Een pak appelsap.............

Een pak appelsap................

Afgelopen week heeft mijn moeder ’s ochtends om 5.30 uur met mijn vader op de huisartsenpost gezeten met wat achteraf bleek een uit de hand gelopen bloedneus.

Ik zal jullie de bloederige details besparen, ik zal ook niet uitgebreid uitleggen hoe lang mijn moeder bezig is geweest met het poetsen van de badkamer en ik ga jullie ook niet vervelen met het aantal keren dat de wasmachine heeft moeten draaien om de badmat en alle gebruikte handdoeken weer schoon te krijgen. Maar neem maar van mij aan dat het een slagveld was. Zeker toen ze nog niet wisten dat het “slechts” een bloedneus was, zat de schrik er goed in.

Na een bezoek aan de huisarts een paar dagen later is gebleken dat er een spatadertje in de neus gesprongen is, dat vervolgens “de kraan” opengezet werd en dat die niet zomaar met de standaard EHBO-tips weer dicht te draaien was. Dat heeft de huisartsenpost overigens nog wel telefonisch geprobeerd maar dat is stof voor een heel andere column want over huisartsenposten zijn eventueel boeken te schrijven als we dat zouden willen. Zucht................................

Maar goed dat terzijde, ik heb mijn vader dus uitgebreid verwend met een pak appelsap! Hij was er heel erg blij mee. Ik kan me voorstellen dat heel veel mensen nu denken “Waarom is een volwassen mens als een kind zo blij met een suf pak appelsap?”, maar dat zit zo:

Vroeger als wij ziek waren en lekker in een bedje op de bank lagen, kwam mijn oma liefst diezelfde dag nog op ziekenbezoek en ze bracht altijd een pak appelsap mee. Daar kon je gewoon op rekenen. Heerlijk om zo klein als je was heel de dag zelf zoveel sap te mogen pakken als je wilde, want dat pak was helemaal van jou alleen! Wij vroegen op een gegeven moment zelf op de eerste ziektedag altijd al aan mijn moeder “Bel jij oma?!”. Ze kon er wat ons betreft niet snel genoeg zijn met haar pak sap.

Jaren later toen ik op mezelf ging wonen heb ik die traditie weer opgepikt. Wie ziek is, krijgt van mij een pak appelsap. Iedereen in de familie weet de achterliggende gedachte en weet het dus ook te waarderen omdat het een mooie herinnering aan oma is. Mensen uit de vriendenkring die ik hetzelfde beterschapscadeau geef, krijgen er van mij in een kaart een uitgebreide toelichting bij.

Dat ene pak appelsap zal niet direct voor genezing zorgen. Maar de schattige familietraditie en de gedachte erachter dat iemand je toewenst dat je gauw weer opknapt, zorgen ervoor dat je je al een stukje beter voelt.