Goed gedaan Daanie. Je hebt inderdaad zat gewaarschuwd en jij bent de baas in jouw huis. Ze hebben lang zat de kans gehad om dat grommen achterwege te laten en nu moet het gewoon eens een keer afgelopen zijn.

Dus prima gehandeld. Je hoeft niet aan jezelf te twijfelen.

Mjn zoontje is nu bijna anderhalf en die begint nu dus te huilen als hij zijn zin niet krijgt of als hij een waarschuwing krijgt. Op een trap zetten heeft bij ons geen zin want die hebben wij niet en op de gang ook niet want dan haalt hij daar alles over hoop. Nu was mijn vraag hoe kan ik hier nu het beste mee om gaan. Ik moet zowiezo toegeven dat ik het afentoe best zwaar heb met hem want hij luisterd gewoon weg niet. Ik ben al de hele dag bezig met raffael dat mag niet en raffael nee. Hoe gaan jullie daar nu mee om.

Groetjes annetta

ik kan je 1 tip geven: blijf consequent, zodat het duidelijk is waar de grens ligt. anders wordt het alleen maar erger (huilen om zijn zin te krijgen). En probeer rustig te praten, maar wel duidelijk/streng als het nodig is. Het huilen zal vast heel irritant zijn maar probeer het zelf ook te negeren. Niet gaan schreeuwen want dan gaat hij vast terugschreeuwen. Ik heb eens de tip gehoord dat je de leeftijd van het kind in meters moet nemen, en vanaf die afstand tegen een kind praten. Alleen zo kan je verwachten dat er geluisterd wordt. Dus tegen een kind van 1 jaar moet je op 1 meter afstand praten, en hem daarbij aankijken (even op je hurken gaan dus), een kind van 3 op 3 meter afstand enz. (ik dacht dus dat je wel vanaf de andere kant van de kamer kon roepen maar deze tip werkte wel goed vond ik)

Ik kan niet anders dan  me bij Margreeth aansluiten. Blijf consequent! Laat die kleine man merken waar jouw grens ligt en verleg die grens niet.

Je zult wat dat betreft door een taaie periode heen moeten, maar je zult merken dat het op een gegeven moment zijn vruchten af begint te werpen.

Heb je een kinderstoel met gordeltjes, zodat je hem vast kunt zetten? In dat geval kun je hem met kinderstoel en al in de gang zetten. Zit hij daar toch voor straf en hij krijgt de kans niet om de boel overhoop te halen.

Negeren heeft hier het beste geholpen. Mijn dochter heeft pas die fase voor het ergste deel gehad en nog af en toe heeft ze er last van (ze is nu 17 maanden).

Olivier kan er ook wat van, tjonge jonge!
Gillen, je wil het niet weten, m'n oren suizen er gewoon van!!!

Als hij z'n zin niet krijgt (wat heel vaak is, want hij is vreselijk ontdeugend) begint hij te gillen en houd niet meer op. Nu is hij ook best druk.

Er komt een orthopedagoog 1x per maand en die gaf de tip inderdaad: consequent en uitleggen. Als hij bijvoorbeeld een ijsje wil gaat hij aan de vriezerdeur staan trekken. Ik ga dan op m'n hurken bij hem zitten en zeg: Ik begrijp dat jij nu een ijsje wil, maar dat kan nu niet, want we gaan eerst een broodje eten. Hij weet nu dat je hem begrijpt.
Vervolgens gewoon negeren. Stopt vanzelf, al duurt het soms wel erg lang.
Vorige week zelfs zo lang dat de achterbuurman kwam vragen of er iets aan de hand is.
Dat was een smoesje, want het zijn vreselijke zeurpieten. Hij stoort zich blijkbaar erg aan het gegil van Olivier. Maarja, wat doe je eraan? Als of ik het leuk vind!!
Ik heb hem uitgelegd dat Olivier erg vasthoudend is en ik ook. En ja, consequentheid werkt dan het beste. gewoon laten gillen.
Als een boer met kiespijn moest hij me wel gelijk geven...

Hallo allemaal,

 Ik ben nieuw hier en moet even kijken of dit de topic is waar ik mijn vraag kan stellen. Mijn zoontje van 3, Bram, heeft sinds een tijdje de (nare) gewoonte ontwikkeld om te gaan gillen terwijl hij gewoon tv kijkt of speelt. Hij doet het niet omdat hij boos is of zijn zin niet krijgt, het is gewoon zomaar ineens gillen. Ik word er tamelijk gestoord van intussen en vraag me af hoe ik hierop moet reageren. En vooral WAAROM hij het doet! Ik zeg nu elke keer dat hij zachtjes moet doen en niet zo moet gillen, maar dat helpt niet echt. Iemand ideeen?

 Liefs Linda

Hoi Linda
Wat goed dat je dit topic hebt gevonden! Dan is het inderdaad niet handig om nog een nieuwe te openen. Tja, behalve negeren weet ik het ook niet.... maar dan moet bij jezelf "de knop om" dat je ècht doet of je het niet hoort. En anders zo rustig en neutraal mogelijk reageren, want het is natuurlijk wel handig als hij gaat snappen dat 'ie dit niet moet doen. Sterkte!

Hoi Linda,

Goed gevonden. Ik zag dat je ook een nieuw gillen-topic aangemaakt had. Dat zal ik verwijderen.

Als een onderwerp al bestaat op het forum gelieve dan altijd het bestaande topic op te pikken in plaats van een nieuw topic aan te maken. Dat houdt het forum overzichtelijk.

Er zijn verschillende manieren om op de site te zoeken. Daar zal ik je nu niet mee vermoeien. Geef maar een gil zodra het aan de orde is en dan zal ik je de weg wijzen naar de zoekfuncties.

Hoi Sje,

 Hartstikke bedankt voor je hulp! De beste remedie is op het moment toch maar negeren (ook al is dat soms erg moeilijk!). En nu op naar de vakantie.....

 Liefs Linda

citaat:
Sje wrote:
Geef maar een gil zodra het aan de orde is  

Euhh, dat is niet zo'n goed voorbeeld voor haar zoontje, S!

Flauw, ik weet het... Ik denk idd dat je het gegil het beste kunt negeren en dan ook écht alleen maar op hem reageren als hij wél rustiger doet. Het is namelijk een heel effectieve manier om (negatieve) aandacht te krijgen.

Groetjes, Anja

@Anja, terwijl ik het typte bedacht ik inderdaad ook dat het wel een toepasselijke woordspeling was. Haha!

Ik heb gelukkig geen ervaring met gillende kinderen, maar ik sluit me bij de andere aan dat negeren kan helpen.
Het is echter makkelijker gezegd dan gedaan, die ervaring heb ik wel. Ik wens je dan ook heel veel sterkte er en succes ermee!
Laat je nog even weten of het lukt?

Ik heb ook geen ervaring met gillende kinderen. Zo af en toe in het vuur van het spel wil het nog weleens gebeuren maar verder weten ze dat ze alleen maar mogen gillen als ze heel erg bang zijn, heel erg pijn hebben en als ze in de Kannibaal in de Efteling zitten.

Nou zijn ze hier inmiddels al wat ouder dus we kunnen het ze duidelijk maken dat gillen niet gewenst is, maar ook toen ze heel klein waren hebben ze het eigenlijk zelf nooit interessant gevonden.

Kan me wel voorstellen dat het erg moeilijk is om ze er op die hele jonge leeftijd iets over te leren.

Wij zeggen hier gewoon tegen onze dochter van 2,5 dat ze niet mag gillen als ze gilt. Verder schenken we er geen aandacht aan. Maar gelukkig doet ze het ook nooit lang.

Hoi Karin,

 Dat zeg ik ook, maar dat helpt dus niet..... Hij gaat op dat moment stoppen, maar dan een minuut later weer gillen.

 xx Linda