Voor een peuter oke, maar bij zo'n grote vent als ons buurjongetje valt het wel op... maar wel dapper dat hij gewoon zijn eigen keuzes maakt!

Ja klopt, opvallend inderdaad voor een groter jongetje. Maar knap dat hij gewoon eerlijk laat weten wat hij graag zou willen.

Mijn broer speelde vroeger ook gewoon met mijn poppen en barbies en het interesseerde hem niks wat anderen daarvan dachten.

Wij hadden het ventje toch echt erg stoer gekleed, dus volgens mij was het duidelijk een jongetje, maar hij heeft wel mooie, blonde krulletjes dus als je het gezichtje ziet en die haartjes kun je er misschien, als je je bril vergeten bent op te zetten, een meisje in zien ;-)

Ik zou er ook geen moeite mee hebben als oudste graag met poppen zou willen spelen.  Ik denk dat Jeroen het wat minder leuk zou vinden. Die is toch wel erg trots als hij lekker met de bal speelt. 

Onze oudste heeft een tijdje zijn beer verzorgd als een pop: naar bed (een doos met handdoek) brengen etc. Heel gezellig hoor! 't Was een hele oubollige gebreide beer, gekregen van een oude dame.

Lekker toch?! Dat schijnt een beetje te horen bij de leeftijd die onze oudste nu heeft, tussen anderhalf en twee jaar. Dan zouden ze het volgens de boekjes leuk moeten vinden om poppen, beren en knuffels alledaagse dingen te laten doen, zoals tandjes poetsen, thee drinken etcetera. Onze oudste heeft daar helemaal niets mee. Hoewel hij het wel uitschatert als ik zijn knuffelhond toestop in zijn bed als hij zelf naar beneden gaat. 

Het driftbuien-drama lijkt opgelost. Zowel vanochtend als vanmiddag liep hij braaf van en naar de auto! 

Fijn Miriam, dat je weer (even?) van de buien af bent! Hij zal steeds beter doorkrijgen dat het niets helpt, en, belangrijker nog, steeds beter leren hoe hij zich beter kan uiten...

Ik zal blij zijn als hij eindelijk kan praten. Dan kan hij zichzelf tenminste wat verduidelijken. Nu blijft het toch gissen wat hem zo boos maakte.

Mooi dat driftbuien vandaag uitgebleven zijn.

Hoe is het nu Miriam?

Het zal inderdaad wel schelen als hij kan praten, maar temperamentvol zal hij wel blijven. Ook kindjes die al praten kunnen heeeeel boos worden!

Goed aangepakt met die driftbuien, laatst! Gewoon volhouden en rustig blijven, GRRRRRR!

Groetjes, Anja

Het gaat best goed. Er zijn nog steeds wel momenten dat het even niet zo handig uitkomt als hij staat te blèren. Afgelopen maandag bijvoorbeeld in de dierentuin. Hij stond vrolijk midden op het pad tegen alle mensen "haaaaaai" te zeggen (schamen voor ons natuurlijk ;-)). Er kwam een meisje voorbij dat hem toen een stukje eten gaf. Toen ze weg was, haalde Jeroen het stukje weg, omdat je natuurlijk nooit weet wat een vreemde aan hem geeft. Toen was het natuurlijk weer brullen geblazen. Wij liepen vervolgens verder omdat we weten dat hij uiteindelijk wel een keer toegeeft en meeloopt. Maar hij hield het lang vol en andere mensen stonden ons zo aan te gapen dat we toch hebben toegegeven en hem onder de arm hebben meegenomen. Daar baal ik dan wel weer van. Als niemand had gekeken, had ik hem zeker laten staan.

Maar verder gaat het super. Het lopen van en naar de auto gaat perfect en levert geen enkel probleem meer op. Een behoorlijke overwinning dus! 

Er zit in elk geval flink verbetering in de situatie!! Toppie!

Hij zal altijd wel een sterk karakter houden denk ik, maar dat heeft ook wel weer z'n charme. Grappig om te zien trouwens dat hij na een mislukte driftbui-poging extreem lief kan zijn. Poging 1 mislukt, dus zet hij troef 2 in ;-)

Sociaal vaardig heet dat, goed teken
Enne... nooit schamen voor andere mensen.... 't is jullie kind en jullie manier van omgaan ermee!

Verstandelijk denk ik er ook zo over Louise. Maar als mensen je aankijken alsof je rijp bent voor de supernanny (wat toch echt niet het geval is), kies je snel voor de makkelijke weg. Heel fout . Kennelijk verbaast het veel mensen dat wij helemaal niet reageren op de drama en het spektakel. Integendeel, wij gaan juist gewoon verder praten, lopen of waar we ook maar mee bezig zijn. Het liefst zou ik hebben dat vreemden dat ook gewoon zouden doen dan houdt het drama veel sneller op.

En sociaal vaardig is hij zeker. Iets té......Als hij 's ochtends op de crèche komt, is hij minimaal 10 minuten bezig om iedereen haaaaaaaiiiii te zeggen. Alle ouders die vervolgens binnenkomen, krijgen ook een flinke begroeting. Als ik hem 's middags ophaal, wordt er druk ge-"dag"t en gezwaait. Wel heel lief om te zien. Ook in winkels is hij echt een clowntje. Zelfs de meest stugge mensen reageren vrolijk als ze hem zien zwaaien.

Nou, je kunt niet zeggen dat-ie niet supervriendelijk is! Hihi!

Probeer in het bijzijn van anderen altijd voet bij stuk te houden Miriam als het gaat om jullie manier van die kleine man negeren. Ze zijn zo slim die kleine moppen, op een gegeven moment krijgt-ie door dat jullie milder zijn als er anderen in de buurt zijn en dan gaat-ie daar misbruik van maken. Gewoon sch**t hebben aan de reacties van anderen.

En weet je................................de mensen die het meest raar opkijken van jullie geen-reactie op een driftig kind, die hebben zelf vast nooit kinderen gekregen. Als ze zelf vader/moeder zijn, kijken ze niet raar op, want dan herkennen ze het.

Edited by - Sje on 14-5-2008 8:48:54 PM

Ik snap het wel Miriam.... is theorie wat ik schreef, maar zoals Sje al zegt: eigenlijk wel het slimst....

We hebben het ook zo lang mogelijk volgehouden, maar op een gegeven moment kwamen er nieuwe mensen om hem heen staan die kennelijk dachten dat hij zijn ouders kwijt was. Dat werd wel een beetje een genante vertoning. Maar, nieuwe ronde nieuwe kansen. Het gaat vast wel vaker gebeuren...

Hi allemaal...

ik ben nieuw op dit forum en ik zie dat dit onderwerp al wat gedateerd is. Maar toch wil ik graag even reageren.

Ik heb nl. een peuter van 2.5 die de laatste 2 weken BUITEN vreselijk tekeer gaat. Als we hem afhalen van het kinderdagverblijf, als we weg gaan van een feestje of weg gaan uit de speeltuin.... VRESELIJK!! Zolang je ergens binnen bent en het is veilug  kun je hem idd wel aan zijn lot overlaten of weglopen... maar dat doe je op straat niet. Hij zit duidelijk in zijn NEE-fase en IK-WIL-NIET... oh oh.. leuk als ze kunnen praten hoor. Alles is nee en ik wil niet... AAARGGGGGG...

Ik herken veel van wat er gezegd wordt. Ook dat van vreemden die je dan staan aan te gapen. En tuurlijk moet je er lak aan hebben want het is jouw manier van omgaan met je kind. Maar het blijft lastig.

Zelf ben ik 7 maanden zwanger van nr. 2. En ja... als ik dan soms alleen ben met hem, wat vaak voorkomt, is het gewoon niet te doen. Het is zo moeilijk om rustig te blijven. Gisteren nog was er weer een voorval. We waren op een feestje bij mijn collegaatje. Ik gaf van te voren aan dat wij zo naar huis gingen. Dat werd nog bevestigd met een: "ja mama" Nou vervolgens was het tijd en wil ik hem zijn jas aan doen.... nou, nou, nou... BLEREN... SCHREEUWEN, GILLEN... In eerste instantie heb ik geprobeerd hem af te leiden, geen succes. Toen zei ik dat ik weg ging en hem dan maar achter zou laten, ook geen succes. Het leek hem niet  eens uit te maken... Toen heb ik hem toch even op zijn lelijke gedrag aangesproken en dat ik dat dus niet zo leuk vind wat ie doet. Pfff.. maakte ook geen indruk. Toen was ik het zat.... waarop ik hem dus toch maar heb opgetild en zo richting de auto heb gesjouwd. Het duurde nog ff voor ik hem in zijn godels kreeg... In de auto was ie uiteindelijk stil... boos... of hij was zijn zonden aan het overdenken. Wie zal het zeggen...?

Ik ben dit gedrag zo zat en weet me soms geen raad meer. Zat me gisteren in de auto te bedenken dat ik voortaan maar niet meer weg ga als ik alleen ben. Maar dat is ook te zot voor woorden. Dan ga je jezef beperken en rekening houden met het gedrag van je kind. Voor de drommel niet.  

 

Edited by - Pam1311 on 12-4-2009

Hoi Pam,

Allereerst welkom op de site! Prima hoor dat je dit topic opgepikt hebt. Zo staat alle informatie over die driftbuien overzichtelijk bij elkaar in plaats van in verschillende topics.

Kan me voorstellen dat je het helemaal gehad hebt met die driftbuien. Ik heb er nooit mee te maken gehad dus ik kan je helaas geen tips uit eigen ervaring geven. Hoop dat je iets hebt aan de tips die al gegeven zijn.

En inderdaad, geen rekening gaan houden met die driftbuien want dat is het doel van je kleine mam. Kijken hoe hij mama tot wanhoop kan drijven. Dus niet aan toegeven! Laat hem merken dat er met mama niet te sollen is en dat jij nog altijd de baas bent. Taaie periode waar je doorheen moet maar consequent zijn en negeren blijven de toverwoorden.

Alle sterkte met de pittige kleine man.

Edited by - Sje on 12-4-2009

Hoi Pam,

Allereerst van harte welkom en gefeliciteerd met je zwangerschap. Spannend hoor, de tweede onderweg. 

Zelf hebben wij ook een peuter van bijna 2,5 jaar. Wij hebben een strategie die voor hem heel goed werkt. Meestal kun je wel inschatten wanneer je in een "driftbui-gevoelige-situatie" terecht gaat komen. Dan geven we hem een keuze: "wil je zelf op het krukje klimmen (voor het tandenpoetsen) of moet mama je tillen?". "Ga je zelf naar buiten lopen, of moet ik je dragen?". Een peuter wil natuurlijk alles zelf doen, want hij is groot. Dat groot zijn kun je ook nooit vaak genoeg benadrukken. Hier werkt het heel erg goed. Ik kan me de laatste driftbui niet eens meer herinneren. 

Succes met je pittige peuter! En als je zin hebt om stoom af te blazen, ben je van harte welkom.

Groetjes,
Miriam