citaat:
Sje wrote:
Dikke knuffel voor jou Kôlleke! Je zou ook columns moeten gaan schrijven!

Dank je Sje!
Het is niet zo moeilijk om over je eigen kinderen te schrijven hoor! Volgens mij weten jij en veel anderen van OK en HHP dat ook.

Ja klopt, over je eigen kinderen heb je zo een boek vol! Geen probleem!

Ik zie deze topic nu pas.
Dat liedje waar Sje het over heeft, heft maandenlang op mijn log gestaan, en iedere keer was het snotteren.

Maar ik moet zeggen dat ik ze ook erg los heb hangen hoor

Ik ben ook niet zomaar in tranen om iets, maar nu ik zwanger ben merk ik nog al eens wat veranderingen in de emotionele huishouding.
Maar zo extreem als een paar weken terug, daar sta ik nu nog versteld van.

Meneer Lianne en ik gingen onderweg wat eten bij de McDonalds. Meneer Lianne zat tegenover mij en achter hem zaten een man en een vrouw met de rug naar ons toe. Ben ik halverwege mijn broodje legt die man ineens een baby van nog maar enkele weken oud over zijn schouder om te boeren. Pats, tranen in mijn ogen en een week gevoel.

Meneer Lianne zat mij wat bevreemd aan te kijken, dus maakte ik duidelijk wat er achter hem gebeurde. Een wildvreemde baby, maar die handjes, die vingertjes...alles zo klein en zo lief.
Ik moest echt steeds blijven slikken en er niet naar kijken.

Rare ik :-)

Nee hoor, helemaal niet rare jij! Je bent gewoon een hormonenbommetje!

En bereid je maar vast voor: die emoties blijven, ook na de bevalling en ook na 9 maanden "ontzwangeren". Je blijft vanaf nu voor eeuwig een huilebalk! Maar daar is helemaal niks mis mee. Geniet daar maar gewoon van. ;-)

Haha, ja Lianne, wen er maar aan, vanaf nu zal je door het leven moeten als een sentimentele dweil!

Net zoals ik. En al die andere sentimentele dweilen hier! :-))))

and me...

Ik sluit me aan bij de club van de sentimentele dweilen hoor. Heb er geen moeite mee, het is vast gezond om je traanbuisjes regelmatig door te 'spoelen'.

Mmmmm....... Sje, geniet jij daar van?

Ja! Het komt niet altijd gelegen dat ik in tranen ben, maar ik vind dat eigenlijk heel bijzonder dat je zo emotioneel kunt worden door hele gewone dingen.

Voorbeeld: gisteren had de KKD zwemles. Ze vindt het elke week weer spannend, gaat met buikpijn naar binnen, maar als ze eenmaal in het water is gaat het goed. Ik herken die spanning.

Ze worstelt al een aantal weken met zowel de beenslag als de armslag goed doen. Ze doet een van de 2 goed en de andere slag is prut.

Gisteren is het haar met extra aandacht van de zwemjuf gelukt om het wel allebei tegelijk goed te doen. Ik zag de juf enthousiast zijn en haar hand opsteken voor een high five. De KKD begon te stralen en stak ook haar hand op.

Dan sta ik in tranen. Klinkt heel suf maar dat vind ik dan zo'n emotioneel moment. Ik vind dat het toppunt van moedergevoel, dat ik op de meest suffe momenten tranen kan krijgen om mijn 2 dametjes. Dus daar geniet ik dan van dat dat gevoel zo ontzettend diep kan zitten dat je niks nodig hebt om emotioneel te worden.

En nogmaals, het komt niet altijd gelegen, maar ik schaam me er niet voor. Jammer dan als mensen dat gek vinden.

Ik kan ook in tranen zitten als ik die 2 glimmende gezichtjes zie genieten als de Sinterklaasintocht op TV is. Dat zijn momenten met een gouden randje.

Edited by - Sje on 22-6-2010

zulke emoties mag je inderdaad van genieten.... wat? moet!
Ik wilde dat ik die momenten vaker had!

ik ken de andere emoties alleen te veel, vandaar mijn 'geniet'-vraag.

Ik begrijp je helemaal. Jij hebt andere tranen om je kinderen. Meer de bezorgdheid-tranen. Van zulke tranen zou ik ook niet genieten hoor! ;-)

o, ik heb nog veel meer tranen hoor! (zei ze zo luchtig mogelijk)

 

Mijn emotielatje komt steeds lager te liggen geloof ik.

Vandaag hoorde ik dat er een 'collega' vader was geworden en dat hij had gezegd: "Ik heb het mooiste meisje van de wereld." Ik ken die man amper, maar vond het zo ontroerend dat hij dat gezegd had....ping natte oogjes.

Soms zit ik iets in de krant te lezen wat slechts een beetje aandoenlijk, ontroerend of verdrietig is en hup dan zit ik weer te sniffen.

Haha, herkenbaar!

En bereid je vast voor: dat gaat niet meer over! Dus als je denkt dat het alleen in de zwangerschap is, dan heb je het mis!

Zo heb ik eens huilend in de auto gezeten om dit liedje. Even luisteren met je ogen dicht, niet naar het scherm kijken want dat Youtube-scherm leidt af.

Daarin zingt Guus over zijn dochter die 's nachts geboren is. De KKD is ook 's nachts geboren. In het liedje komt geen enkel woord voor wat letterlijk met bevalling, zwangerschap of baby te maken heeft en toch beschrijft-ie die bevalling.

Vooral bij het eind van het liedje zijn tissues noodzakelijk! Zo ontroerend beschreven!

Hier tranen met tuiten bij de nieuwste singel van Jan Smit toen ik die de eerste keer na de bevalling hoorde. Voor die tijd had ik 'm ook al gehoord, maar pas toen ik zelf een week moeder was begreep ik de emotie in het nummer.

Had je ooit gedacht dat je nog eens ooit tranen met tuiten zou huilen bij een liedje van Jan Smit? ;-)

Edited by - Sje on 6-2-2011

Ehu....NEE! Hahaha