Nou dan zal ik me hier ook maar aansluiten bij de brave eerstgeborenen. Mijn moeder vertelde mij eens dat er meer kinderen waren gekomen omdat ik zo lief was naders had mijn vader nee gezegd. Dat ik in de jaren daarna stelselmatig ondermijnd ben en flinke ruzies heb gehad met mijn broertjes is dus eigenlijk mijn eigen schuld geweest. Was ik toen maar zo geweest als ik nu ben...

Whahaha weer zoiets herkenbaars over het regelen van dingen. Heb ik dus ook. Ik rgelede altijd alles. Vergeet je niet dat die en die vandaag jarig is, even bellen! Of wat doen we voor moeder/vaderdag...wie heeft er een idee? Niemand? Ach Daan dan regel jij dat toch even...zou het helpen dat ik nu naar de andere kant van het land verhuisd ben? Ik betwijfel het... gr. Daanie

Laten we een lotgenoten-praatgroep oprichten en kringgesprekken houden!

Misschien wel een goed idee! Ach nee, zo erg zit ik er nu ook niet meer mee. Ook ik ben trouwens mondiger en assertiever geworden, maar dat heeft wel lang geduurd voordat ik dat was. Maar zijn jullie ook getrouwd of samenwonend met iemand die ook de oudste is? Ik niet, ik ben getrouwd met iemand die de jongste is. En ik heb al vaak het commentaar gehoord dat dat niet zo veel voorkomt.

Ik ben getrouwd met een middelste van het gezin. En ik had er niet aan moeten denken om getrouwd te zijn met de jongste van datzelfde gezin! Pffffffffff.............! Ben heel tevreden met deze middelste!

Hallo hallo !!!!! Ik waag me in dit topic met de mededeling dat 2e of 3e of 4e of 5e kinderen ook zo hun positieve eigenschappen hebben waar eerstelingen blij mee zouden kunnen zijn... Oops, waar begin ik aan. Ik ben meteen weer weg, geloof ik...

Om eerlijk te zijn: ik baalde er altijd van om de oudste te zijn. Maar ja, er valt niets aan te veranderen.

Oh Joke, ik geloof ook best dat elke plaats in het gezin zijn voordelen en nadelen heeft hoor. Dus we gaan je nu echt niet opeten ofzo! Hihi! Karin, ik heb er eigenlijk nooit van gebaald om de oudste te zijn. Heb zo wel mijn momenten gehad waarop ik het wat minder vond (wat die kar trekken betreft bijvoorbeeld) maar het had ook wel weer leuke voordelen. Ik was in het gezin (in heel de familie zelfs, want ik was aan allebei de kanten het oudste kleinkind) overal het eerste mee! Eerste die naar school ging, eerste die zwemdiploma haalde, eerste die naar de middelbare school ging, eerste die rijbewijs haalde, eerste die ging samenwonen, eerste die ging trouwen, noem maar op. Ik was niet de eerste die een kind kreeg, daar was een nichtje eerder mee. Dus dat vond ik eigenlijk ook wel leuk dat als ik een mijlpaal haalde, heel de familie trots was en tegen de tijd dat mijn zusje bijvoorbeeld haar rijbewijs haalde was het alweer wat gewoner dat er een rijbewijs gehaald werd.

Nou, precies wat je zegt Sje. Die echte eerste keer voor een mama of papa of oma of opa zijn natuurlijk net iets meer byzonder dan de tweede. Maar je werkt natuurlijk ook baanbrekend voor nummer twee (en drie, vier enz.) De tweede mag op jongere leeftijd naar de disco, later naar bed, later thuiskomen etc. Vooral als grote zus ook meegaat want die kan dan oppassen. Grrrrr. Zo zie je maar Joke, ook ieder plekje in het gezin heeft zijn eigen kruisje! hihi

Ja ieder plaatsje in het gezin heeft zo z'n voor- en nadelen. Ik was trouwens niet als eerste uit huis en niet als eerste getrouwd en had niet als eerste een kind. Mijn broer en zus waren daar eerder mee. Maar ik moest wel altijd thuis helpen in huis bij mijn moeder, maar mijn broers hoefden dat niet en mijn zusje ook niet, want die was nog te klein (volgens mijn moeder). Dus vandaar dat ik er denk ik van baalde de oudste te moeten zijn.

Wij moesten wel alledrie helpen (klinkt even heel boemannerig, maar we werden niet als huishoudelijke hulpen gebruikt hoor! Hihi!). Maakte niet uit hoe oud, hoe jong, meisje of jongen. Mijn moeder verzon voor elke leeftijd en elk geslacht wel iets. Heeft ze goed gedaan vind ik. Bij ons werd geen verschil gemaakt. En tegen de tijd dat we alledrie in staat waren om te helpen met tafel dekken/tafel afruimen/afwassen hadden we weekbeurten. Dan was je gewoon heel de week aan de beurt met die dingen en vervolgens had je 2 weken "vrij". Ging prima zo! Tuurlijk vond je dat in je jeugd niet altijd tof, maar mijn moeder vond gewoon dat het bij een stukje opvoeding hoorde omdat je ook klaargestoomd moet worden om op eigen benen te staan. Nogmaals we werden dus niet gebruikt als huishoudelijke hulpen, helemaal niet zelfs. We hebben een hele toffe jeugd gehad. Zo ben ik dus nooit in het diepe gegooid toen ik op mezelf ging wonen. Alleen wassen had ik nog nooit zelf gedaan, dus dat was even wennen met sorteren en de wastemperatuur enzo, maar verder kende ik alle huishoudelijke klusjes al.

Ik vind ook dat je geen verschil daarin moet maken en dat iedereen klusjes kan doen die bij zijn/haar leeftijd passen. En natuurlijk moet je je kinderen niet als huishoudelijke hulpen gebruiken, maar het is voor henzelf toch wel heel handig als ze altijd gewend zijn geweest een beetje mee te helpen, zodat ze weten wat er ongeveer moet gebeuren.

Ik laat onze kleine moppen nu soms al helpen. De grote kleine dame vindt het bijvoorbeeld superinteressant om in het weekend het ontbijt mee te maken. Ze zet zo in haar eentje koffie met de Senseo en ze moet nog 3 worden. Ze mag overigens niet aan de beker komen van mij. En ze belegt de broodjes mee en ze draagt dan de bordjes naar de tafel. Ze haalt de post van de deurmat en gooit oud papier weg in het mandje in de gang. Op het moment is ze erg met zindelijkheid bezig en dan wil ze ook met alle geweld zelf haar potje leeggooien in het toilet. Dat vinden wij dan weer een minder goed idee vanwege de helft ernaast knoeien, maar de wil is er in elk geval om te helpen. En de jongste net zo goed. Als ze 's avonds hun bakje van het koekje leeg hebben of hun bekertje van het sap dan brengen ze dat zelf naar de keuken. Ook die kleinste en die is 1,5. En speelgoed opruimen zit er al helemaal van zo jong mogelijk ingebouwd. Ze weten hier gewoon niet beter. Nu bouwen we het meehelpen en opruimen spelenderwijs mee in. Ze weten niet beter en ze voelen zich heel belangrijk als ze eens een pak reclamefoldertjes in het oud-papier-mandje mogen gooien. Mooi toch? Ik las eens een keer in een of ander receptentijdschrift een reportage over een gezin waar ook iedereen meehielp in het huishouden. Die kinderen waren dan al wat groter. Het motto daar was "We maken met z'n allen de boel vies, dan maken we ook met z'n allen de boel schoon". En zeker als ze straks wat groter zijn dan is zelf bed dichtslaan, zelf kleren opruimen en zelf kamer opruimen helemaal niet zo gek. Wij moesten vroeger zelf onze kamer opgeruimd hebben op de dag dat mijn moeder ging stoffen en stofzuigen. Dat maakte haar het werken makkelijker. We hoefden dus onze kamer niet zelf te poetsen, maar opruimen was het minste wat we konden doen. En kleren werden schoon gewassen, gevouwen, gestreken op ons bed gelegd en dan moesten we het zelf opbergen in de kast. Nu praten we dus nog steeds over middelbare-schoolleeftijd he?! Niet kleutertijd. Hihi! Zou wat zijn zeg! Haha! Edited by - Sje on 07/08/2006 13:30:05

Ik vind het wel een goed idee om ze van jongs af aan al spelenderwijs het helpen en opruimen aan te leren. Dan weten ze inderdaad niet beter en gaat het straks allemaal vanzelf. Al zullen ze misschien ooit wel eens in een (puber)leeftijd komen dat ze er tegenin gaan. Maar Esther is daar allemaal nog te jong voor ;-)

Oh ja, ongetwijfeld krijgen we ook nog zo'n opstandige periode. Dat hoort erbij. Maar voorlopig krijgen ze dus al een basisje mee voor als ze ooit op zichzelf gaan wonen. Moet ik nu overigens nog niet bij nadenken dat onze meiden ooit niet meer bij ons wonen. Pfffffffff...................

Overigens vergis je niet in Esthers leeftijd wat opruimen betreft. Over een tijdje krijgt ze namelijk de spulletjes-ergens-in-doen-vaardigheid. Het enige wat ze dan leuk vinden is kleine dingen in een doos of bak doen. Geef haar een duploton en de hele dag gaan de blokjes alleen maar in en uit de ton. Meer speelgoed heeft ze in die periode eigenlijk niet nodig. Ook dan kan ze dus al mee helpen opruimen, want je gaat bij haar zitten, zegt dat je samen met haar op wilt gaan ruimen en vraagt of ze mee wil helpen de blokjes in de ton te doen. Alle blokjes erin? Flinke schouderklop en een dikke kus voor de kleine Esther! Als je dan elke keer als je dat zo met haar doet het woord opruimen gebruikt, weet ze op een gegeven moment wat er onder opruimen verstaan wordt. Dus vanaf dat moment kan ze haar eigen speeltjes al een beetje mee opbergen en zo ga je elke keer een klein stapje verder, afhankelijk van haar vaardigheden. Echt, het werkt!

Dat lukt nu nog niet. Ze zit nu nog in de fase dat ze alleen maar alles in haar mond doet. Maar zodra ik merk dat ze het kan, ga ik dat zeker oefenen met haar. Ik moet er ook niet aan denken dat Esther het huis uit gaat over een x aantal jaren. Maar gelukkig duurt dat nog een tijdje en kun je er stapje voor stapje naar toe groeien.

Nee, ze is er nu inderdaad nog te jong voor, maar wacht maar eens af tot je 2 of 3 maanden verder bent. En dan vindt ze het prachtig hoor om mee op te ruimen. Wel als de spulletjes opgeruimd zijn de doos of ton snel weghalen want voor je het weet kiepert ze hem weer om omdat ze het zo leuk vindt om opnieuw te beginnen. Weet je wat het hier ook heel goed deed? Een lege tissuedoos. Daar zit natuurlijk maar een relatief kleine opening in, maar dat is wel extra spannend om kleine dingetjes in te stoppen. En het rammelt zo lekker. Die dingen zijn hier letterlijk en figuurlijk stukgespeeld! Je groeit er inderdaad naar toe dat ze het huis uit gaan, maar ik weet nu al wel dat ik het er alsnog moeilijk mee ga krijgen.

Beste sje geloof me het wordt alleen maar erger mijn dochter 3 doet het zelfde wat ! schreeuwen is ook een ontdekking en mijn zoon van 7 zijn nieuwe stopwoordje is oke'en dan vervolgens niet doen wat je vraagt en als je dan zegt je zou toch dit of dat doen hoor je alleen maar OKE" afentoe wordt ik er gek van en mijn dochter doet het allemaal vrolijk na ik roep wel eens ik heb geen kinderen ik heb twee pappagaaien groetjes natasja