had de nacht daarvoor (zulke dingen komen altijd ongelegen)zijn laatste speentje doorgebeten en moest nu dus slapen zonder.. Daardoor sliep hij wel erg weinig en dan leek school me niet zo handig, wat de juf trouwens ondersteunde. Toch raadde ze me aan om hem vooral volgende week wel te brengen en dat ben ik ook wel van plan! Misschien ook wel handig zo'n afkoelingsperiode.
Groetjes!

Ah, da's inderdaad niet handig na zo'n nacht. Moraal van dit verhaal: zorg altijd voor een reserve-speentje! ;-)))

Wel goed inderdaad om hem volgende week wel te brengen en niet een te lange pauze ertussen te houden.

Mmm ja misschien wel, maar heb uiteindelijk de gelegenheid aangegrepen om het maar af te gaan bouwen. Misschien niet zo'n handige timing, maar de tweede nacht ging het eigenlijk wel erg goed. Hij piept nu steeds een uurtje (en dan gaan wij er steeds naartoe) en valt dan toch wel in slaap zonder. Dus ondanks de beroerde timing wil ik nu toch wel doorzetten, vooral ook omdat er misschien wel nooit echt een goed moment voor is ;) Hij vond het zelf wel logisch; fopspeen stuk, fopspeen weg. Dus hoop dat hij er snel aan went! En natuurlijk donderdag weer naar school, maar dan zijn we alweer een week verder.
Groetjes!

Ook goed plan om speen af te bouwen. Daar is ook een topic over geloof ik met allerlei tips hoe je dat voor elkaar moet krijgen.

Zie hier, speentopic.